Czasami dostrzegała, jak ją obserwował. Przyglądał jej się z widocznym zainteresowaniem i nie raz przyłapała go na tym, że zbyt późno odrywał od niej wzrok lub nachylał się mimochodem nad blatem, gdy była obok. Speszona odwracała wtedy szybko głowę, desperacko starając się powstrzymać przed ponownym zerknięciem w jego stronę. W jego spojrzeniu było coś, co wydawało jej się znajome. Był jak utracony element układanki. Jak zagadka, którą usilnie chciała rozwiązać. Próbowała ignorować jego zachowanie, gdyż wielu klientów zachowywało się podobnie, ale jego obecność i gesty powoli stawały się dla niej znaczące. Opowiadanie publikowane na shiny-lights.blogspot.com

W ciągu tych siedmiu lat moje życie runęło już kilka razy, zostawiając rażącą pustkę i chaos, którego nie umiałam okiełznać. Wir pochopnych decyzji, złego towarzystwa, fatalnych wyborów i złudnych nadziei - pogubiłam się. Nie umiem określić, czego tak naprawdę pragnę, a przeszłość cały czas próbuje mnie dogonić. Przeraża mnie samotność, choć tylko wtedy czuję się bezpieczna i dalej nie wiem, czy to co mam, nie jest niczym więcej jak kłamstwem. Zaczynam wszystko znowu utrudniać, tym razem przez niego - bo nie daje mi spokoju.