Onların Hikayesi Yalanlar üzerine kurulmuştu. Önlerine o kadar engel çıkmıştı ama onlar dimdik kalmayı tercih etmişlerdi. Yılmadılar, usanmadılar... Birlikte adımlarını attılar, Ama bu hayat illa karşılarına, çözemeyecekleri zor bir hamle ile onların karşısına çıkmıştı. Ortaya çıkan gerçekler ve Yeni insanlar... Her yeni bir başlangıç onlar için ilk adımdı... Aras'ın...Doğa'sı İLK YAYINLANMA TARİHİ 11.06.2019 FERAY YILDIRIM ♥

Bilinmeyen Numara : " Dünyaadann Atlas'a atlasam ya yanına dünyanı yazmayaa dqlxpsşqlcpğaşq " ( Ritimli okuyan bizdendir .d ) Atlas : " Nediyon aq " Bilinmeyen Numara " Evlensek mi senle ya .d " Atlas : Kerem sen misin, Hiç komik değil." Bilinmeyen Numara : " Gelecekteki Karın, çocuklarının anası evinin direğiyim ben sklşqexöxclşq " Atlas'ın ve Pelin'in maceraları vol 1 72639293761879 İLK YAYINLANMA TARİHİ : 14.07.2019 BİRİCİK YAZARINIZ SAYGILARLA SUNAR...

Düşünsenize sevdiğiniz adamın gönlünde size zerre yer yokken, siz gözlerinizde ki yaşlara çaresizce umut bağlıyorsunuz... Hatırlasana sevdiğim ; "Sen beni unutmayacaksın, ben kendimi unutturmayacağım" demiştin giderken. Sen haklıydın sevgilim. Sen... çok haklıydın. Sen beni dirilten, sen beni yaşatan ve sen beni öldüren... (Duyguların betimlemesi yoktur.) Kapak tasarımı: @writerladyy teşekkürler. Başlangıç tarihi:26 Ağustos.

Ben unutulmayacak birisimiydim ya da sevilecek? Betül normal bir hayat yaşayan üniversitesi hazırlık öğrencisidir. Bir gün tanımadığı biri tarafından mesaj aldığını sanar ama aslında mesaj aldığı kişi onun çok tanıdığı birisidir. Anonim olarak gördüğü kişi ve anonimin arkadaşı Betül için kavga etmesi ile olaylar gerçekleşmeye başlar. Betül ise kararsızlığı yüzünden başına işler açmaya devam ederken artık bir tercih yapması gerektiğini fark eder.

#robot - 1 (27.09.2019) #yenidünya - 1 (27.09.2019) #zombi - 1 (27.09.2019) Bu yeni dünyadaki kaosu önleye bilecekmiyiz? Yoksa bu kaosda yokmu olucaz? Kapak tasarımını yapan "@NotteOfficial ' dan @-GazapizM- Aittir

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Veda Caddesi'nin devamıdır.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Cennetteki ırmağı kirleten her kötülüğe... "Vicdan, varlığında tedirgin ederken yokluğunda ağır gelirdi. En savunmasız anınızda içinizde yükselip tüm bedeninizi ele geçirirdi. Çaresizce geçmişe dönüp vicdanınızı sızlatan anı yok etmek isteseniz de asla oradan ayrılmaz daha da acımasızlaşırdı. Her şeyin yoluna girdiğini düşündüğünüz o küçük anlarda bile bir şekilde ortaya çıkıp nefesinizi keserdi. Elinizden hiçbir şey gelmezken acının azalması için her şeyi göze alabileceğinizi bilirdiniz."