İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Yetişkin okurlar içindir. Şiddet, korku ve gerilim içerir. ... Sibel, neşeli bir lise öğrencisidir. Okula yeni gelen öğretmenin okuldaki zorba kesim ile samimiyeti dikkatini çeker. Öğretmen ve zorbaların ortak konusunu bulmaya çalışır. Gitgide çamurlara batan Sibel burada yeni bir kimliğe bürünür. "Damla," diye fısıldadı. "Hayatımdaki tek güzel şeysin. Hayatımın kendisisin." Elini açıp avcuna dökülen çiseleyen damlalarını bir müddet bekledi. Sonra avcunu kapattı. "Ben de seni böyle avcuma aldım, bir daha da açmam elimi." "Açma," dedim. "Ben çok üşürüm yoksa. Avcunun içi sıcacık, Toprak." Gülümsedi alayla. Ya halime ya haline. "Cehennem ya, ondandır." 💧 Kitabın her hakkı korunmaktadır.

*** "Hiçbir şey beni senin bu korkaklığın bu ilişkiye sahip çıkmayışın kadar üzemez. Seni seviyorum diye senden vazgeçemiyor değilim. Bugün olmaz yarın. Vazgeçerim. Bir başkasına aşık olurum!" dedim öfkeyle. Elini ağzıma kapattı, bir elini belime koyarak bedenimi kendine çekti. Savrulan bedenimin eğer tutmasaydı düşeceğine emindim. Ellerimi göğsüne koydum. Gözlerinin içine bakarken çatık kaşlarının altındaki yeşil gözleri, benim günlerdir denediğim ama yapamadığım şeyi yapıyordu. Öfkesini, bedenime ince ince işliyordu. "Madem öyle... Hazırlan." Elini çekmediği için anlamadığımı sadece bakışlarım ile iletmeye çalıştım. "Bir ay sonra nişan, şubat tatilinde düğün." Ben söylediklerinin etkisi ile şok olurken arkasını döndü, bizim evin bahçesine doğru bir iki adım attı. Ondan çıktığına emin bile olamadığım gür bir sesle bağırdı. "Aytekin!" Kalbim korku ile kasılırken yanına koştum. "Ne? Ne yapacaksın? Hey!" Beni dinlemedi, önüne geçip durdurmaya çalıştığım bedenini sola kaydırdı, bir daha bağırdı. "Aytekin!" Bizim evin ışıkları ile birlikte Cemile teyzelerin ışıkları da açıldı. "Ferhan..." Dediğimde bakışlarını ağabeyimin penceresinden bana çevirdi. "Ferhan yok..." dedi alayla. "Ferhan ağabey diyeceksin." Ellerini havada iki kez itiraz edercesine salladı. "Pardon! Korkak, gururlu, aptal ve sevmeyen Ferhan ağabey diyeceksin!" Bizim evin kapısı açıldığında son kez onu durdurmaya çalıştım. "Ferhan böyle değil. Bir anlık öfke ile değil!" dediğimde ellerimi tuttu, göğsünden indirdi. "Ne bağırıyorsun lan?" diyen ağabeyime aldırmadan bana bakarak konuştu. "Gözünde adamlığım kalmadı ya, bırak onun gözünde de kardeşliğimiz kalmasın. Ama sen..." Bakışlarını yanımıza gelmesine bir iki adım kalan ağabeyime çevirdi. "Bu saate sonra vazgeçme hakkına sahip değilsin." ***

Tek bir hedefim var: Zengin koca! Her hedefin bir başlangıç noktası, bir sebebi, oluşum nedeni vardır. Hayatın getirdikleri, bizleri bazı kararlar almaya iter ve bazen bu durum tüm hayatımızı değiştirecek olsa da bu riske girmeye karar veririz. Kimisi buna mecburdur... Kimisi de bunu kurtuluşu yolunda tek çare olarak görür... Bende bir karar aldım. Bir hedefim var: Zengin koca. Şımarık diyebilirsiniz... Ya da paragöz olduğumu düşünebilirsiniz... Değilsem de sebep ne o zaman diyebilirsiniz... Neden böyle bir karar verdiğimi anlamanız için beni tanımanız gerekiyor. Neden böyle bir hedef seçtim? Birçok şey sayabilirim bunun için. Elbette şimdi hepsini sıralayıp canınızı sıkmayacağım. Zamanla tanıyın beni, bu çıktığım yolda kendimi bende yeniden tanırken, yeni şeyler keşfederken her anıma tanık olun... Ama baştan uyarayım! Bağımlılık yaparım. ☺

İki imkânsız aşk... Biri artık sahip olamayacağı Yar'a hasret... Diğeri yanında ama gönlü başkasında olan Yar'a hasret... Özlem, aşkını tüm iliklerine kadar yaşarken ansızın sevdiğinin acı haberini alır. Artık onun için hayat bitmiş kendisini her şeyden soyutlamış, bir daha asla böylesine sevmemeye yemin etmiştir. Ta ki tayini İstanbul'a çıkana kadar... Patronun ısrarlarını kıramayıp çıktığı bu yolda, ailesine ve kendisine yeniden bir hayat kuracağına söz vermişti. Yeni taşındığı evine ansızın gelen komşularının sıcaklığı ona çok iyi gelmiştir ve bu sevimli karı kocanın aklındaki planlardan da Özlem'in haberi yoktur... Soner, sevdiği kadının başka birine aşık olduğunu bilmesine rağmen onsuz bir hayat düşünemediği için zoraki de olsa nişanlanmıştı onunla. Yanındayken bile diğer adama hissettiği duyguları açıkça belirtmekten çekinmeyen sevdiğine kızar, kafasını toparlamak için ailesine haber vererek bulunduğu yerden bir an önce uzaklaşır. Ne var ki yolda lastiği patlamış birini görür yardım edip etmemek konusunda kararsızdır. Yardım elini uzattığında ise kendisine bir müddet sonra şu soruyu soracaktı: AŞK SEN MİSİN? **** " Seni bu kadar özel kılan damarlarında ki kana işlemiş olan aşk olmalı, yemin ediyorum bu kadar sevilsem, birisinin ciğerlerine işleyebileceğimi bilsem, ahhhh Özlem ah" ****

" Ne oldu neden öyle bakıyorsun?" " Bekliyorum" " Neyi?" " Sana aşık olmayı, demiştin ya yedikten sonra dikkat et aşık olma diye" Dudaklarımı büzerek baktım " Şimdiye olman lazımdı ne yapalım kısmet değilmiş" ... " Az evvel sana elim bile değmemişken etkilendin mi?" Bu nasıl bir soruydu böyle? Buna cevap verebilmem için ekstra cesaret hormonuna ihtiyacım vardı. Kahvemi içerek sustum ona bakmıyordum kararlı sesiyle gözlerimi kısarak ona diktim " Fulya etkilendin mi?" Çok kızmıştım ve kendime engel olamadan sesimi biraz yükselterek cevap verdim " Allah Allah ne dememi bekliyorsun sen, bayıldım sana hadi evlenelim falan mı ( tam olarak böyle düşünüyordum ama maalesef söyleyemezdim) ben İtalya'da yaşıyor olabilirim ama Karadenizli bir ailenin kızı olduğumu unutma, böyle yakınlaşmalar evlenmeden bize ters" ... " Pardon da sen nasıl karar verebiliyorsun benim kiminle yemeğe çıkacağıma ya da çıkmayacağıma! Farkında mısın bilmiyorum ama seni tanıyalı daha ne kadar oldu da sen benimle böyle konuşabiliyorsun?" Dudakları keyifle yukarıya doğru kıvrıldı ve ayaklarını sehpaya uzattı tek kaşını havaya kaldırarak soruma cevap verdi " Seni öptüğümde, öpüşümün nasıl hissettirdiğini sorarken beni kaç gündür tanıdığının hesabını yapmıyordun" Aile Bağlarının, Dostluk ve Kardeşliğin, Doruklarda Yaşanılan Aşk'ın Anlatıldığı Enfes bir Serüvene HOŞGELDİNİZ...

Dikkat Bu Bir Yakın Koruma Hikayesidir!!! Klasikleşmiş bodyguard hikayelerinden daha ötesini sunan AŞKIN YÖRÜNGESİ ne hoşgeldiniz ... Eve varmak üzereyken sağ tarafımda kalan manzaranın güzelliği nefesimi kesince zaten boş olan yolda arabamı yüksek tepenin hemen kenarına çekerek durdum. Kapımı kapatmadan arabanın ön tarafını görünce azıcık ürpersem de önüme serili tek tük ışıkların olduğu karanlık güzel ötesiydi. Burası muhtemelen uçurum gibi bir yerdi, çok seçemiyordum ama koyu karanlığın içinde yıldızlar gibi parıldayan ışıklar rüya gibiydi... Radyoda acıklı bir şarkı çalıyordu, boşa giden hayatlarla ilgili sözleri tam da benim ailemi yansıtıyordu. Ne annem ne de babam doyasıya mutlu olamamışlardı. Duygulanmamak elimde değildi hele ki babamın çekmecesinde sakladığı fotoğrafımı da görünce kendi hayatımın da onlarınkine benzememesi için dua ettim. "Allah'ım ben böyle bir hayatı istemiyorum" diye bağırdım. ... "Ne yapıyorsun sen? Kendini öldürmene izin vermeyeceğim!" "Beni bırakır mısın kendimi öldüreceğim falan yok" "Bırakacağım tabi ama sen sakinleştikten sonra" Kızmaya başlıyordum ayağımla tek ayağına sertçe basıp bağırdım "Bıraksana be adam" ... "Eyvah, düşmenin etkisiyle kör mü oldum acaba?" Korkuyla gözlerimi ovaladım ve aydınlık bir şeyler görebilme umuduyla etrafıma bakmaya başladım. İşgüzar bir adam yüzünden uçurumdan düştüğüm yetmezmiş gibi bir de kör olmuştum. Birinin bacağı üzerimdeydi ve çok ama çok ağırdı, elimle itmeye çalıştığımda bileğimden sertçe tutuldum. Bacağımda ki ağırlık bu defa üzerime çıkıp tam seçemediğim yüzünü yüzüme yanaştırdı. Verdiği nefes yüzüme vuruyordu, bağırdım "Sen de kimsin? Ne diye benim yanımda yatıyorsun? Niye bacağın benim üzerimde?" Derin bir nefes alan adam söylendi "İyi olduğunu bilmek güzel ah bir de böyle çığlık atıp

Bazı yalanlar vardır, gerçeklerden çok daha az can yakıcı. ♥ Korkunç bir iftiranın ardından atılan tokadın başlattığı bir oyun. Tamamen yalan ağlarıyla çevrilmiş bir aşk. Gerçeklerden bihaber genç bir kız. İntikam almak için can atan genç bir erkek. ♥ Azra yalanlarla dolu havuzda gün geçtikçe daha çok boğulurken, Aras Azra’yla geçirdiği günler boyunca annesinin ölümünün ardından düştüğü dipsiz kuyudan yavaşça gün yüzüne çıkıyordu. Aras, Azra’nın sayesinde asıl benliğine kavuşurken gerçekler ortaya çıktığında her şey için geç kalmış olacaktı. Çünkü Dostoyevski’ye göre insan, elindekinin değerini zaten onu kaybedince anlardı. ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ☞ Kapak tasarımı: MissBollywood ©Tüm Hakları Saklıdır | All Rights Reserved.

Hayat nasıl bir şeydir. Önce yıkar sonra toparlar... Sonra yine yıkar... Hayatta verdiği bir çok kayıptan sonra kendi kabuğuna çekilmiş bir kız. Ölmemiş fakat kendi için yaşamaktan vazgeçmiş... Çaresiz kaldığı bir anda ettiği bir dua Ebru'yu yeniden hayata döndürebilecek mi? Kendini kaderine bırakmış bu kız yeniden birine güvenebilecek mi? Zengin ve yakışıklı bir adam ilk defa bir kıza ilgi duyarsa ve karşılığını alamazsa, görmezden gelinirse ne kadar ısrar edebilir? Bir kızın etrafına ördüğü kalın duvarları nasıl yıkabilir? Onların hikâyesi bir dua ile başladı. Kader onları bir araya getirdi.

Henüz 19 yaşındayken, kendisini pek tanımadığı halde çok hoşlandığı Ege'nin sarhoş olduğu bir gece onunla birlikte olup, hamile kalan Nihal, bebeğini Ege'den gizlice doğurmuş ve bu sorumluluğun altından kalkamayınca bebeğini Ege'nin kapısının önüne bırakıp, ardında hiç iz bırakmadan kayıplara karışmış bir kadındır fakat üç yıl sonra bebeğini tekrar görüp, o büyürken yanında olabilmeyi istediğine karar verir ve Ege'nin onu hatırlamıyor oluşundan faydalanarak, kendi bebeğinin bakıcısı olarak eve sızar ancak esas kimliği er ya da geç ortaya çıkacaktır. Klişe hikayelerde erkekler, kadınların sarhoşluğundan faydalanırdı, değil mi? Klişeleri unutturacak bir hikaye arayanlara... ❣️ Kapak Tasarımı: bitterqueen ❣️