Czasami siedzi nam głęboko w głowie uczucie pożądania wolności, którego nie możemy się pozbyć. Chcemy wyrwać się i na chwilę zniknąć, przestać czuć, myśleć. Na świecie jest jedno takie miejsce gdzie to wszystko jest możliwe, jednak nie wszystko tam wydaję się takie proste jak w naszych głowach. Czasami po prostu chcemy znaleźć idealne miejsce do bycia sobą.

Opis: - Chodźmy do mojego samochodu, co? - Louis usłyszał Harry'ego, kiedy uniósł swoją głowę i spojrzał na niego. Ziemia ruszała się pod jego stopami, chociaż może tylko mu się wydawało. Podniósł swoją rękę, żeby go odepchnąć, bo, nie, to nie mogło dziać się naprawdę, jednak czuł się zbyt słabo. Jego ręka opadła tylko z powrotem po jego boku. Harry? Nie, on był za miły. Może po prostu zabierał go do domu? - Zabierasz mnie do domu? - wyszeptał niewyraźnie Louis, a jego przymknięte powieki drgały niespokojnie, kiedy wpadł na Harry'ego. Mógł usłyszeć, jak jego serce bije. Biło szybko. - Tak - odszeptał Harry, zdejmując swój płaszcz i nakładając go na ramiona Louisa, któremu wszystko wokół się rozmazywało. Nie miał bladego pojęcia, co się w ogóle działo. Byli chociaż ciągle w tej kawiarni? Wydawało mu się, że był pod wodą; kolory skakały wokół niego. - Zabieram cię do domu, kochanie. Autorka: BeyondxLawliet Zgoda: jest! Link do oryginału: http://archiveofourown.org/works/980098/chapters/1929611 Beta: Monika (www.badgirlfrombradford.tumblr.com) Za banner wykorzystany w okładce bardzo dziękuję Oli! (www.brzydka-nazwa.tumblr.com)

W sobotnie wieczory Harry grywa w pubie, gdzie Louis dorabia jako barman. Oryginał: https://www.wattpad.com/492688347-nice-larry-stylinson-smut-long-shots-kiwi%E2%9C%85

Louis, ku swojemu przerażeniu, uczęszcza do elitarnego uniwersytetu, gdzie imię Zayn Malik coś oznacza, Niall Horan nie przestaje gadać, wszędzie stoją fortepiany, a Harry Styles, jedyny syn uzależnionego od narkotyków, psychicznie chorego byłego rockmana, ma perfekcyjny uśmiech i pozbawione emocji oczy. Wszystkie credity dla wspaniałej autorki Claire (Velvetoscar @ ao3, mizzwilde @ tumblr).

Louis odkąd sięgał pamięcią nienawidził Harry'ego. Gimnazjum było dla niego prawdziwym koszmarem - przystojny brunet zdobył serca wszystkich uczniów, a Louis pozostawał w cieniu. Harry był lepszy w piłce nożnej, miał przy sobie najpiękniejsze dziewczyny i wygrywał wszystkie konkursy geograficzne, czego Tomlinson nie mógł znieść. Chodzący ideał uprzykrzał mu życie od każdym względem, a on był tylko zazdrosnym nastolatkiem. W liceum wszystko się zmieniło. W ciągu jednego roku to Louis stał się tym najpopularniejszym, miał przy sobie wianuszek przyjaciół i był najlepszym graczem piłki nożnej. Harry natomiast ucichł - siedział w środkowej ławce, spokojnie wszystko notując i nie udzielając się w konkursach. Pierwszego dnia drugiej klasy, Louis postanowił się zemścić, po wypłynięciu jego kompromitującego zdjęcia z gimnazjum. Celem było jedno: zniszczyć Harry'ego Stylesa. Nie wiedział jednak, co kryło się za tak drastyczną zmianą jego charakteru. I zdecydowanie nie rozumiał, dlaczego tak szybko tracił na wadze. TW: zaburzenia odżywiania, samookaleczanie, myśli i próby samobójcze. okladka @callmeverca

Louis po rozstaniu z Eleanor popadł w rozpacz, która sprawiała, że nie potrafił normalnie funkcjonować. Pod wpływem alkoholu, tęsknoty i doskwierającej mu samotności postanawia, poprzez wiadomości, poprosić ją o ponowny związek. Nie spodziewał się, że przypadkowe pomylenie jednej liczby w jej numerze telefonu sprawi, że znajdzie kogoś, kto pokaże mu jak wygląda prawdziwa miłość.

„Od zawsze chciał być kimś. Pragnął błyszczeć na scenie w pięknym stroju z włosami upiętymi w długiego warkocza i szerokim uśmiechem, karmiąc się uwagą innych. Przychodził tutaj codziennie i każdego dnia pracował ponad swoje siły, żeby udowodnić innym, jak wiele był warty i jak wiele poświęcał, żeby zostać zauważonym. Poruszał się z gracją, chociaż przeżył niezliczoną ilość wypadków, a jego stopy ściśnięte przez zbyt mały rozmiar łyżew błagały go, by przestał. Nie jadł, nie pił i nie mówił, a każdą minutę przeznaczał na kolejne powtórzenia." Historia o jeździe figurowej i o tym, jak chcąc stać się kimś, spychamy się na samo dno. Historia o miłości, przyjaźni i akceptacji. Historia o Najczarniejszym Łabędziu. #swanff - Twitter

- Rzecz w tym - zaczął, - że to, co powiedziałem kilka tygodni temu, nie miało urazić twoich uczuć, ani nic. Jeśli lubisz malować swoje paznokcie, powinieneś to robić i nie martwić się, jeśli komuś się to nie podoba, ponieważ ich opinie się nie liczą, wiesz? - Louis wziął wdech, żeby spojrzeć na szeroko otwarte oczy i zaróżowione policzki chłopaka. Na wydechu dodał: - I tak jakby, zauważyłem, że zdrapałeś lakier i od tego czasu w ogóle nie malujesz paznokci. Myślę, że powinieneś to robić, ponieważ to coś, co lubisz. Lub: AU, w którym Harry maluje swoje paznokcie i pije mleko truskawkowe i jest zbyt zdenerwowany, żeby było to normalne, a Louis próbuje się dowiedzieć, co jest z nim nie tak.

Jako właściciel pensjonatu na najbardziej odległej ze wszystkich Wysp Brytyjskich, Louis Tomlinson jest przyzwyczajony do spędzania najzimniejszej połowy roku w całkowitej izolacji, z psem i morzem jako jedynymi towarzyszami. Aż pewnego dnia tajemniczy nieznajomy, który chce się odbudować, wynajmuje pokój na zimę. NIE JESTEM AUTORKĄ. Napisane przez MediaWhore

Louis is a principal dancer with The Royal Ballet. When his rival, moody dance prodigy, Harry, joins the company, old wounds are reopened and old passions reignited. During the company's production of Swan Lake the secret that doomed their love is finally revealed, but will it be too late? [COMPLETED]