Hiç bu soruyu sormak aklıma gelmezdi. Küçükken kendimi Dünyanın en güzel, en zeki, en mükemmel kızı sanardım. Herşeyle baş edebilir, herkesi yenebilirim sanırdım. Bende yenildim. Bende kabullendim. Ve bende vazgeçtim. Bazen hayattan, bazen kendimden ve hatta bazen insanlığımdan. Hissizleştim. Hiçsizleştim. Lise, üniversite, iş hayatı derken geldim bu noktalara. 10 yıl öncesi ve şuan'a baktığımda ne kadarda değişmişim. Kalbim katılaşmış. Hevesim bitmiş. Umutsuzlaşmışım. Bazen beni bu hale aşk getirmiş, bazen aile, bazen dost, bazen iş. Ama ne farkeder. Şimdi geriye baktığımda şunu diyorum. Ne olursa olsun bu hayatı ben yaşadım. Ben hata yaptım. Ben ağladım. Ben savaştım. Ben düştüm. Ama hepsinden güzeli her düştüğümde ayağa kalkmasınıda tek başıma ben bildim. Canım kendim :)