anonimhanım: Yeniden basketbol oynar mıyız? 02.04- #1 gençkızedebiyatı 09.04- #1 yarıtexting 27.04- #1 bilinmeyennumara 08.05-#1 mizah 11.05-#1 romantizm

Mısra'nın kahverengisiydi Anıl, en sevdiği renkti. Gün gelip ellerine karışınca, onunla beraber uçuk ama fazla sıradan bir ton yakaladılar. Karıştılar, sevdalandılar, ayrılamadılar birbirlerinden. Yıllar canlarını yaktı ama ne aşkları eksildi ne de acıları. Anıl'ın göz nuru mısrası, Mısra'nın ise bakmaya kıyamadığı kahverengisi. "Bir adet Sulu göz ile bir adet Kahverengi'nin hikayesi."

Ruh ve sinir hastalıkları hastanesinde kaldığı dönemde yakaladım hayatımın aşkını, En kötü dönemim dediğim zamanları tersine çevirmişti Efdal. Ben de bir söz verdim kendime, okuduğum psikoloji bölümü sayesinde benim gibi yarasını sarmak için beyaz sedyeli prensi olmayan insanların, kurtarıcısı olacaktım. Ve maceramız, kaldığı yerden devam ediyordu. ** Ferda bahçeden kopardığı kırmızı gelinciğe baktı usulca. Gözlerindeki şüphe onu esir alırken düşünceleri çoktan sarmaşık haline gelmiş onu esiri haline getirmişti. , İsmini bile bilmediği yabancı gerçek miydi? Dokunuşundan öyle emindi ki, yemin edebilirdi gerçek olduğuna fakat tek bir sorun vardı. Kimse böyle bir yabancının varlığına inanmıyordu. Ferda dışında. Onlara bunu ispatlayacaktı. ** "AKVA" isimli hikayemin ikinci kitabıdır. Fakat konuları ayrı olduğundan bu kitap ile başlayabilirsiniz.

Düzenlenmiş bir oyun. Kurulan planlar. Kurtarılması gereken bir aile. Ödenmesi gereken bir bedel. Yolunda gitmeyen şeyler. Yıkılan kurallar. Ve,en önemlisi...Hissedilmemesi gereken duygular.

Siz hiç sevgilinizden bir mesaj, e-posta ya da daha kötüsü bir post-it ile ayrıldınız mı? Ben az önce yaptım! Üstelik üstümdeki giysiye rağmen. Ne mi giyiyorum? Gelinlik! Ah evet doğru duydunuz ben az önce nişanlıma bir post-it üzerinde ondan ayrıldığımı ilan ettim. Şimdi düşünüyorum da belki daha duyarlı birkaç söz yazabilirdim. Özellikle de aşağıda bekleyen yaklaşık bin kişiye gelinin onu yüzüstü bıraktığını açıklamak zorunda kalacağı, daha doğrusu açıklayamayacağı düşünülürse... Peki ben ne yaptım? "Üzgünüm, yapamayacağım. Umarım bir gün beni bağışlarsın... Not: Seni sevmiyorum!" * Bu yaz post-it'lerin nelere kadir olduğunu daha iyi anlayacaksınız! Not: Sizi Seviyorum

Beyaz Ateş'in pençesindekiler. Kelebeğin ömrü kadar bir kitap. Kısa lafın uzunu: Gelin. Görün. Ölün... "Gidelim burdan baba!" dedi kız. Yok olup uçtu baba. Kızının kaderine yıldızlar serpmek için her şeyi yapıyordu. "Toparlan kızım. Antalya'ya gidiyoruz." dedi baba. Ayrılıkların hükümleri teker teker gerçekleşiyordu. Sıra sırlı ölümlerdeydi. Sıra Barlas Atılay'daydı. Sıra Arat'taydı. Sıra Mira'daydı. Mutsuzluğun gözünden vuran kitap. *Başlangıç = 23 Temmuz 2018 ( 23/07/2018 ) WATTPAD'TEKİ TEK İSİMLİ KİTAPTIR.

18'li yaşlarının başında babasının güvenilir olmayan bir takım işleri yüzünden tek başına bırakılan genç bir kız, hayatının tam olarak dört senesi yaşadığı depresif ruh haliyle sokakta geçirir. Bu süre içerisinde gördüğü her canlıya yardım duyguları fazlasıyla yeşerir ve kendinden ödün vermeye başlar. Artık kendini iyi hissettiği tek şey; sokaktaki herhangi bir duruma yardım eli uzatmaktır. Ona uzatılacak herhangi bir yardım eli beklemediğinden birçok şeyin üstesinden kendisi gelmiştir fakat kendisini erkenden 'terk edilmek' duygusunun ortasında bulmuştur. 22 yaşında kocaman bir arsaya bekçilik yaparak barınma ihtiyacını karşılamaktadır. Bir denk gelme eseri yaşadığı kararınca hayattan, gösterişli bir hayata geçiş yapacaktır. 29.12.18 Aksiyon #1 04.01.19 Macera #1 06.05.19 Gizem #1 07.07.19 Genel Kurgu #1 26.10.19 Rastgele #1

Beklenmedik, trajik bir kaza... Kazadan sonra ruhunu teslim etmiş genç bir kız... Yitirilmiş umutlar... Toprak altına gömülmüş hayaller... Ve ansızın, mucize gibi doğan küçücük bir umut... Kusurları yüzünden kendinden nefret eden Ecmel'in, hayata dair tüm umudunu yitirmişken, hiç beklemediği bir anda İsimsiz adlı kişiden aldığı bir mesajla kaybettiği her şeyi yeniden kazanışının hikâyesi. İsimsiz: Hayatın sadece ölümden, acıdan, korkudan ve bunaltıdan ibaret olmadığını anlayacaksın. Her şey yoluna girecek, bücür. İnan bana. ( 14.36 ) İsimsiz: Kısa bir süre sonra yeniden görüşeceğiz. Kendine iyi bak. ( 14.36 ) ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ©Tüm Hakları Saklıdır | All Rights Reserved.

Başına gelen şey onun için cezaların en saçması, en mantıksızıydı... Üniversiteye bile sırf dedesinin zorunlu koyduğu bölümü okumak için gitmişti ama şimdi ondan bunu meslek olarak yapması bekleniyordu... Hemde koskoca şirket başkanlığı dururken... Okumuş okuyabileceğiniz en masum, en derin öğretmen- öğrenci ilişkisine var mısınız? O zaman Kemal Arasoğlu ve biricik Damla'sının aşkını okumaya başlayın derim... O aşktan kaçmaya karar verdiğinde, aşk onu en olmayacak yerde köşeye sıkıştıracaktı...

" Bana vereceğin son hediyeyi istiyorum Demirhan." yutkunup, "Hediyemi verecek misin?" diye sordu. Elinde olmadan sesi titremişti. Kömür karası gözleri de titrek bakıyordu. Aslında tüm bedeni titriyordu. Adam kızın titreyen vücuduna baktıkça kalbinin acıyla sıkıştığını fark etti. İstediği neyse tabii ki yapacaktı. Onun kendisinden son isteğini yerine getirecekti. "Vereceğim." dedi kendinden emin bir ses tonuyla. "Nasıl bir hediye istiyorsun?" Kızın titremesi biraz geçmişti. Karşısındaki adamın ne olursa olsun sözlerinin arkasında durduğunu bilmesi içine bir ferahlık verdi. Omuzlarını dikleştirdi. Kendisi de kararlarının arkasında durduğunu belirtmek istiyordu. "Senin olmak istiyorum. " * * * * * Yasemin Mercan & Ares Demirhan Küçük bir hediyenin, acı veren unutulmamış bir aşkın yeniden doğmasına vesile olacağı bir hikaye; SON HEDİYE... *** 05.07.2015*** Son Durak Serisi 2. kitabı olup, serinin ilk kitabından bağımsızdır. Tüm hakları tarafımca saklıdır. ***