Kuzenim ile benim bitmeyen maceralaramız ama sonunda ceza yiyen biz...

"Al." dedim, bavulu bir hışımla yere koyarken."Bütün eşyaların bunun içinde. Senin yapman gereken tek bir şey var. O da defolup gitmek."

Ormandaydim uzerimdeki beyaz elbiseyle sadece kosuyordum o sesi duydum 'benden kurtulamassin karicim ne kadar kacarsan kaç seni hep bulacagim' korkum daha da artmişti uzerimdeki beyazzz elbise kirlenmişti. Ama bu benim umrumda bile değildi kaçmam lazimdi azrailimden bana çarpan ağaclari umursamiyordum onume cikan uçurumla durdum şimdi ne yapacaktim Arkami donup burdan uzaklasacakken Poyrazi gordum alayla siritiyordu bana bakip 'ne yapacaksin karicim yine ellerime kendin geleceksin' bu sefer olmayacakti bu sefer kurtulacaktim onun elinden ne olursa olsun uçunda ölüm dahil olsa kurtulmak için yapacaktim ona baktim 'yaniliyorsun Poyraz bu sefer olmayacak bu sefer kendi ellerimle sana gelmeyeceğim' uçuruma doğru yuruyordum poyrazin endiseli sesini duyunca guldum 'uçurumdan mi atlicaksin? Öldürsün karicim yapma' 'merak etme korkmuyorum beni zaten yaşarken yuzlerce defa öldürmediniz mi bu benim son ölümüm olacak kurtuluyorum işte senden ailemden herkezden ama merak etme obur dunyada yuzunuzu bir kez daha gormemek için sizi affediyorum' kendimi uçurumdan birakacakken poyraz tuttu kolumdan 'bu kadar kolay olemessin karicim

4 abisi olan bir kızın hikayesi... Hadi birlikte okuyup görelim. 🤗💫💫 Başlangıç 23.11.2019 Bitiş 03.10.2020

Tek bir lambanın aydınlattığı odada gezdirdiğim yaşlı gözlerimi karşımdaki insanlara çevirdim. Ben bunları yaşamak için ne yapmıştım bilmiyordum. Henüz yaşım 12'ydi. Benim yaşıtımdakiler alacağı notları, derslerini, oynayacağı oyunları düşünürken ben ailemi bulmaya çalışıyordum ama her taraf karanlıktı. Sonucum:Koca bir boşluk. Bakışlarımı karşımda oturan abime çevirdim. Onu tanıyordum. Birbirimizle bağı olmayan iki insanken kardeş olduğumuzu öğrenmiştik. Onlar benim öldüğümü sanıyorlardı. Ölmemiştim, karşılarındaydım. Sonunda annem ve babamı gördüğümde başımı iki yana salladım. Bana yalan söylemişlerdi.Bütün her şeyi bilmelerine rağmen saklamışlardı. Bunu haketmemiştim. Oturduğum yerden kalkıp abimin yanına ilerledim. Bu aileden bir tek onu kabullenmiştim. Onu tanıdığım için en çok güvendiğim ve alıştığım kişi de o olmuştu. Yanına oturup minik kollarımı boynuna sardım. Güçlü kollar belimi sararken fısıltı gibi çıktı o sözcük ağzımdan;"Abim."

Hayır hayır hayatım kesinlikle boka sarmadı.Kesinlikle 4 erkek kardeşim üçüzlerim ve 5 abim yok.He bide erkek kuzenim var.Şimdi genel olarak tekrarladığımız sabah konuşmasından size bir örnek. Ben-GÜNAYDIN GENÇLER VE KENDİNİ GENÇ HİSSEDENLER. Abilerim-Sanada gün-LAN O ETEK NE AYRICA TİŞÖRTÜNÜ KÖPEK YEMİŞ YARISINI ÇIKAR LAN ÜZERİNDEKİLERİ KATİL Mİ EDİCEKSİN SEN BİZİ?! Mükemmel bi diyalog di mi?Eğer bunun gibi daha fazla şey duymak isteyen varsa hayatıma bi bakmanızı öneririm

Ben;belin mira 17 yaşındayım lise 3 öğrencisiyim 3 abim var üçünüde çok seviyorum

(Tamamlandı) 3 kıskanç abi, 1 kıskanç ikiz, 1 kıskanç erkek arkadaş, 1 kıskanç kuzen ve 1 kıskanç sevgili. Bunlarla hayat ne kadar da güzel olur dimi.(!)

Hayat zor herkes benden korkar bu hosuma gitmiyo deil biz bi mafyayiz ben GECE AKSU namideyer Azrail ben yeraltinin en korkulan mafyasiyim... SIZDE BENIM HIKAYEMI MERAK EDIYOSANIZ BENCE OKUYUN...

3 abisi + 1 de abisi gibi korumacı olan kuzeniyle baş etmeye çalışan ayriyettende soğuk bir kız olan gizem acaba başına neler gelecek