Sen bana olursun.

Deniz hayatında böyle birşeyle karşı karşıya geleceğini hiç düşünemezdi. Gerçekten bu zorlu hayatında yeni bir zorluk çıkmıştı karşısına. Özellikle şuanda tam önünde oturan adamı hiç görmemişti. Deniz'in kafası öne eğikti. Adam ise sürekli onun kendisini tanıdığını vurgulayıp duruyordu. Ama Deniz tanımıyordu ve korkuyordu önündeki adamdan. Normalde olsa gülüp geçebilcek bir kızdı. Şuanda bulunduğu durumun kendiside farkındaydı ve zorlanıyordu anlamada. Elleri, kolları ve bacakları bir sandalyeye bağlı biçimde oturuyordu. Ağzında da bant vardı. Ve işte o an elinden hiç bir şey gelemiyeceğinide anlamıştı Deniz. Tek çaresi sabretmek ve denemekti... 🪐🪐🪐🪐🪐 Başlangıç Tarihi : 15.08.2022 Bitiş Tarihi : 02.09.2022

Beni iyice tezgâha yaslayarak "Gülden," dediğinde "Bitti," diye tekrar ettim. "Unuttun mu? Aramızdaki her şey bitti?.." "O yüzden mi gözlerime öyle bakıyorsun?" diye sataştı bana. "O yüzden mi beni kıskandırmaya çalışıyorsun? O yüzden mi delirtiyorsun beni? O yüzden mi geceleri hayalimle orgazm oluyorsun?" "Sen..." "Söylesene Gülden, yetiyor mu?" Dudaklarını çenemde hissettiğimde gözlerim sessizce kapandı. "Söylesene," diye fısıldadı. "Söylesene Gülden, yetinebiliyor musun?" *** Alparslan Gündoğdu, karısını ve dört yaşındaki kızını bir yangında kaybetmiş ve yıllar sonra yeni bir başlangıç için her şeyi geride bırakarak İstanbul'a yerleşmişti. Geçmişin kötü hatıralarından kaçmak ve unutmak istiyordu ama kendini ansızın saçları ateşten bir güzele tutulurken bulmuştu. Gülden Seçkin, yemyeşil bakışları ve beyaz tenini çevreleyen kızıl saçlarıyla eşsiz bir güzellikti. Bazen sakar, bazen delidolu biriydi ve kendi sıradan hayatında her şey yolundaydı, ta ki sevgilisi tarafından aldatılana ve hiç ummadığı bir gece Alparslan Gündoğdu'yla karşılaşana dek... Kendini hiç tanımadığı bir adamın kollarına atarken bunun delilik olduğunu biliyordu, yine de o bakışlara karşı koyamayarak ona teslim olmuş ve işte o gece, her şey mahvolmuştu...

Gözlerim karşımda dizilmiş ve benden komut bekleyen askerlerde gezindi. Her şey hazırdı, Doğu Krallığını korumak için görevlendirilmiştik. Halk ve herkesin dilinde dolaşan şato artık bize emanetti. Tek komutla askerleri yönlendirdiğim de hepsi tek tek atlarına binmeye başlamıştı. Bende atıma doğru ilerlediğim de Henry'nin sesini duymuştum. " Şu lanetli şato için görevlendirildiğimize inanamıyorum. Söylentileri bilirsin lordun hâlâ orada yaşadığını söylüyorlar Alexa." Gözlerimi devirerek ona döndüm. Çocuk gibi korkmasına gerek yoktu. " O lord çocuklara anlatılan efsanelerden başka bir şey değil Henry. Şimdi atına bin!" Sözlerimin ardından yola koyulduğumuzda o lanetin sadece efsane olmadığını en acı şekilde öğreneceğimi nerden bilebilirdim ki?

Buket Koçan, bir silahlı çatışmanın ortasında kurşunların açık hedefi olan patronu Seray Köksöz'ü korumak için onun önüne atladığında hayatının son bulabileceğini düşünememişti. Ancak olan olmuştu. Buket ölmüştü. Üstelik patronunu da kurtarmayı becerememişti. İki kadın da o gün hastaneye kaldırılmış, yan yana olan ameliyat odalarında kurtarılmaya çalışılmıştı. Buket'in beyin ölümü gerçekleşirken Seray kalp nakline ihtiyaç duymuştu. Ve mucizevi bir şekilde Seray'ın bedenine sadece Buket'in kalbi değil, ruhu da yerleşmişti. Buket gözlerini hayata yeniden açtığında kendisini patronu Seray'ın bedeninde bulmuştu. Üstelik patronu bir mafya liderinin karısıydı! Ve adam evlendiği günden beri bir kez bile görmeye gitmediği karısını o silahlı saldırıdan sonra kendi evine götürmüştü. Buket artık Seray'dı. Ve gerçek kimliğini nasıl gizleyeceğini bilemiyordu. Neyse ki patronu izmir de ailesinden ve kocasından uzakta tek başına yaşadığı bir hayat sürüyordu. Bu yüzden karakterindeki değişimleri farketmeyeceklerini umuyordu. Sürpriz yumurtadan çıkar gibi hayatına giren sözde kocasını da boşayacak, kendi hayatına geri dönecekti. Tabii, beklenmedik bir şekilde kocası onu yanında tutmaya karar vermezse...

"Buraya kaç tane senin gibi kız bebeğinin babası olduğumu iddia ederek para koparmaya geliyor haberin var mı senin?" Yüzünde aşağılayıcı bir bakış vardı. Demek şimdi bir tepki veriyorsunuz Bay Charlie. Çantamı bıraktığım yerden alarak koluma taktım ve ayağa kalktım. "Hayatım, buraya bebeğime babalık yap diye gelmedim. Açıkçası neden burada olduğumu ben de bilmiyorum. Maya'nın dolduruşuna geldim sanırım. Her neyse. Bu bebeği doğuracağım, ayrıca ona bakabilecek kadar zengin ve mükemmelim. Sadece belki bilmek istersin diye düşündüm. Sonuçta yumurtalıklarımı dölleyen senin spermindi." Güneş gözlüğümü gözlerime taktım ve olağanüstü gülümsememi ona atarak lanet ofisinden çıktım. * Emma Spencer nefret ettiği babasının şımarık prensesiydi. Tek bildiği gezip tozmak, alışveriş yapmak ve sabahlara kadar kulüplerde kafayı bulmaktı. Bebeğinin babasıyla da orada tanışmıştı. Tek gecelik ilişkisi onun tüm hayatına mal olmuştu. Önce arkadaşlarını kaybetmişti sonra mirastan alıkonulmuştu. Tek desteği ablası, ona bebeğe bakmasında yardımcı olmayı teklif etmişti ancak Emma bebeğini nasıl büyütecekti? Eski alıştığı hayatı buna engel olur muydu yoksa hiç beklemediği bir sırada karşısına çıkıp kendisiyle gelmesini isteyen bebeğinin babasıyla mı gidecekti? +18 içerik mevcut!

Öldüm. Ve gözlerimi açtığımda bir çocuk taciriydim. "E ebesinin a-" ~ Daha önce hiç öldükten sonra yeni bir hayat şansı hak eden ve başka bir bedende gözlerini açan insanların hikayelerini duydunuz mu? Duymadıysanız endişelenmenize gerek yok. Size kendi gördüklerimi anlatabilirim. Bu tarz ikinci hayatlarda okuduğu kitabın kötü karakteri olandan tutun da oyundaki ana karakterin kardeşi olana kadar pek çok kişi gördüm. Yeniden doğmak için okuduğunuz kitabın bir karakteri olmanıza da gerek yok. Sadece herhangi büyülü bir dünyada da kendinizi bulabilirsiniz. Tır çarpan çoğu kişinin başına bunlar geldi. Hepsi de öldükten sonra yabancı bir bedende ve farklı bir dünyada gözlerini açıp hayatta kalmaya çalışıyordu. Bu bilindik bir hikaye. Bana tır bile çarpmadı ama öldüğümde ben de yeni bir hayata gözlerimi açtım. Şanssız bir insan olduğuma bakılırsa kitabın sonunda ölecek kötü bir kadın olarak doğabilirdim. Ana karakter olan masum kıza zorbalık yapardım, ana erkeği elde etmeye çalışırdım ya da kötü bir kadın her neyi yapıyorsa onu yapardım işte. Bir kitabın içinde doğmasam bile herhangi bir dünyada herhangi bir hayata sahip olabilirdim ve ona göre yaşayabilirdim. Övünmek gibi olmasın ama adapte olmak en iyi olduğum şeydi. Dediğim gibi her şey olabilirdim ve buna uyum sağlardım. Ancak kesinlikle küçük bir çocuğu kaçırmazdım. Evet her şeyi tahmin edebilirdim ama öldükten sonra bir çocuk taciri olarak gözlerimi açacağımı ölsem bile (biraz ironik oldu) tahmin edemezdim. Ancak bu doğruydu. Karanlık depodaki elleri bağlı bir şekilde yerde kıvranan küçük çocuğa bakarken de bildiğim tüm küfürleri sıralıyordum. # Hikaye eğlence amaçlı yazılmıştır. Basit bir dili vardır. Ayrıca cümleye bağlaçla başlamaya bayılırım. Yanlış olsa da bırakacak değilim. Ha bir de üşenmediğim bir anda bölümleri düzenleyece

"Hâlâ köpek gibi bana aşıksın," diyerek canımı yakacak bir kahkaha attı. "Biriyle kol kola okula gireceğim diye ödün kopuyor, birinin yanına ilerlediğimde aklın çıkıyor. Hadi yalan de, seni çok iyi tanıyorum ben. Kandıramazsın beni." Gözlerimin sulanmasına engel olamasam da onun gibi kahkaha attım. O sırada spor salonundan hiç tanımadığım biri çıkmıştı. Ozan'a "Emin misin?" diye sordum. "Seni mi seviyorum hâlâ?" "Şu an barışmak istesem gurur falan demeden evet diyecek kadar çok seviyorsun." Neden haklısın? "Yazık kafana." Spor salonundan çıkan çocuğun yanına giderek hızla koluna girdim. "Ben de seni bekliyordum sevgilim, hadi gidelim." 10.05.22

Derin bir nefes alarak odasına girdiğimde, elimdeki ütülü kıyafetleri yatağa bırakmak için adımlayacaktım ki ardımdan kapının kapanmasıyla korktum. Oda karanlık bir hal aldığında arkamı döndüm ve karartıyla karşılaştım. Boğazımdan akıp giden sıvının varlığını hissedebiliyordum. Sertçe yutkundum. Karartı bana doğru yaklaştı yaklaştı ve ayaklarının ayakkabılarıma değdiğini hissettiğimde nefesimi tuttum. "Karanlık da olsa, avına yakalanmış bir ceylan gibi titrediğini hissedebiliyorum." Sıcak nefesi yüzüme çarptığında elimdeki kıyafetler yeri boyladı. "Ve ben bu titremeyi bu gece dindireceğim."

Kafamda tekrarlanan tek şey;ben hamileyim,ben hamileyim,hamileyim, hamileyim. Gözümden dökülen yaşlar,teste döküldü. "SILA!"gelen ses arkadaşım,Havinindi. Kapıyı açtım,önce ağlayan yüzüme sonrada teste baktı, hiç birşey demedi sadece sarıldı. Kollarımı beline doladım,ağlamaya devam ettim. "Ben ne yapıcam"ondan ayrıldım teste baktım. "Babası kim bile bilmiyorum,ben bu cana nasıl kıyıcağım, Havin?"dedim.