Umudunuzu hiç tüketmeyin, Çünkü umutlar hep doğar. "Lütfen bırakma beni bu sefer dinle ama bırakma bak yolun sonu. Lütfen..." Biraz düşünür gibi oldu ve konuşmaya başladı. Beni ölüme iterken bile sana aşığım o sesine o gülüşüne ve o bana nefretle bakan gözlerine... "Umuduna hayranım miniğim... Ama bende ki umudu kendinle beraber öldürsen iyi olur!" Dedi. Ve bıraktı. Artık gerçekten öleceğimi hissediyordum. Dedim ya umutlar bitmez diye. Bitmiyor arkadaşlar ölürken bile hala bir umudumuz var. Hiç birşey imkansız değildir ve umutla bekleyin ki biliyorsunuz... Sabrın sonu selamettir...