Başkaları için yaşıyordum adeta. İşlerine yaramadığım zaman beni öldüreceklerine emindim. Artık uyanmanın tam vaktiydi sanırım. Onların intikamını almak bile bana düşmüştü. Düşünmeden razı olduğum bu şeyden nasıl kurtulacağımı bilmiyordum. Uçuruma doğru sürükleniyordum. -TİA

Tek amacı onun düşüncelerini hipnozlayan, onu vahşi bir katile dönüştüren, tüm çocukluğunu ondan çalanları bulmaktı...

-Dogruluk mu Cesaret mi? -Cesaret -Hayaletli evde tam 5 gun kalicaksiniz bende gelicem sizi denetlemek icin sonra gidicem. -Tamam kabul dediler."Yarin gidiyoruz.Benim evin onune gelin" dedim

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

~*~ Önce dudağının kenarında kalan kusmuk parçasında gezindi gözleri.Oradan daha demin kusup, tükürdüğü siyah ama sarı renge dönen botuna baktı üzüntüyle. Ardından televizyonun ekranından kayıp yere yapışan, üzerinde diş izi olan köfteye çevirdi bakışlarını. Dudaklarını birbirine bastırarak gülmemeye çalıştı.Ayakkabılarını kirlettiği için sinirlenebilirdi mesela.Ama bir türlü içinden bunu yapmak gelmiyordu. En son ne zaman güldüğünü hatırlamayan Adrian, şimdi gülmemek için bütün çabasını ortaya koyuyordu. Jamie kıpkırmızı bir yüzle sevdiği adamın karşısında daha ne kadar küçük düşebileceğini merak etti.Keşke o köfte boğazında kalsaydı da ölseydi. En azından Adrian ondan böyle iğrenmezdi. ~*~ Hikâyenin en cıvık ve komik yeri burası sanırım.:D Şimdi ben de kusacağım, müsadenizle...