Bu dünyada nasıl anne ve babamızı,aşık olacağımız kişiyi seçemediğimiz gibi dış görünüşümüzü de seçemeyiz. Bazıları kilolu olur,bazıları zayıf,bazıları çirkin olur,bazıları güzel/yakışıklı.Hepsi birbirinden farklıdır,Tek bir ortak noktaları vardır; Hiçbirinin başkasının kusurlarıyla dalga geçmeye hakkı yoktur.Herksin bir kusuru vardır ama kimse kendisiyle dalga geçilmesini hak etmez.Tıpkı Melis gibi. Melis de istemezdi kilolu olmayı,sivilceli olmayı,gözlük kullanmayı.Diğer insanlardan ne farkı vardı ki onun.Evet kiloluydu,evet çirkindi,evet sivilceliydi ,evet gözlüklüydü ama o da tıpkı diğerleri gibi bir insandı .Her insan gibi onunda sevdiği, aşık olduğu birisi olamaz mıydı? Olabilirdi, oldu da zaten ama aşık olduğu kişi kendisiyle dalga geçen, gurunu kıran, aşağılayan insanlardan sadece biriydi. Yine kendisiyle dalga geçilen bir okul gününde arkadaşının sayesinde hayatı bir anda değişiverdi. Değişti değişmesiyle ama sevdiği erkekten intikam almak uğruna adadığı hayatında başına gelmeyen kalmadı. ***Başkalarının kusurlarıyla dalga geçenler,kendi kusurlarını gizlemek isteyenlerdir.***

Genç kızın elleri hep yara olmuştu. Yaraları hiç durmadan kanıyor ve acıyordu. O bu acılara katlanmıştı. Küçükken de böyleydi. O bir köy kızıydı. Bu acılar sinek ısırığı gibiydi. Ellerini elbisesine sürdü. Kanı silinir diye. Ama fayda etmemişti. Kanamaya devam ediyordu elinin içi. Düşmüştü kaçarken. Ondan kaçıyordu artık. O vahşileşmişti. Sevmiyordu artık genç kızı. Genç kız onun kendisine zarar vereceğinden korkup yollara düşmekte bulmuştu tek çareyi. Kurtulmak istiyordu ondan. O, genç kızı öldürebilirdi. Çünkü o değişmişti. Hiçbir zaman sevdiğini belli etmezdi ama genç kız her zaman bir umutla bakardı onun simsiyah gözlerine. Şimdiyse o simsiyah gözlerin gazabından kaçıyordu.

"Sen annemin istediği gelinin tam zıttısın. Boyama tahtası bir yüzün, sarı olan boyalı saçların, beyaz bir tenin, çılgın ve kıpır kıpır bir kişiliğin var...Ha birde bakire değilsen tam da annemin istemediği gelin tipine uyacaksın. Bakire değilsin değil mi?"