" Özür dilerim. Özür dilerim seni yalnız bıraktığım için... Özür dilerim...." " Sen ve ben madem aynı dünyadan değiliz... Seni gelip bulacağım... Benim soo'm"

Sevdaya tutulmuş iki yüreğin hikayesi.

Bir kadın düşünün kendini embesil zihinlerden soyutlamış, gözden düşmüş ve düşmekte olan. O zihniyetlerde de düştükçe kültürlü zihniyette yükselen ve yükseldikçe kendini bulan bir kadın. Zorlukların ne derecede acıtabileceğinden habersiz üniversite eğitimini tamamlamaya çalışan ve ileride güzel bir kariyer sahibi olmak isteyen Rosie babası zoruyla para karşılığı Scott adında işi gücü yerinde nüfuslu biriyle evlendiriyor. Buralara kadar olan kısım sıradan. Asıl mevzu şu sorudan sonra başlıyor. Peki hayat onu küçük şeylerin büyük umutlara ve mucizelere dönüşebileceğini gösterecek mi? Not= +18 (DÜZENLENİYOR...)

Unutulmaz aşklar vardır hani.Keşke bende yaşasaydım denilen.İşte bu da o aşklardan.Daniel ve Veronica'nın kalplerinde hissettikleri aşkın sonsuz öyküsü.

Ruhumda dolaşan, bir günlük kelebeğin cesedini ellerimle taşıdım kalbime. Parmak uçlarımla son kez okşayıp koydum tabuta. O kelebek kalbimle ruhumun arasında bir araf olarak tekrar kanat çırpacak. Bir gülüş gözümden kalbime düşene dek orada hapsolacak, kelebeğim. Ya hayat bulacak, ya da sonsuzlukta kaybolacak. Şimdi o kelebek gibi bir cesetten ibaretim ben. Bir kentte mucizevi şeyler yaşanırken, evin dışında kalmış, pencereden o sıcaklığı izleyen küçük çocuklar gibi hissediyorum. Hiç varolmamış bir aşkın hüznünü yaşıyorum. Hiç olmayan birinin özlemini çekiyorum. Neydi bu hissettiğim? Bu boşluk nedendi? Ruhumu delen, ciğerlerime batan bu duygu nereden gelmişti? Yağmurla gelen o tuhaf yabancınn etkisi olabilir miydi? O yabancı bana yağmuru sevdirebilir miydi? Yağmur onun bakışları gibi düşecek miydi gözümden yüreğime? Kirpikleri, saçları yağmurla nasıl böyle uyumlu olabilirdi? O yağmurun ta kendisiydi. "Yağmur gibisin. Hatta yağmursun." "Hayır, gökyüzüyüm."

Bir dosta karşı yapılan fedakarlık, güneşli bir günün ortasına düşen bulutlara katlanmaktı. Aydınlığın enerjisini yok edip tüm pejmürdeliğin ve yıkımın bir arada olduğu duyguları bu koyuluğa gark eden bir renkti Gri. Eris Arıkan, siyahın ve beyazın netliğini içinde taşırken bu karışımdan oluşan Grinin karmaşasını da tüm benliğinde bulunduracaktı.O şimdi hizmetkarını içindeki gri bulutların altına hapsetmiş kötülüğün yağmurunda ıslatırken, istediği zaman ona beyazın aydınlığını bahşedecekti. Ve günün sonunda karanlık ikisinide ele geçirecekti. Eris Arıkan'ın aydınlığı ve karanlığı arasındaki o ince çizgi onları derin bir duygunun uçurumundan aşağıya sürükleyecek. ERİS ARIKAN O ne siyah ne de beyaz... O gri... Kapak Yapım : Fire Photoshop * Bölümler düzenlenmemiştir.*

Ailesinin ölümüyle hayatta tek başına kalan bir kız zorluklarla mücadele ederken karşısına çıkan erkekle dünyası değişiyor... Egemen ve İlaydanın aşk ve tutku dolu hikayesi...

Kırmızı ruj süren, topuklu ayakkabı seven, her zaman göz önünde olan, şımarık bir doktor düşünün. Ve bu doktorun asker abisi ve abisi gibi asker olan öküz arkadaşları ile maç izlediğini düşünün. A söylemeyi unuttum bu kıza biraz inat biraz da hırs ekleyin. Biraz mı dedim? Neyse işte anladınız siz onu. O kız mı kim? Sahnede ben varım! İzleyin ve görün...

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

Sabahin 6 da o igrenc alrmim sesiyke uyanmistim ve asagidan tikirti geldini duydum da hemem ustume biseyler almistim ha ben kemdimi tanistirmayi unuttum ben jesy origin babam tom bir melez annem dunyaya melez olarak gelmisim Arkadaşlar bu benim ilk kitabım umarım Beğenirsiniz sizi seviyorum