Gözlerimi kapattığım zaman gördüğüm tek şey gibiydi kalbim kırık parçalardan oluşan ama sahibini asla ümitsizliğe uğratmamış bir şok parçadan oluşup oluştuğu parçalara ihanet edemeyecek kadar saf ve temiz.Yokluğuyla var olduğu varlığıyla yok olduğu sevginin en güzel parçasıydı.Ne evet diyebilecek bi cesarete sahipti ne de hayır diyebilecek bir kalbe sahipti.Her evet binbir bela getirirken geçmişten ders çıkarmamış aynı hataları bir biri ardınca sıralamaya mahküm gibiydi.Lügatında olmayan hayır sözünü kullanmaması ne gibi bir bela açabilirdi ki kalbi paramparça biri için.Var olmadı mıydı bana zarar veren her an gidebilecek olması mı.Ancak varlığıyla yok olabileceğim insana olan sevgim miydi beni ölüme sürükleyen yoksa kurduğum hayaller mi.Beydi yalnızlık kapkara odada yapa yalnız kalmak mı?Bir sürü insanın içinde kendini yapa yalnız hissetmek mi?

"Gittiğim alışveriş merkezi nasıl hayatımı değiştirebilir??? "gibi bir cümleyle başlayacağımı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz.Ne yani ben öyle şeylerle başlayamam oğlum.Daralırım ben oğlum.Ben bu hikayeye ancak "Hayatıma giren bir öküz nasıl olur da evimin kapısına 'Dikkat öküz çıkabilir!' yazacak duruma getirebilir???"gibi bir cümleyle başlarım.

yeni hikaye

Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yüzünden atılınca, kendini "Başka yere kabul edilmeyenlerin gittiği okulda" buldu. Karanlık geçmişleri olan insanların toplandığı bu okulda; -Güneş nasıl ayakta kalacaktı? -Böyle bir okulda dost edinebilir miydi? -En önemlisi, bu karanlık okulun en karanlık öğrencisi olan Demir'in karşısında kalbini koruyabilecek miydi? -Ya saf, hayatı kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu olan Güneş,Demir'in gölgesine razı olursa? Burası Karanlık Lise... Burası Güneş için sadece bir başlangıç... KARANLIK LİSE EPSİLON YAYINEVİ İLE 02.02.2015'TEN İTİBAREN RAFLARDA :) Artık kitabı satın alabilirsiniz :) Karanlık Lise serisinin fragmanı: https://www.youtube.com/watch?v=UsDitPn01IM

Kitap kapağı: @purpuracasia #camerondallas 'ta 2. -28/08/19 - 07/06/20 #maggielindemann' da 1. 18/09/19 İzmir'e gelmesi ile hayatında yeni bir sayfa açan Azra, hayalleri ile resimler çizdiği bu sayfada; Badboy yok, masum kız hiç yok. Aşkını unutmak için arkadaşlarını terkeden Berkay var. Bir hiç uğruna aşkını terk eden Yusuf'ta. 10. sınıfta başlayan hikayeleri tam gaz devam ediyor. Karakterler ve bazı isimler gerçek karakterlerle bağlantılıdır. -yeniden yazıldı-

AÇIKLAMA YOK!!

Korku dolu bir eve girmek isteyen 5 arkadaşın korku ve macera dolu anları.Ama bu evde çok daha fazlası olduğu kesin....

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

Bu hikayem sevginizin boşa gitmesini anlatıyor.Nasıl boşa gitmiş,bir kız için döktüğünüz teri anlatıyor