❝Hiçbir silah sana elinde patlamayacağının garantisini vermez.❞ ASLANLAR SERİSİ, KONRULUN KAFESİ ve DUZAH kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın illa ki spoi yiyeceksinizdir. İstediğiniz kitaptan başlayabilirsiniz.

"Her ne yapacaksan ateşten bir çemberin ortasına düşebilirsin, biliyorsun değil mi? Uygar, seni oraya itebilir." Anlayışla gülümsedim bu defa."Biliyorum, itebilir," dedim ve ekledim: "İttikten sonra arkasına bakmadan gidebileceğini de biliyorum. Bir ateş çemberinin ortasına itilebilirim ama bu oradan kurtulamayacağım anlamına gelmiyor. Ellerim, kollarım, bacaklarım, saçlarım... her yanım alev alabilir; ancak ben bir şekilde oradan kurtulurum. Çünkü tedavi olmasını istediğim biri var."

Bir ilk görüşte aşk hikayesidir. 💙 14.03.2023

Vücudumda kan yerine dolaşan alkolün etkisiyle bulanıklaşan bakışlarım bazı ufak tefek şeyleri seçiyordu. Bunlardan biri yüzümün yanından geçip sırtımı yasladığı aynaya yaslanan elinin üzerindeki kartal dövmesi... Yaralı parmakları terden birbirine yapışan saçlarımı sıkıca kavrarken sırtım bedeninin bedenime kavuşmasıyla geriye çarptı. Dudaklarımdan dökülen inilti dışarıda kalan müziği bastırdı. Eğer şeytan kullarını, dünyaya Havva ve Adem'in kullarını yoldan çıkartmak için saldıysa o şeytanın kulu, ben de Havva'nın tohumuydum. Biz bu gece birleşip, dünyaya bir günah doğuruyorduk. Eğer yoldan çıkmak kulağa fısıldanan sözlerden ibaretse ikimizde şeytanın kullarıydık. İkimizde bu gece yoldan çıkmıştık. Dokunuşlarımla zedelenen dudakları titreyerek çıplak göğüslerimden yukarı tırmanıp boynumu turladı. Dişleri boynuma kendine ait iz bıraktı. Dudaklarından taşan sıcacık nefes tenimi okşarken, "Konuş," diye fısıldadı. "Konuş ismim dudaklarından dökülsün." İniltilerimiz birbirine karışırken, teni tenime sürtünürken ve derinliklerime ulaşan erkekliği dar duvarlarımın arasından kayıp kendine yer açarken aramızdaki şey son bulanan kadar sadece zevkten inledim. İsmi dudaklarımdan taşmadı, söyleyemedim. Alkolden, hazdan kendimi kaybederken ona ait ufak tefek şeyler hafızamda yer edindi ama tek bir eksik vardı. İkimizde birbirimizin ismini bilmiyorduk. Kanatları kopartılarak yeryüzüne atılan bizler ilk günahlarımızı değil ama bu gece son olmayacağını bildiğimiz bir günahı daha işleyerek tenimize kazıdık.

Bir köprüde iki inatçı keçi. Biri Çamlıhemşin yaylalarının Laz kızı Narin, diğeri Çukurova'nın güzide Bey'i Ferman. 🌹 Narin, teyzekızının yapacağı doğum için hiç bilmediği Çukurova'ya gittiğinde bir anda kendini içinde bulduğu kavgada Çukurova'nın en saygıdeğer ailesinin biricik kızını kurtardığından bihaberdi.

Reva Devran, yaşadığı acı tecrübeleri sadece geçmişinde bırakmış soğuk yüzüyle her şeyi maskelemişti. Sadece yaşıtlarından değil, bütün kadınlardan daha farklıydı. Güç ve kontrol, onun hep avuçlarında tuttuğu şeylerdi. Cennetten kovulmuş asi bir melekti. Ama yoluna cehennemi yanında taşıyan Kuzey Karayev çıktığında, pusulası şaştığında ve dengeler değiştiğinde, kurduğu dünyası ne olacaktı? İkisi çekişmeli bir rekabete girdiğinde, kim kazanacaktı? Reva mı? Kuzey mi? Yoksa aşk mı? İlk bölüm tarihi: 01.07.2020 KAPAK FOTOĞRAFI: doreltun

"O Doğu'ysa ben Batı'ym." "O siyahsa ben beyazım." Diye haykırdı genç kız. Fakat bu cümleleri kurarken bu hikâyenin aslında Doğu'yla Batı'nın kavuşmasını, siyahın beyaza karışmasını anlattığını bilmiyordu. Öğrendiğinde ise hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Çünkü çoktan kendi hikâyesinde hem kazanmış hem de kaybetmiş olacaktı. Kaybetmek de kazanmak da daha önce onun için hiç bu kadar zevkli olmamıştı.

Hayatı kısıtlanmakla geçen Gökyüzü, nadir bir hastalığa yakalandığını öğrenir. Daha önce bir kez olsun yaşadığını hissetmemiştir, hapsedilmiş bir kuş gibidir ve Özgür, ona kanat çırpmayı öğretecektir. Fakat Gökyüzü, sırf özgür olabilmek için çıktığı o yolda, aslında uzun zaman boyunca esaret altında kalacaktır. Özgürlük, gökyüzünde kanat çırpan bir kuştur. Ve o kuş, Gökyüzü'nün kalbine konacaktır. ••• "İçimi ısıtan gülüşün güneşse, parıldayan gözlerin yıldızsa, dökülen yaşların yağmursa, bembeyaz tenin aysa... Gök senin yüzünde ve ben bu manzarayı izlemeye hiç doyamıyorum." ••• "O, Gökyüzüydü. Mutlu olunca güneşler açar, sinirlenince fırtınalar kopar, ağlayınca yağmurlar yağardı. Ben ise Özgür'düm, özgürlüktüm. Ve ben, herkesin özgürlük olarak simgelediği gökyüzüne hapsolmuştum." *** Yazılmaya başlama tarihi: 17.11.2018 Yayınlanma tarihi: 12.05.2022

O sırtımı dayadığım bir ağaç değildi sadece. Güven veren bakışları benim yarınlarımdı. Sıcacık eli hayatımdaki en güzel şeydi. Ve varlığı...ruhuma güç veriyordu.

Patron, her kes onu bu isimle tanırdı, Patron.. Namı diğer Patron, beni ailemden almıştı, kafesimden çıkmayı başarmıştım ama, yeni kafesime girmiştim. Yeni ve eskisini özleten kafes, o acımasızdı, o gaddardı ve hiç bir şey umurunda olmazdı...