INTIKAM BASLAMISTI... Korkuyordu... Etraf zifiri karanlikti. Hic birseyi göremiyordu saat kacti gunlerden neydi bilmiyordu. Ne kadar süre orda kaldi farkinda degildi. Tek bildigi biran önce ordan ayrilmasiydi. Ormanin icinde agrilarina ragmen yalpalayarak deli gibi koşuyordu nereye kostugunu bilmeden... Korkuyordu... Arkasindan kopek sesleri geliyordu yakinda olmaliydilar daha hizli olmaliydi ordan kacmaliydi ama kacacak hali yoktu kac saattir kosuyordu ... O küçük odaya bir daha dönmek istemiyordu... O küçük bedeniyle nereye kadar kaçabilirdi ki...

DÜZENLENECEKTİR Duyduğu isimle tüyleri diken diken olmuştu Begümün. Uzun zaman sonra ilk defa onu görüyordu. Özlemişti de aslında. Ancak onu unutması için etrafındakiler sayısız şey yapmıştı. Sayısız kez terapi görmüştü. Hiçbir şey ona olan içindeki aşkı değiştirememişti. Ancak kendini de onu sevmediğine inandırmaya çalışıyordu. Artık farklı bir hayatı vardı ve düzenini sürdürmenin, ayak uydurmanın derdindeydi. Çağrının yaşadığı şok da Begümünkinden farklı değildi ama Çağrı Begüm kadar kolay atlatamamıştı süreci. Hatta tam olarak atlatabildiği bile söylenemezdi. Evleri hala aynı şekilde duruyordu. Çağrı farklı eve geçse de Begümün izlerini taşıyan bu evi satmamıştı. Üstüne sinir krizleri sırasında kendini sürekli bu eve kapatır sakinleşmeyi beklerdi. Aldığı terapileri, kullandığı ilaçları Begüm gidince bırakmakmıştı. O gittikten sonra kötü olan kalbi daha da kötüleşmişti. Kimseye acıması yoktu. Çağrı vakit kaybetmeyip onların olduğu asansöre bindi. Begüm ve kucağındaki çocuğun. Çağrı kaşlarını çatmış durumu anlamaya çalışıyordu. Sevdiği kadın kendisinden sonra evlenmiş miydi? O henüz Begümü unutamamışken Begüm onu unutmuş muydu? Not: Çağrı karakteri psikolojik sorunları olan bir birey. Bu yüzden de kitaptaki yaptığı davranışların sağlıklı bir birey olarak yapmadığını unutmayalım. Not: Kitaba küfür, hakaret, nefret bildiren söylemlerin olduğu yorumları yapan kişiler engellenmektedir. İLK BÖLÜMLER DÜZENLENECEKTİR. 27.03.2020

Uzay kendisini bir çıkmaza attığından haberi yoktu. Onun çıkmazı Rüya'dı Onun gözlerinde kendi saflığını, güzelliğini, mutluluğunu bulmuş gibiydi... Bu benim ilk hikayem 💓💓 Bence okuyun

Bağlanmayacaksın Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne. 'O olmazsa yaşayamam.' demeyeceksin. Demeyeceksin işte. Yaşarsın çünkü. Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki. Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın. Ve zaten genellikle o daha az sever seni, Senin onu sevdiğinden. Çok sevmezsen, çok acımazsın. Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem. Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin. Senin değillermiş gibi davranacaksın. Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın. Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın. Çok eşyan olmayacak mesela evinde. Paldır küldür yürüyebileceksin. İlle de bir şeyleri sahipleneceksen, Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin. Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneşi, ayı, yıldızları... Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak. 'O benim.' diyeceksin. Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin... Mesela gökkuşağı senin olacak. İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın. Mesela turuncuya, yada pembeye. Ya da cennete ait olacaksın. Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın. Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat. İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak... (Can Yücel) Azra'nın suçu sadece sevmekti. Sadece sevmek. O sevdiği için herşeyi yapanlardandı. Hatta bu şiirde ki gibi çok bağlanmıştı, hem de çok. Bunun için de, sırf Mert istedi diye herşeyi yapmıştı. Neredeyse okuluna aykırı bütün suçları. Ama Mert, onu hiç bir zaman sevmemişti. Azra'ya, okuldan geçebilmek için ve parası için katlanmıştı sadece. Ama Azra ona olan sevgisi yüzünden Mert'in içindeki kötülüğü bir türlü görememişti. Ta ki okulun mezuniyet partisinin olacağı gün. İşte o gün Azra onun gerçek yüzünü görür. Ve ondan intikam almaya karar verir.

"bu hayatı ben istemedim benim de hayatım mükkemmel olabilirdi. belki ben de sizin gibi güzel bir hayat geçirebilirdim ama buna siz engel oldunuz yarattığınız canavarın sorumlusu ben değilim. ve en üzücü yanı da yaptıklarımdan hiç pişman değilim... " karşımdaki insanlara bakarak sarf ettiğim sözler aslında en çok benim vanımı yakmıştı özellikle de onun bana acıyarak bakması. oysa ben herşeyi onun için yapmıştım...

Masum becerikli bir mimar Esila Keskin Acımasız sert duygusuz bir patron Yiğit Ozansoy

" En çok sarı rengi severim,ay ışığından dolayı." " Yanındayım. Her ne olursa olsun buradayım." Dedim ve elimi elleriyle birleştirdim. Yağmur damlaları,sanki o koku ile birlikte bir bütündü. Toprak kokusu. Ciğerlerine dolan o müthiş koku... Ağzını saran iri eller ve karanlık... Üniversite için,hayalleri için geldiği şehirde başına gelecekleri nereden bilebilirdi ki? " Senin gibi birini asla hayatımda istemiyorum. Duydun mu beni? Asla!" "Şş..." diyerek kulağıma fısıldadı. "Unutma,oyunu kuralına göre oynamazsak saf dışı kalırız.O yüzden yavaşça geri çekil ve elindekini bırak." " Kokun ; beni sana bağımlı edebilecek her şeye sahip kadın..." • TÜM HAKLARI SAKLIDIR • Not : Bu kitapta kesinlikle kadına şiddet yoktur. Lütfen içeriği okumadan ön yargı içerisinde olmayın.

🌹BENİMSİN KEDİ...YANLIZCA BENİM.🌹

O Alya Öztuna... Yaşadıkları yüzünden kendini karanlık bir boşluğa kapatmış masum bir kız.. Hiç kimse yoktu. Ve o derin bir boşlukta haps oluşmuştu.. O Kamer Algan.. Hiç kimse tarafından sevilmeyen.. Acımasız.. İnsanın iliklerini titretecek kadar karanlık kişiliğe sahip... Bomboş bakan simsiyah gözleri nefretinin simgesi olan biri... Ama nerden bile bilirdiki nefreti uğruna feda edeceği masum ama bir o kadarda hırçın kıza aşık olacağını?