En sevdiğim kitabın içine yan karakter olarak düştüğümde tek bir görevim vardı : mutlu sonun gerçekleşmesini sağlamak. Her şey tam da olması gerektiği gibi gidiyordu─ta ki ben kötü karakterin dikkatini çekene kadar.

❝Işığa ulaşmak için önce karanlıktan korkmamayı öğrenmen gerek. Çünkü şafak karanlığın içinde. Karanlıktan uyan, gözlerini aç, geceyi terk et, şafaktan kaç.❞ ☼ Çeyrek Vurgun Serisi'nin birinci kitabıdır.

Mahallenin yaptığı yardımları ile dilinden düşmeyen, bütün kızların deli divane olup peşinden koştuğu, ağırbaşlı, yardımsever ve bir o kadar da sert bir ağır abisi ile evlendiğinizi düşünün... Murat Karasu. Namı değer "Kara Murat" ile tanışmaya ne dersiniz? Uyarı: Bu kurgu tamamen bana aittir! Cinsellik, şiddet ve bağımsız öğeler içermektedir! Reşit olmayanların okumasını tavsiye etmiyorum.

Rusya'da yaşayan kuzenine yazmak isteyen Narin, numaraları karıştırarak başka bir adama denk gelir. Denk geldiği adam, dünyaca ünlü, karanlık işleriyle bilinen, Ivan Volkov'dur...

Kader, saatin ibresini hayatımın ortasına sapladı. Zaman durdu, zaman aktı, zaman kayboldu. Sustum, konuşturdular. Konuştum, susturmaya çalıştılar. Dilime vurulan paslı prangaları kırılan tırnaklarımla açtım, parçaladım. Parçaladığım her prangayı, beni susturmaya çalışanların dudaklarına taktım. Ortada bir ateş vardı; yakan bendim, yanan bendim. Ortada bir deniz vardı; sönen bendim, ölen bendim. Ortada bir oyun vardı; şah bendim, piyon bendim. Ortada bir sevda vardı; yıkan bendim, döken bendim. Yüzüme baktı; dudaklarıma, elmacık kemiklerime, burnuma, gözlerime. En çok gözlerime baktı, öyle derin baktı ki; cenneti gördüğünü düşündüm. "Kadere çok kızgınım," dedi gözlerimdeki bakışlarını çekmeden. "Seni bana üç yıl önce verip, üç dakika sonra aldığı için çok kızgınım." Not: Sessizliğin Ardından isimli ilk hikâyedir. Bölümler her çarşamba günü yayımlanmaktadır. 19.01.2023

Hayat onu karşıma ansızın çıkardığında, aslında yıllardır içimdeki boşluğu başkalarının varlığıyla doldurmaya çalıştığımı fark ettim. Meğer eksik olan hep oydu. Ben Mardin'in serin gecelerinde gökyüzünde süzülen bir kuş gibiydim; o ise damın kıyısında, sessizce beni izleyen bir çocuk... Aynı şehrin, aynı kaderin ama bambaşka yalnızlıkların insanıydık. Biz, kaderi en başından yazılmış iki aşıktık. Gök ile yer birleşti; zaman, mesafe ve suskunluk anlamını yitirdi. Çünkü biz ezelden beri birbirine bağlıydık. 𝘽𝙪 𝙗𝙞𝙧 𝙗𝙚𝙧𝙙𝙚𝙡 𝙝𝙞𝙠𝙖𝙮𝙚𝙨𝙞 𝙙𝙚𝙜𝙞𝙡, 𝙤𝙙𝙚𝙣𝙚𝙣 𝙗𝙚𝙙𝙚𝙡𝙡𝙚𝙧𝙡𝙚 𝙮𝙖𝙯𝙞𝙡𝙢𝙞𝙨 𝙗𝙞𝙧 𝙖𝙨𝙠𝙞𝙣 𝙝𝙞𝙠𝙖𝙮𝙚𝙨𝙞... 𝙎𝙪𝙨𝙠𝙪𝙣𝙡𝙪𝙠𝙡𝙖𝙧𝙞𝙣, 𝙮𝙖𝙧𝙞𝙢 𝙠𝙖𝙡𝙖𝙣 𝙘𝙪𝙢𝙡𝙚𝙡𝙚𝙧𝙞𝙣 𝙫𝙚 𝙠𝙖𝙙𝙚𝙧𝙡𝙚 𝙫𝙚𝙧𝙞𝙡𝙚𝙣 𝙨𝙖𝙫𝙖𝙨𝙞𝙣 𝙧𝙤𝙢𝙖𝙣𝙞.

Miray sırların, yaşamın ve ölümün kilit noktası olan o kişi. Her şeyin başlangıcı ve belki de her şeyin sonu. 🗝️⛓️ 6 yaşında ailesi tarafından terk edilen Miray, yıllar sonra babasıyla karşılıyor ve böylelikle hayatında yüzleşmeye belki de hiç hazır olmadığı şeylerle yüzleşiyor. Miray, çok büyük bir oyunun döndüğünün farkında fakat o, oynamayı red ediyor. Yöneticiyi arıyor. Yönetici ise planını gerçekleştirdığinde, asıl yıkım ve oyunun o zaman başlayacağının farkında değil. Çünkü Miray, yalnız değil. En yalnız kaldığını sandığı anda bile. ❝Çığlıklarını duyuyorum. Yardımım için yardımın gerek, Kimsesiz.❞ . . . . Her okuyucuya hitap etmeyebilir.

Burası İstanbul'un nezih bir mahallesi desem de yalan. Klasik bir mahalle işte en küçük şeyde dedikodunu yapıp yüzüne gülümseyen teyzeler olduğu gibi, gerçekten art niyet gütmeyen ve sana abla gibi ablalık yapan kişiler de var. Ama en önemlisi Turan. Turan Yürek. Soyismi gibi kendisi de Yürekli bir asker. Küçüklüğümden beri deli divane olduğum ama onunsa beni bir kez görmediği Turan. Benim için onu beklemek hayatımın bir parçası gibiyken sürüp gidiyordu hayatım. Zaten fazladan bir ümidim yoktu. Benim için onu öyle seyretmek bile bir ödüldü. Ama bir gün normal günlerde olmaması gereken bir şey oldu. Turan her zaman gözleri beni görmez, kulakları beni duymazken bir gün duydu o kulaklar beni.. Duydu her şeyi . Zaten ne olduysa ondan sonra oldu ya ;) (Argo kelime, küfür ve +18 içerir)

Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır. Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar. Annesinin zoruyla gittiği bir düğünde gözü bir Külhanbeyine çarpar, ama başı diktir, pek yüz vermek istemez. Düğün boyu bakışırlar, tek kelime etmezler. Adam da pek bir hoşuna gitse de Hasret bunca bakışı hayra yormaz, yine de içi kıpraşır. Beyaz gömleğine, yanık tenine, kara kaşına, üstünden ayrılmayan kara gözüne... Sonra nasıl olduysa düğünün gecesinde evine gitmiş, saçılmış dökünmüşken penceresinden bir ses işitir, akşamki adamı daha görmeden tanır. Penceresinin köşesine siner, perdesinin arkasına saklanır. Sesini duyar adamın, sonra sesini duyurur. Onca yıllık Hasret bir toz olur bir duman. Sonrası dere kenarı, dut ağaçları, üzüm bağları.. Geçmişten gelen bir Köygöçüren lafı, Hamza'nın Görgülü belası... ..... Tarihi bir hikayedir.