Życie jest jak ruletka raz Ci życie daruję, ale w końcu trafisz na kulę. Zacznijmy od tego, że wszystko szło po myśli Napoleona Zbrodni. Miał zorganizowaną grupę gotową na każde jego skinienie palcem, a także legendarnego przeciwnika, który wreszcie mu dorównywał. Tylko przeznaczenie, które utkały mu gwiazdy miało całkowicie inne plany wobec niego. One spisały niezbyt spektakularny upadek. Wiążę się to z kilkoma informacjami, które trzeba zataić dla bezpieczeństwa pozostałych, a każdą choćby najmniejszą wpadkę zamienić w spektakularną całość. Gdy przyjdzie do zagrania ostatniego akordu musi on być największą niewiadomą świata i zakończyć sceniczną grę w jego stylu. Nie ma na to zbyt wiele czasu, ale chce to tak zakończyć. W stylu upadłego anioła pochłoniętego przez iskry światła, ale trwającego w nadziei we własne czyny i dziedzictwo.

Sherlock ma dar. Sprawia, że normalność ma inny sens, inne znaczenie. Co, jeśli założy chat? Możecie nie zrozumieć dialogów, ani postaci. Wystarczy że one rozumieją się nawzajem. Dla nich to jest normalnością. 19.07.17r. #164 w Humor

Chłopak patrzył z niedowierzaniem na to co właśnie się stało. Cisza. Nie, jednak nie do końca. Jedna kobieta krzyknęła zrozpaczona i pobiegła do leżącego na trawie dziecka. Ciemnowłosy spojrzał na to co trzymał w ręce, a potem na swoich rodziców i dziadków. Nie wiedział do końca co się właśnie stało. Jego przyjaciel leżał we krwi. Zauważył, że kąciki ust jego dziadka wykrzywiły się w nieznaczny uśmiech. Mój Boże on chyba nie żyje... Nie żyje, czyli jest skuteczny. Właśnie zginął człowiek. Czy ty siebie słyszysz?! Trafił i jest dzieckiem. Szybko dojdzie do perfekcji. Do perfekcji w czym na litość boską?! Do perfekcji w zabijaniu. Nie pozwolę ci żebyś zrobił z mojego syna potwora! Spokojnie... On już nim jest...