Birbirleri için yaşayan bir grup; çığrından çıkmış bir dünayda, çığrından çıkımış insanlar ve çığrından çıkmış ölülerle ne kadar mücadele edebilir? Umut ışığı bulmak ne kadar zor olabilir? Kayıplara rağmen devam edebilirler mi? Vazgeçme lüksü yokken...
"Sen hiç nefesin olmadan yaşayabilir misin?"dedi bana. Durdum düşündüm ve haklıydı ama bunu ona söyleyemezdim... Çünkü o benim nefesimdi ve ben onsuz yaşayamazdım (duygu ve düşünceleriniz yada fikirleriniz için mesaj atabilirsiniz)
O bir yaşayan efsane ŞEBNEM FERAH.Mükemmel şarkılarını hep birlikte tanıyalım!
Bu hikaye aşşırı gerçek bir olayın kopyala yapıştır halidir.Sadece isimler degiştirilmiştir Şimdiden iyi okumalar . Sevgiler. (Fikir vermek istersen yani istersen yoksa zaten yaşanmış :) mesaj atarsın)
Gözlerini Açtığında Dünya Eskisinden Çok Farklı Bir Yer Haline Gelmişti. Herşeyden Habersiz Kahvesini Yudumladı Ve Televizyonunu Açtı. Televizyondaki Haberler Onu Korkutmuştu Fakat Gerçek Olabileceğine İhtimal Vermiyordu. Birden Kapıdan Yumruklama Sesleri Geldi, Doğruca Kapıya Yöneldi Ve... -------- Heyecanı Tüm...
''Şimdi sen seç Güneş'' Babama boş gözlerle baktım. ''Neyi baba?'' ''Hayatımızın her yerinde olan bir şey seç istiyorum'' Aklıma tek bir şey geliyordu. ''Kamera, buldum baba kamera istiyorum''