Babasının inadına üvey kardeşiyle küçük bir iddia uğruna okuldaki garsonu kendine aşık etmeye karar verdiğinde pişman değildi Ela. Yada o kişinin duygularıyla oynayıp işi nikah masasına kadar uzattığında da. Asla aşka inanmamış yaptıklarında kendini hep haklı bulmuştu. Yıllar sonra kendi ayakları üzerinde durmaya çalışırken ne kadar kötü biri olduğunun farkına varmış düzelmeye çabalamıştı. İki kız arkadaşıyla birlikte kurduğu mütevazi hayatı yeni patronuyla tanışmasıyla darmadağın olacak her şey tersine dönecekti. Geçmişin tozlu sayfalarında unuttuğu fakir garson şimdi kedi fare oyununda güçlü köşeyi kapmış intikam almak için her şeyi yapmaya hazırlanmıştı. Taş kalpli Ela Kaya'nın gerçek aşkı buluşunun hikayesi...

Kanser

"Görmüyor musun, benim sana ihtiyacım var?" "Kimseye ihtiyacın yok." dedim, yüzümü ifadesiz tutmaya çalışıp. Oysa kemiklerini kırarcasına sarılıp akan gözyaşlarından öpmek istiyordum onu. İnsanın kanını titreten çaresizlik böyle bir şeydi işte; ona söyleyecek o kadar çok şeyin varken tek kelime bile edememekti. "Var." dedi. "Herkesin, elinden tutacak birine ihtiyacı var. Ben sana tutundum Ural." "Elini bırakalı çok oldu." gözlerinden akan yaşlar kalbime damlıyordu, bilmiyordu. Bu cümlenin en çok beni yaraladığını, en çok beni mahvettiğini bilmiyordu. Gözlerine bakarken nasıl bir acı çektiğimi, karşımda olmasına rağmen ona dokunamamamın parmak uçlarımı nasıl uyuşturduğunu bilmiyordu. Bana gülümserken aldığım nefeslerin şimdi ağlarken canımı aldığını bilmiyordu. İçinde tonlarca hayal kırıklığı yer edinmiş, yağmur yüklü gözlerine baktım son defa. Boğazıma oturan yumruyla nefesim kesilirken acı acı gülümsedim ve kendimden nefret etmemi sağlayacak o cümle döküldü ağzımdan. "Bizim hikayemiz çoktan bitti." *** Uyuşturucu bağımlısı, hayata tutunmak için var olan nedenleri tek tek yok olmuş bir gencin, hayattan vazgeçtiği anda karşısına çıkan tesadüflerle içindeki umut tohumlarının filizlenmesinin ve yeniden içten bir şekilde gülebilmesinin hikayesi... Fakat sonlar, hep istediğimiz gibi bitmez. Zamansız gelen mutluluk, yanında acıdan başka bir şey getirmez... 5.7.19'

Deniz gökyüzünün bir yansıması, deniz gökyüzünün hiç ulaşamayacağı aşkıydı. Ve patlayan nefret, kan kırmızı kanatlarda şekillenmişti. Kanatlar, büyük bir acıyı taşıyordu kıyıya, aynı zamanda muhtaçlığı. Biz birbimize muhtaçtık. Elleri ellerime, gözleri gözlerime ve ruhu ruhuma muhtaçtı. Bir duvar örüldü temelden, bir irkiliş geldi gökyüzünden. Duvarları aşamadı yanardağ, ama aşkıyla öldü denizin dibinde. İzledi gökyüzü, ve kaplandı bulutlarla. Bir şimşek çaktı tepemizden, ve ilk damla düştü kitabımın önsözüne. Ona daha sıkı tutundum, koku etrafımı sardı. Derin bir nefes aldım. Gökyüzünün, denizine; kitabın kelimelerine ihtiyacı vardı.

Aşk... Gurur... Her şey bir iddia ile başlasaydı... Sizce bu iki kelimeden kazanan hangisi olur? Hangisi daha yoğun yaşanır? Hangisi bizi daha çok yönlendirir? Biri için birinden vazgeçmek zorunda olsak hangisini seçeriz? Ya da ikisi de aynı duyguda harmanlanır mı? Yeni hikayemizde bu soruların cevabını arayacağız ve bakalım sonunda hangisi bulacağız? Nisa ve Semih'in dünyasına adım atarak, ikisinin de nasıl değişimler geçirip, neler yaşadığının tanığı olacağız. Bazı yerlerde gülümseyip, bazı yerlerde hüzünleneceğiz çünkü onların bize anlatacağı çok şey olacak. Bakalım siz en çok hangisini haklı bulacaksınız... Küçükken kalbinizi hiç olmadık birine kaptırsanız, geçen zamanla o yer daha da sağlamlaşsa, sonrasında da onun sizi fark etmesi için bir şansa kavuşsanız ne yaparsınız? Nisa için büyük bir şanstı Semih'in yanında çalışacağı dört ay. Tabi bu işe başlarken attığı adım aslında büyük bir yalandı. Yalanla başlayan bir şeyin devamı sizce nasıl olur? Nisa bize bunun nasıl olduğunu anlatmaya çalışacak bakalım başarılı olabilecek mi? Hepimiz eskilerin "Büyük lokma ye, büyük konuşma!" lafını biliriz. Sizce bu sözü Semih'in duyması için kaç yıl geçmiş olmalı. Çünkü ettiği büyük laflar, boğazında kalacak. Tabi öğrendiği gerçeklerle de olaylar çok farklı noktalara ulaşacak. Üstelik 'yalan' konusunda çok katı olan biri, hayatının en önemli adımının bunla şekillendiğini öğrense... Mantığı ve kalbi arasında sıkışıp kalsa... Sanırım onun yerinde olmayı hiçbirimiz istemezdik. Aşk mı, Gurur mu? Bakalım sizin seçiminiz hangisi olacak? ;)

Hadi şimdi bir dürüstlük oyunu oynayalım. Doğru söyleyin beyler, hiç dostum dediğiniz birine ihanet ettiniz mi? Ya da siz kızlar, abinizden gizli saklı işler çevirdiniz mi? Hatta şöyle söyleyeyim hiç abinizin en yakın arkadaşına aşık oldunuz mu? O, oldu. Karşılıksız kalacağını düşünüp onu unutmak istemekse hayatının en büyük hatasıydı. Ama yaptığı bu hatadan onu kurtaran yine İMKANSIZ aşkıydı. "Ne istiyorsun?" diye sordum. Zavallı sesim titremişti. "İstek hakkımı 3 ay sonraya saklıyorum." "Saçma. Erteleme gibi bir hakkın yok. Ne istiyorsan şimdi iste." Zaten bu lanet olası iddiayı neden kabul ettiğimi hâlâ bilmiyorum. "İsteyeceğim şey için henüz hazır değilsin. En azından 18'ine kadar." Sesi her zamanki gibi ciddiydi. Ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. "B-ben." Ağzım açıldı ama beceriksizce kapandı. Kendimi topladığımı sandığımda sesim yine titremişti. "A-anlamadım. Ne demeye çalışıyorsun?" Yanaklarım alev alevdi. Kulaklarımdan ateş çıkmak üzereydi. O benim aksime gayet rahattı. Bakışları önceki gibi değildi. İçime işliyordu. "Benim isteğim senin hediyen olacak Fındık. Doğum gününde benden alacağın en özel hediye ve senden isteyebileceğim en güzel istek." Dostum dediği insanın kız kardeşi için böyle duygular hissetmemeliydi. Hatta hiçbir kız için. Uzak durdu... kaçtı. Zaten yaralarla dolu bir çocukluk geçiren Yeşim'e karşı bir şeyler hissetmesi hiç doğru değildi. Yeşim'in korkulu rüyası gün gelip tekrar karşısına çıktığında ise Bera için hiçbir şey kolay olmayacaktı. Ama kader onları hiç ummadıkları bir anda birleştirecekti. Bunu ikisi de değiştiremezdi. Sadece vuslatı uzatabilirlerdi. YAYIMLANMA TARİHİ (10.11.2017) Kapak tasarımı @dowofficial (@mayneymishera)