30 in #GENERAL FICTION 28.11.16 *Kitap oldu* Genç kız elindeki kolileri güçlükle taşırken kendisi yaşlarında esmer bir kız ona yaklaştı. "Merhaba, Oya ben. Mahallemize hoş geldin! Anlaşılan yalnızsın?" Anlayışla başını salladı genç kadın. "Memnun oldum Oya. Mahalleniz çok güzelmiş, tıpkı adı gibi," diye mırıldandı kız. Oya içtenlikle gülümsedi. "Merak etme yakında yalnız kalmazsın." Genç kadın şaşırdı. "Neden?" "Çünkü çok eski bir rivayete göre âşıklar mahallesinde oturan hiç kimse bekar olmazmış. Ya mutlu bir evliliği olurmuş yada birbirine âşık, sevgililer. Buraya gelen bütün bekarlar en geç iki seneye evlenmişler. Benim de sevgilim var mesela. Yakında seninde olur. " Böyle şey mi olurdu? Herhalde saçmalıyor diye düşündü genç kadın. "Saçmaladığımı düşünüyorsun değil mi?" Kız, acaba sesli mi düşündüm, diye geçirdi aklından. "O zaman önce kolileri yerleştirmene yardım edeyim sonra da bana geçip yemek yiyelim ve sana birkaç şey anlatayım, tamam mı?" Olumlu anlamda kafasını salladı genç kadın. "Bu arada adın neydi?" Doğru ya, adını söylemeyi unutmuştu. Bu kızın neşesi oldukça bulaşıcıydı. "Adım, Cennet."

Karanlıkların diline pelesenk ettiği acılarla boğuşan Leyal, bir nefes daha çekebilmek için yaklaştı uçurum kenarına. Ona ölüm en yakışacak tondu belki de. Arkasında bırakacak kimsesi olmayan,herkes tarafından bırakılmış bir küçük kızdan ibaretti. Ruhu ayaklarının önüne fütursuzca atılmış,boğazındaki yağlı ilkmek çoktan çekilmişti. Ona ait olan tek şey bedeniydi. Uçurumun dibinden çöktü ve ayaklarını aşağıya doğru sarkıttı. "Atlamayı düşünüyor musun?" dedi Barut arkasından. Arabanın kaputuna yaslanmış,kızın her hareketini kehribar hareleri dikkatle kontrol ediyordu. Leyal sarsıldı ilk baş. Sonra omuzlarını silkti. Endişesizce. Ne olurdu ki şimdi atlasa. Kim ağlardı ya da kim üzülürdü arkasından. Toprağa karışmış babası mı,yoksa üvey babasımı. Ya da koynunda kabuslarına veda ettiği bu adam mı? "Bilmiyorum. " dedi. Aslında gerçekten ölmek istiyordu. Artık bu yükler omuzlarını acıtıyordu. Bir an önce kurtulsaydı. Cesedi bir mezara konmasa da olurdu. Kim ziyaretine gelirdi ki? Barut saatine göz attıktan sonra ellerini göğsünde birleştirdi ve iç çekti. Sonra o hiç bir duygu barındırmayan sesini,dağları titretecek,uçurumları yıkacak kadar güçlü çıkardı. "Beş dakikan var. Kararını ver. Beş dakika dolduğunda ölmek istesen de buna izin vermeyeceğim. " dedi ve derin bir nefes alıp devam etti. "Beş dakika sonra seni kollarımın arasına aldığımda , bu gece yine koynumda uyuduğunda,yeni bir sabaha uyanacaksın. Ve kız çocuğu,kollarımın arasında parçalanacak olsanda...gidemeyeceksin. " Yayınlanma tarihi 15.03.2017

VEYL, Cehennem. İçinde ıstırap çeken, günahkâr ruhların barındığı cehennem vadisi. Kameralar önünde canlanıp, kameralar önünde solan bir hayat. Herkesin gözlerini kırpmadan izlediği bu filmde gerçek bir katil ve ölen küçük bir kadın. Faili meşhur bir cinayetin milyonlarca tanığı... Hiçbiri bu yaşananların gerçek olabileceğini düşünmedi, hiçbiri izlediği o sahnede can veren gerçek bir kızın varlığını bilmedi. Ölüm milyonların önünde aldı canını, cehennem milyonların önünde örtüldü üzerine ve milyonlar, ayakta alkışladı... ''Günahımı hissedebiliyor musun? O gece ben, cehennemin kapılarını araladım kendime.'' Canınız bu kadar çok mu yanıyor? ''O gece ben! Cenneti yasak kıldım kendime." Sanırım tahmin ettiğimden de fazla... "O gece ben... Bir ruhu öldürdüm. Şimdi söyle, hâlâ affetmek istiyor musun beni? Kendini kandırma, canın yanıyor görebiliyorum. Fakat anlayamıyorum. Neden kızıp bağırmıyorsun? Neden affetmek istiyorsun? Benden daha ne gizliyorsun?" Çünkü Sizi, Seviyorum... Özür dilerim, bunun bu kadar acıtacağını tahmin edemedim. "Neden susuyorsun? Öldürdüğüm ruhunun yasını mı tutuyorsun?!" Ruhum ölürken bile hayrandı size. Ruhum için endişelenmeyin. "Affetme beni! Tamam mı Kül, affetme beni! Çünkü ben... Ben! Affedemiyorum kendimi..." Sizi, affediyorum. Hiç kızamadım ki. Hiç vazgeçemedim. Ne yapmış olursanız olun, affediyorum bayım. Fakat ruhumdan af dilemeyin sakın... O, affetmeyecek sizi. Ama ben, ben affediyorum. "Failinden çok uzak bir cinayetim ben. Cesedim, ruhuma alabildiğine küs. Alabildiğine soğuk küçük ellerim, gözlerim alabildiğine boş. Failine aşık bir cinayetim ben, kalbim durmuş olsa da gözlerimde hâlâ birkaç damla saklıyorum onun için." Bir ruhtan cesedinin failini dinlemek ister misiniz? Eğer merak ediyorsanız, hadi, okumaya başlayın. Kategorisinden de gördüğünüz ü

Arın en sonunda dayanamayıp beni yere indirip yüzümü avuçlarının içine aldı. "Benim limanım sadece senin ve bizim çocuklarımız için Işıl Kandemir."diyip sertçe dudaklarıma kapandı. İçimde tarif edemeyecek kadar duygu karmaşasını bir anda yaşarken içindekileri dışarıya vurmak adına Arın'a acemi ama bir o kadar tutkuyla karşılık verdim. Dudaklarımızı ayırıp anlını anlıma dayadı. "Seni Ölene Kadar Seveceğim. Ruhuma ince ince işlenmiş büyük bir mühürsün ve o mühür ordan asla geçmeyecek." •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• İki kalp birbirini tamamlamaya, birleşmeye çalışıcak. Peki ya başarabilecekler mi? Gece gündüze, gündüz geceye bulaştı. İki kalbin bir olması ve tek bedende atması. İlk yazdığım kitaptır. Acemilik vardır. Bunu bilerek okuyun lütfen. ⚜️NOT:TÜM KİTAPLARIMDA SADAKATLİ ADAMLAR VE KADINLAR VAR. İHANETE YER YOK. ©Tüm hakları saklıdır. ™©Wattpadte Ruhumdaki Mühür adı altında yazılan ilk kitap (Kullanılamaz)!

Betül yetenekli bir aşçıdır. Çevresinin ısrarıyla evlenmek için evlilik görüşmeleri yapmaya başlar. Bu görüşmeleri yaparken ev sahibinin oğlu Yüzbaşı Fırat'a ilgi duymaya başlar. *atıfet:karşılık beklemeden duyulan sevgi (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

Şimdi bir kadavra gibiyim, Soluğum kesik, gözlerim boşlukta. Seni hissetmiyorum, beni hissetmiyorsun. Cehenneme gidiyorum, günahlarımın bedelini ödemek için. Ve "Sen" o cehennemin ta kendisisin. ••• "Kötü adamları iyi adamlar öldürür Zaya, fakat benim ölümüm iyi bir kadının elinden olacak."

Ruha acımasızca işlenmiş işkencenin izleriydi tüm bu olanlar... Yığınla eziyetin altında kalmış, yanarak küle dönüşmüş bir acımasızın öyküsü... Küllerinden doğan Azap'ın izleri... Acıyla beslenen, korkuyla soluksuz yaşayan, af nedir bilmeyen bir elem... Bir merhametsizin yıkıcı hikayesi... Not: Hikaye yeni bir kurgudur. Beğenilme durumuna göre devamı gelecektir. Yetişkin içerik bulunur!

Adam istemeye istemeye geldiği düğünde sıkıntıyla rastgele bir masayı seçip oturdu. Gözleri gelin ve damada kaydığında bir süre onların dansını izledi. Tam bakışlarını çekecekti ki gördüğü altın sarısı saçlarla birlikte adeta dili tutuldu. "Anneciğim?" Annesinin sesini bile zor duydu genç adam. Bakışlarını genç kızın üstünden çekti ve derin bir nefes aldı. Kalbinde oluşan bu ağrı da nereden geliyordu? "Oğlum iyi misin?" Diye sordu annesi, o cevap vermeden istemsizce yeniden genç kıza baktı. Yanında bir kadınla hararetli bir konu konuşuyor gibiydi, gözlerinin ışıltısı uzaktan bile belliydi... Genç adam görür görmez tutuldu genç kadına, ne de güzel bir kızdı bu böyle... Gözleri Trabzon'un denizini andıracak kadar güzel ve kusursuzdu. Saçları sapsarıydı ve upuzundu. Genç adamın aklını adeta başından almıştı, kimdi bu kız böyle? Onu bu kadar çok etkilemeyi başaran kız kimdi, kimlerdendi? *** Adam çok sevdi, genç kız ise inatçıydı. Bir Laz kızıydı o, bu inadından nasıl vazgeçecekti ki? İnatçı olduğu kadar hırçın ve deliydi de genç kız, adam bu kıza nasıl dayanacaktı? BİR KARADENİZ HİKAYESİ... *** Karadeniz Serisi 2. Kitabıdır. İlk kitabı okumadan okuyabilirsiniz. Hikayelerdeki kişiler birbiriyle bağlantılıdır. İlk kitabı okuyarak da başlayabilirsiniz, bu tamamen sizin tercihiniz.. İyi okumalar... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

delibirhatun: Çok yalan söyler misin? burakynk: Evet, her zaman. delibirhatun: Biliyor musun? Bende sana yalan söyledim. burakynk: Ne yalanı? delibirhatun: Onu sevmiyorum. Ondan nefret ediyorum.

#wattsy2019 © Tüm hakları saklıdır Küçük yaşta anne olmanın verdiği yorgunluk ve psikolojik olarak ruhu bitap düşen Kader oturdugu eski kanepeden dısarda oynayan çocukları izliyordu. Yüreği kan ağlıyor, onların yaptığı her davranışı seyrediyordu. O kadar dalmış ti ki ağlayan çocuğunun sesini dahi duymadı. Bir süre sonra gelen kaynanasın onu uyarması üzerine korkuyla bebeğini kucagına aldı oysaki daha o çocuktu. Saskindi elindeki bebeğe öylece bakakaldı. Urfanin kengerli köyünde yaşayan 13 yaşındaki kaderin hayatını anlatacam sizlere ve bir kadının gücü!. Arkadaşlar lütfen okuduğunuz zaman oy verin destek verin emin olun ki burda emek var ugras var.. Arkadaşlar lütfen oylarınızı verin 👍🏻👍🏻