Dehşetle etrafıma bakınırken kapının önüne bir kadın çıkıp ''Sümeyye Özdemir!" diye adımı seslenişiyle bakışlarımı ona yöneltip merakla yanına ilerledim. Küçük, perde gibi kumaşlarla çevrili bir odacığa alınmıştık. Kadın sesli bir şekilde yorulduğunu belli ederek, bitse de gitsek havasında hızlıca konuşmasına başladı. ''Bak Sümeyye, henüz çok gençsin güzelsin. Böyle bir şey yapmaya mecbur değilsin ve durum böyle olduğu gibi eğer başörtünü açmazsan bu üniversitede bulunamazsın.'' Gözlerim sonuna kadar açılmış neler dediğine beynimi inandırmaya çalışıyordum ancak beynim kabul etmemekte ısrarcıydı. Okulumla, başarımla, geleceğimle dinim ne şekilde birbirilerine engel olabilirdi ki? İnanç meseleleri çocuk oyuncağı mıydı? Her ne kadar sinirlerim tepeme çoktan çıkmış olsa bile sessizce cümlelerini sıralamasına müsaade ettim. Dedikleri az öncekilerden çokta farklı anlama gelen cümleler değildi, destekleme amaçlı laf kalabalığıydı. Kadın sonunda konuşmasını tamamladığında, benden hiçbir tepki almamış olmasının şaşkınlığı yüz ifadesinden anlaşılıyordu. Umutla ''Ne dersin?'' diye sorduğunda babam da heyecanla bana bakıyordu. Sanırım babam da en büyük düşmanlarımdan biri olacaktı. Olması gereken ama tahminlerin çok ötesindeki hamlemi sonunda gerçekleştirme vakti gelmişti anlaşılan. Kadının saçlarından tuttuğum gibi elimle doladım ve yere ittirdim. Benim adım Sümeyye. Böyle küçük numaralara kanacağımı sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Bundan böyle en büyük düşmanınız benim ve ne olursa olsun davamdan vazgeçmeyeceğim! • ~Cambazlar, Korkaklar ve Hapsolmuşlar adında yayımlanan ilk hikayedir. Spritüel kategorilidir. ~Başörtü Yasağı konusuna değinilen ilk kurgudur. ~Bu hikayem; yazmama sebebiyet veren Merve Özcan'a ve Başörtü Yasağından mağdur olmuş insanlarımıza armağanım

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?