"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Bu benim ilk kitap yazışım. Burada bir yazarın iç dünyası değil gerçeklerin asıl yüzü var. İnsanların içlerinin kanaya kanaya nasıl her şeye göz yummaları, sessiz çığlıkları, aynadaki yansımaları ve daha niceleri... Bol acı zorluk ve aşk yüklü bir kitap.Her okurun dikkatini çekebilecek bir kitap. Desteklerinizi bekliyorum ponçiklerim...

Ece on yedi yaşında bir genç kız. Herkes gibi o da bir okulda okuyor ve o da okulunki yakışıklı bir çocuğa aşık olabiliyor. Ancak bir gün okulundaki büyük yangın ve babasının işi yüzünden yeni bir okula gitmesi gereklidir. Bu nedenle en yakin arkadaslarınin bazilarini ve sevdiği çocugu birakmasi gerekmektedir.

Yersu Kayacık...İşleri nedeniyle sürekli taşınmak zorunda kalan bir aileye,taşındıkları yerlerde edindiği muhteşem arkadaşlara ve bir türlü yerine oturtamadığı bir hayata sahip liseli genç bir kız. "Hayatım artık düzelmeye başladı." dediği zamanlarda bile küçücük de olsa sıkıntıları olan bu kızın bu küçücük sıkıntıları babasının verdiği o haberle tamamen altüst oluyor. "Denizli'ye taşınıyoruz." Yersu bu cümleden sonra hayatının daha da kötüye gideceğini anlamıştı.Ama içinde büyümeye başlayan umut,belki de hayatını düzene sokmaya,rahatsız olduğu tüm sıkıntılarını bir bir götürmeye yeterdi belki de... Ve o umut hiç yaşamadığı duyguları tattırabilirdi de...