Huzurun diğer adı,gözlerinin cennet yeşiliydi.. Bakışları tıpkı Karadeniz'in hırçın dalgaları gibiydi. Asi ama insanı kendine bağlayan, aşık eden, hayat veren.. Parlak dalgalı saçlarını, rüzgara karşı savurduğunda, etrafını esir alan kokusu adeta şükür sebebiydi.. Gülüşü, tüm kainatı önünde diz çöktürecek güçteydi.. Özeldi.. Çok özeldi.. Yıllardır beklediğimdi.. O kim miydi? O benim Kaderimdi! Ben Yusuf! Kaderimin Peşinde pervane olan Yusuf! Onunla karşılaşana kadar yaşadığımın farkında bile değildim. Karşılaştıktan sonra da çok yaşamadım.. Daha fazlası için hepinizi okumaya davet ediyorum..*-*

"Yolum Sana Düştü " hikayesinden tanıdığımız karakterlerin hikayesi. Seri II Mirza ve Aycan'ın garip aşkı burada başlıyor burada devam ediyor. Aralarına katılan yeni çiftimiz Hazal ve Bilal var . Onların evliliği bütün evliliklerden farklı başlıyor. Hazal ,evlendiği adamı gay sanırken, Bilal adı safa çıkmış kızın sözlerinden hiç bir şey anlamıyor. Bir de Haticemiz var . O da yıllar sonra kendi hayatına bir yön veriyor. Mutluluk artık elini uzattığında dokunacağı kadar yakın... YOL SERİSİ II

Onur ve Dilara artık mutlu olmayı hak etmiyor mu sizce de? Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Sevdiğim adamın abisiyle yatmanın verdiği acı .Küçük bir kadının Büyük bir adama mahkumluğu. O gece yaşanmamalıydı. O tenler birbirine değmemeliydi. Büyük bir haykırıştı benimkisi... Kulağıma eğilip her seni seviyorum deyişi dahada parçalıyordu beni. Yüzüme değen sakalları kalbime batan cam parçaları gibiydi. Lanetlenmiş gibiydim kirlenmiştim sevdiğim adama ihanet eden kirlenmiş , kirletilmiş bir kadın. Kendine mahkum bırakan adam. Kadının tüm benliğini tüm hayatını kendine mahkum bırakan adam...

Bu kapının arkasında kaderi vardı... "Evet kabul edildiniz" dendiğinde hayat onu alıp mutluluğa mı taşıyacaktı yoksa derin elemlere mi? .... Peki kendisi buna hazır mıydı...Etrafındaki elit giyimli insanlar ve o bakışlarla yapabilir miydi... ... Ne demişti annesi "Olduğu kadar; olmazsa kader" Ama Zülal biliyorduki her bir evet onun yeni yolu olacak, yeni umudu ve masalı.... .... Ahh Deniz,ne bilsin masasında otururken odasının kapısının arkasında kendini bekleyen kaderi... Hem de ne kader :)) 'Hikayede geçen tüm kurum ve kuruluşlar ile kişiler tamamen hayal ürünüdür.'

Onun gözleri tutkuydu ; Lavlar akıyordu gözlerinden yüreğine , her baktığında yakıp kavuran ... Onun gözleri huzurdu ; Gece gibi kuytularına saklayıp , ışığı ile kutupyıldızı olup yolunu bulduran ... Onun gözleri mühürdü ; Gözüne başka bir göz , yüreğine başka bir yüreğin değmesine izin vermeyen ... ************************************************************* Ben Nehir ... Ormanları andıran bir çift yeşil gözün içinde yolumu kaybettim ... Bulmaya hiç niyetlenmeden ... Ben Nehir ... '' Fırat'ın Dicle'si ol ! '' dediğinde düşünmeden tuttum uzattığı elini ... Dicle misali çağlamaya gittim peşinden ... Dicle gibi hala yüreğim Fırat için çağlarken ... Ben Nehir ... Kurumaya yüz tuttum ... Yayınlanma tarihi : 29 Eylül 2015