Mizahta #2 Düşmanlar ve dostlar. Farklı hayatlar, birleşen kaderler. Oyunlar, entrikalar ve komplolarla dolu bir yaşam. Düşmanlar dost, dostlar düşman olabilir mi? Kime güvenmen gerektiğini, asla bilemezsin. Aşk, nefret, hüzün, mutluluk ve hayal kırıklığını bizimle yaşamaya ve hissetmeye hazır mısınız? OYUN BAŞLASIN! ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ona dostu olarak yakın olamadığım için, ben de düşmanı olarak yakın olmayı seçtim. "Sana ne?" diye sordum kaşlarımı çatarak. "Bana sen." dedi ilk kez duyduğum bir ses tonuyla. Kayan bir yıldız, dileksiz bir anlam ifade etmediği gibi. Ben de, sensiz bir anlam ifade etmiyorum. Bu oyunu ilk başlatan onlardı ve bitirenin kim olacağı büyük bir gizem. Kime güvendiğine dikkat etmelisin. Kırık bir kalbi onaramazsın. Mücizelere inanmıyorsanız, kendi mucizenizi kendiniz yaratın. Öne çıkanlar listesine eklendi - 10.05.2016 İletişim için; İnstagram - bekirzade_leman

Dostlar ve düşmanlar. Farklı hayatlar, birleşen kaderler. Oyunlar, entrikalar ve komplolarla dolu bir yaşam. Sürekli kavga eden iki grub arasında kimi destekleyeceksiniz?

Ben Mina, Silah olarak yetiştirildim. Şimdi o silahla onları öldürmek için ant içtim. Adım Ateş Parçası Adım Ölüm Meleği Adım Ateş Adım Ölüm

Beklenmedik, trajik bir kaza... Kazadan sonra ruhunu teslim etmiş genç bir kız... Yitirilmiş umutlar... Toprak altına gömülmüş hayaller... Ve ansızın, mucize gibi doğan küçücük bir umut... Kusurları yüzünden kendinden nefret eden Ecmel'in, hayata dair tüm umudunu yitirmişken, hiç beklemediği bir anda İsimsiz adlı kişiden aldığı bir mesajla kaybettiği her şeyi yeniden kazanışının hikâyesi. İsimsiz: Hayatın sadece ölümden, acıdan, korkudan ve bunaltıdan ibaret olmadığını anlayacaksın. Her şey yoluna girecek, bücür. İnan bana. ( 14.36 ) İsimsiz: Kısa bir süre sonra yeniden görüşeceğiz. Kendine iyi bak. ( 14.36 ) ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ©Tüm Hakları Saklıdır | All Rights Reserved.

Bu hikayede herkez Yalnız. - Sen bile...

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."