‏بين جنيد وزينب، برزخٌ لا تدركه الأبصار، مسطورٌ في صميم الهوى، بين شفتين موصدتين. ‏ليس ماءً يفرق بين بحرين، ولا جدارًا من طين، بل وجيبٌ خفيّ، يهدر بين الأضلاع، كالريح إذا سرت في نايٍ مكسور، وكالدمعة المأسورة في محجر عين. ‏يرى فيها جنيد نقاءً لم تمسّه فتنةٌ، وهي فيه تبصر الهيبة التي تخضّ أوصالها. ‏هو على شفير جسدها متوقّدًا، لكنّه يمسك نفسه كمن يكبح فرسًا جموحًا، خشية أن يزلّ به صهوة الهوى فيرديه أسيرًا أو يُرديها. ‏وهي تخطو إليه خطو المستتر خلف برقع الحياء، تمدّ إليه يديها، ثم لا تجرؤ على المضي حتى منتهاه. ‏يفصل بينهما برزخ من الخوف والرجفة، من الخفر المستور والهوى المشتعل، من طفلةٍ لم يشتدّ عودها بعد، ورجلٍ يخشى وحش رجولته إن أفلت له العنان. أيحقّ له أن يغرق فيها، وهو يعلم أنّه لو ذاق قطرةً من بحرها، ما عاد يقدر على الرجوع؟ البرزخ بينهما ليس حدًّا فاصلًا، بل امتحانٌ عظيم: امتحانٌ للرغبة إن كانت صادقة، وللعفّة إن كانت تطيق لهيب الشوق، وللعشق إن كان يليق بأنثى لم تذق بعد كل مواجع الرجال. ‏ فهل يذوبان معًا حتى الفناء... أم يظلّ البرزخ بينهما، لا يُجاسُ حماه؟

Babasının acziyeti sonucu Osmanlı Devleti'ne görünüşte gelin olarak, hikayenin aslında ise esir olarak giden Prenses Asporsha'nın en büyük imtihanı sarayından ayrılışı değildir ne yazık ki. Bir Bizans Prensesi olan Asporsha, Osmanoğulları'nın Beyi olan Orhan ile evlendirilecektir. Lakin tüm cihana hükmetmeye and içmiş bu hükümdar zaten evlidir. ‼️BU HİKAYEDE GEÇEN İSİMLER VE OLAYLARIN BÜYÜK BİR ÇOĞUNLUĞU HAYAL ÜRÜNÜDÜR ‼️‼️

-Yaş farkı içerir- Cebinden bir gerdanlık çıkardı Aldemir. Kızın gözünün önünde kaldırdı. "Al." dedi. "Yüz görümlüğü." Kız almadı. Aldemir, yatağın üstüne bıraktı. Geri çıktı, ceketini çıkarıp sandığın üstüne attı. O vakit fark etti. Yeni gelin tir tir titriyordu. "Korkma," dedi Aldemir. Perdeyi azıcık araladı, pencereden aşağı baktı. Evin önü iyiden iyiye boşalmıştı. Geri döndü, yatağa, kızın yanına oturdu. "Adın ne senin?" "Adımı bilmiyon mu?" dedi incecik, nahif bir ses. Su şırıltısı, kuş cıvıltısı, meltem sesi gibiydi. "Cık. Bilmiyom." "Attan indiren sen değil miydin? Yanımda oturan sen değil miydin? Demin alan kabul eden sen değil miydin?" "Bendim amma.." dedi Aldemir. "Adet yerini bulsun diye." Gelin derin bir nefes aldı. Aldemir, kızın işi anladığını fark etti. Amma da zeki çocuktu ha. İyi. Saf olanla uğraşamazdı Aldemir bu yaştan sonra. İşin en çok dert ettiği kısmı hallolmuş oluyordu böylece, hamdolsun. ~~~~ Aldemir'in kalbi Gülayşe'ye, Gülayşe'nin kalbi Aldemir'e düğümlüdür... Ve güzeller güzeli Gazâl, Aldemir'in eli kınalı yüreği umutlu tazecik karısıdır 🌱 Ve bir gün, bu topraklarda, bir sevda için bir destan yazılır...

Yarışmanın Teması: Buraya Ait Değilim YARIŞMANIN AMACI: Daha önce bir eseri basılmamış, her yaştan olmakla birlikte özellikle genç yazar adaylarını belirli bir konuda, roman türünün özellikleri içinde düşünmeye ve yazmaya teşvik etmek; edebiyat dünyasına yeni ve iyi yazarlar, nitelikli eserler kazandırabilmektir. TÜRÜ : Roman Yarışması HEDEF KİTLE: TC vatandaşı olan herkese açıktır.

Daha dün geceye kadar bana sarılıp, beni sevdiğini söyleyen sevgilimin kollarında uyurken şu anda gecenin bir köründe, sokağın ortasında, kıçımın altındaki yırtık bavulla kala kalmıştım. Ağlıyor ve kendimi özgür hissediyordum. Tamam, kesin içimde yatan bir mazoşist vardı benim. Ben içimdeki sesle tartışıp dururken, önümde duran arabadan gelen o gür ses, küçük dilimi yutmama sebep olmak üzereydi... ''Şişt! Güzelim bir saati kaç para? '' Lanet olsun işte şimdi sıçmıştım...

Annemin saç rengini değiştirir gibi sevgili değiştirmesinden mütevvellit, zilyonuncu kez elimde bavulumla babama postalanmıştım. Bundan önceki okullarımda yaşamış olduğum uyum sorunum ve kabarık disiplin cezalarım yüzümden hiçbir devlet okulu beni kabul etmeyince babam çareyi Ankara'nın uzak ucundaki benim gibi problemli öğrencilerin bol sıfırlı çekler karşılığında kabul edildiği K.Ö.K kolejine yazdırmakta bulmuştu. Ben kim miydim? Elitist kafayla, kibarlıkta nirvanayı zorlayan bir babadan olma, paronayak şizofren bir anneden doğma, çöldeki bahtsız bedevi... Yani bendeniz Ada. Şimdi okulun kapısının önünde bir elimde kitaplarım, diğer elimde tekerlekli bavulum ile yeni hayatıma bakıyordum. Maalesef bu okula giriş var ama çıkış yoktu...

Hiç bir şeyden haberi olmayan genç kız.En ince detayına kadar planlanan intikam.Ve en sonda hayal kırıklığı.Peki bu hayal kırıklığı kime ait? Masum bir kıza mı?Yoksa, intikam ateşi ile yanan adama mı?

Aşk... Üzerine nice şiirler söylenmiş, nice destanlar yazılmış o elçatmaz duygu... Kimileri "aslında var olmayan bir hiss için bu kadar acıya, ayrılığa, gözyaşına değmez, bos ver, hayatı yaşa" der hep. Ama kimileriyse aşka bir sıfır yenik başlasalar bile savaşmaktan vazgeçmezler. Leylin ve Kılıç Şahin... Onlar bilmeden sevda alevinde kavrulan, savrulmuş ruhlardı. Artık zaman onlar için savaş gününe doğru akmaya başladı. Her ikisi de bir-birlerine bağlı aşka mahkum, sevdaya tutsak olacaklarının farkında bile olmadan büyüdüler...