"Aşkın en bordo haliydi bizimkisi..." Mutluluğun peşinden koşarken ayağım takılıp dizlerimin üstüne düştüğümde küçük bir çocuk gibi ağlamaya başladım. Tam o sırada beyaz atlı olmasa da yeşil kamuflajlı bir adam çıktı karşıma. İlk başta siyah botları takılmıştı gözüme. Başımı kaldırıp masallardaki gibi yüzüne baktığımda ne de uzun gelmişti boyu. Güneşi tam arkasına alan prensimin yüzüne düşen gölge, ondaki güzelliği saklasa da, o ela gözlerini görmemek için kör olmak gerekirdi. Kaşları çatık uzattığı eliyle, sert çehresi merhametini saklamak istese de, ben çoktan görmüştüm göreceğimi. Büzülen dudaklarımla, dolan gözlerimi kırpıştırarak baktım gözlerine. Tereddütle eline uzattığım elimi sıkıca kavradığı anda hiç pişman olmadım tuttuğum için ve hep iyi ki dedim... asker #1 26.09.2019 macera #1 27.10.2019 romantik #1 08.11.2019 bordobereli #1 12.11.2019 veteriner #1 25.01.2020 özelkuvvetler #1 25.01.2020 aksiyon #1 27.01.2020 romantizm #1 03.02.2020 sevgi #1 25.02.2020 Genç kız edebiyatı #1 23.03.2020 mizah #1 28.03.2020 komedi #1 17.01.2021 Genelkurgu #1 09.03.2021 baytar #1 31. 05.2021 (Not: Bu kitapta yazdığım her şey tamamen benim hayal ürünümdür. Lütfen gerçeklerle bağdaştırmayınız.)

"Kimsiniz?"karşımda ki adama kaşlarımı çatarak baktım. Geleceğimden haberi yok muydu? Doğru ya sözde yarın burada olacaktım. "Tekrar ediyorum kimsiniz?"bir iki adım daha gittiğimde silahını sıkıca tuttu. Bende olsam gecenin bir vakti bir kadın Özel kuvvetlerin kapısına dayanıyor silahım'a sarılırdım. "Üsteğmen Göksel Sönmez.."

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

Annesi ve babasının intikamını almak için asker olmayı seçen bir kadın Anka. Kurallara uymayan ama tüm operasyonlardan başarı ile dönen bir deli. Deli boğaçlar adlı timin komutanı. Babasının yolundan gitmeyi ve onun şehit olduğu şehre atamasını isteyen Binbaşı Alp. Kuralları her şeyden önce gelen ve babasının intikamını almak için gözünü kırpmadan tüm operasyonlara katılacak olan ve Anka Yüzbaşını yola getirecek olan. İkisi arasında yaşananlar, ayrıca timdeki karakterlerin yaşayacak olduklarına okuyarak hepimiz şahit olacağız. 11.03 #aksiyon🥉 11.03 #şehit🏅 11.03 #operasyon🏅 25.03 #romantik 🏅 26.03 #özelkuvvetler 🏅 26.03 #binbaşı 🏅 24.01.2022 #macera 1.sırada 23.01.2022 #aksiyon 1.sırada 16.02. 2022 #romantik 1. Sırada 21.02.2022 #polis 1. Sırada

Yaşatmak... Bazı insanlar, bazı insanları yaşatmak için doğarlar. Kendileri için değil başkası için yaşarlar. Her gün belki de yüzlerce insanın acısına bir nebze de olsa merhem olabilmek için saatlerce ayakta, uykusuz bir halde oradan oraya koşturup dururlar. Yaşatmak için. Bir nefesin daha son bulmaması, bir bedenin daha kara toprağın altına girmemesi için. Şüphesiz bu kutsal görevi ancak kutsal bir ruh yapabilirdi. Ve öldürmek... Canını alanın canını almak. Kan dökmek ve ellerine baruttan başka bir kokuyu haram kılmak. Ama silahı ateşlerken katil olarak değil yiğit olarak anılmak. Şehitlerimizin kanlarını kendine katarak gökte dalgalanan bayrak için can almak. Yaşamak ve ölene kadar öldürmek. Şüphesiz bu kutsal görevi de ancak kutsal bir ruh yapabilir. Aynı dünya da tamamen farklı hayatların içinde yaşayan iki farklı insan. Tek ortak yanlarıysa başkaları için yaşamaları. Bu, bir hemşire ve bir jandarma özel harekatçının hikayesi. Biri yaşatmak için diğeri öldürmek için savaşırken aşk da onları bir araya getirmek için savaşacaktı.

Birden komutanımızın sesiyle irkildim "Bir daha birbirinize vurursanız ceza alacaksınız" komutana bakıp tamam işaretinden sonra kafamı hafifçe salladım. Zaten yerde duran Mira'nın bana vuracak ne hali kalmıştı ne de mecali. Onu fena benzetmiştim. Bu eğitim hoşuma gitmişti ne de olsa dövülen taraf ben değildim... Yerde duran Mira ya arkamı dönüp baktıktan sonra bir iki adım ilerlemiştim ki karın boşluğuma kuvvetli bir tekme geldi. Arkamı döndüğümde Mira bana vurmanın sevinci ile gülüyordu,bense nefes alıp vermekte zorlanıyordum. Komutanımız "Mira ben size ne dedim!? Çabuk odama gidip beni bekle"diye azarı basarken, çaresizlikle etrafım'a bakınıyordum Birden yere yığıldım. Artık nefes sizlikten gözlerim kararıyordu. Birden Araf'ın sesini duydum bana doğru koşarak "Komutanım Elisa galiba nefes alamıyor çabuk gelin" diyordu ... Herkes başıma toplandı o komutan kılıklı Yamaç'ta dahil. Bense hala yerdeydim. Yamaç bana doğru eğilip yanaklarımı avucunun içine aldı. Sanırım suni teneffüs yapacaktı.Aramızda az bir mesafe kalmıştı... işte şimdi kendime gelmiştim bana suni teneffüs yapmasına müsade etmeden ayağa fırladım.. elimi belime görürdüm yavaşça, ağrıyordu.. ama nefes alma düzenim yerine gelmişti . Ani kalkışımla herkesin gözü haliyle bendeydi.. gözümü üzerlerinde gezdirdikten sonra "tamam iyiyim ben ,yok bi şeyim."...diyerek hem onları hem kendimi tatmin etmeye çalışıyordum Artık iyiydim nefes alabiliyordum. Ama ölüm korkusundan değil öpülme korkusundan. Arkama bile bakmadan sadece karın boşluğunu tutarak koğuşa doğru ilerliyordum.Bütün tim sadece gülüyordu hemde bana.komtanımız da dahil Ben onurlu ve gururlu Elisa bunları takarmıydım hiç. Asla ...... O yüzden sadece yürüyordum arkamdakilere aldırmadan... ___________________________ Bu kitap üç kişi tarafından yazılmaktadır. Askeriyeyle ilgilidir

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

" Acıyı öğrendik, sevmeyi öğrendik. Acıyı sevmeyi de öğreniriz elbet."

Sinan Tümer; başarılı, insanın içini eriten ses tonu ve kusursuz diksiyonu olan bir spor spikeridir. Yurt dışında çalıştığı kanalda Beşiktaş'ına laf ettiği için canlı yayına gelen konuğuna kafa atıp, istifa eder ve Türkiye'ye dönmeye karar verir. Bütün spor camiası şerefli davranışıyla onu bu dünyaya kabul etmeye hazırken; aynı şeyi abisi, yengesi ve yeğeninin bakıcısı başarabilecek miydi? Resmi instagram hesabımız; @vurduveaskwattpad ⚫⚪

#WATTYS2016 KAZANAN HİKAYELERİNDEN BİRİ.