Gazetecilik son sınıf öğrencisi Gün Aksa Alatan'ın hayatı, emniyet müdürü babasının suç örgütü liderinin peşine düşmesiyle büyük bir çıkmaza dönüşür. 'Katil insandı, suç şeytana kaldı.' Varlığı öğrenilen örgüt liderinin oğlunun çıkagelişi düzeni değiştirir. Dosyalar açılır, kader baştan yazılır. Genç kız, bir sergide karşılaştığı adamla, onun da dahil olduğu kör bir karanlığın içine çekilir. Yalanlar, seçimler, şüpheler ve biçilen roller... karanlıkta vaat edilir. Peki, karanlığın ömrü ne kadardır? •

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Siz: Bir de lütfen karınızı biraz daha hızlı şey eder misiniz? Siz: İkide bir bağırıp durmasın. +905********: Aslı Hanım +905********: Ben evde değilim. ****** 17 Ağustos 2023 genelkurgu 2. 17 Ağustos 2023 ihanet 2. 17 Ağustos 2023 romantizm 8. 18 Ağustos 2023 genelkurgu 1. 18 Ağustos 2023 ihanet 1. 18 Ağustos 2023 romantizm 1. 18 Ağustos 2023 aşk 3. 18 Ağustos 2023 aşk 1. 21 Ağustos 2023 gençkurgu 1.

Yetişkin okurlar içindir! "Beni ilk gördüğünde ne düşündün?" Başını yana eğerken işaret parmağıyla dudağının altındaki çizgiyi kaşıdı. "Buraya ne kadar aykırı durduğunu." Kadir ağır hareketlerle ayağa kalkınca tam önümde durdu. Masada oturmama rağmen benden çok büyük duruyordu. Yüzüne bakmak için başımı geriye atmak zorunda kalmıştım. Bana doğru eğildiğinde aramızdaki tansiyon o kadar hızla yükseldi ki... Mesafeyi iyice azaltırken boğuk çıkan kalın sesiyle konuşmaya devam etti. "Aykırı ve güzel..." dedi yavaşça."Çok güzel." Kuruyan dudaklarım aralandığında bana doğru bir adım daha attı ve aralana bacaklarımın arasında durdu. "Zararlı olan her şey gibi..." Dilimi alt dudağımda gezdirdim. "Sana zarar vermek istemem." Biraz daha yaklaştığında dolgun dudakları dudağıma dokunuyordu. Kalbim göğüs kafesime şiddetli darbeler indirirken kısık sesiyle cevap verdi. "Ama ben isterim." • Gitmek mi zor kalmak mı? Kalana zorsa gidene ölümdü.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

"Ben, sana nasıl düşman olacağım?" Kılıç'ın yıkılmış sesini duymamla birlikte gözlerimi ona çevirdim. "Sen, benim sevdamdın." Sevdamdın... Artık değildim. Bitmez sandığım sevdası bitmiş, gem vurduğum kalbimi delmiş geçmişti. Gök gürledi, yağmur başladı. Kalbim gibi gök de delindi. Kılıç elini kalbine bastırıp vurduğunda, "Sevdamdın Mircan," dedi. Hiç durmadan, hiç duraksamadan kalbine vurmaya devam etti. Gözyaşlarım bir dağ olup yığınla akmaya başladığında yağmur damlalarına karıştı. "Vurma," dedim sesim titrediğinde, burnumu içli içli çektiğimde. Kalbine vurmaya devam etti. Tam yeniden kalbine vuracağı sıra elini havada yakaladığımda sıkıca tuttum. "Vurma Kılıç." Onu tuttuğum elime parmaklarını geçirdiğinde beni kendisine doğru çekti. Bir nefes kadar uzağımdaydı soluğu. Alnını alnıma yasladığında, "Olmazdık," diye fısıldadım. "Olmadık zaten." Ağladım. "Şu saatten sonra da oldurmazlar." 19.02.2022

"Güzel çekiyormuş aslında." dedi hafifçe. Boğazını temizleyip devam etti. "Yani demek ki bir fotoğrafı güzel yapan şey, hislermiş." Hırsla araladım dudaklarımı. "His, mis yok. Dümdüz bir fotoğraf işte." Yüzüme yaklaştı yavaşça. "Emin misin?" dedi mahzun bir sesle. "Yok mu his, mis?" Beni taklit ederken, sözleri hafifçe güldürdü beni. İnkârcı tavrımdan ödün vermedim. "Yok." dedim cilve yapar gibi. "His, mis." * Cüda : Uzak kalmak, ayrı düşmek. * "Cüdayım, aşiyanımdan." -Leskofçalı Gālib

Aydın Mahallesi kitabındaki Zeyno'nun hikayesidir.. Olayları daha iyi anlamak için Aydın Mahallesini okumadan başlamayınız🍒

"Benim..." dedim gözlerim anlık dudaklarına kayarken. Etli dudaklarının üzerindeki su taneciklerini diliyle temizlediğinde gözlerim gözleriyle buluştu. "...korumam ol, Kara Yağız."