İşte bu da bizim hikayemizdi karanlığımızda ki küçük aydınlık

"Aman Tanrım! Burasıda neresi böyle? " Yaşadığı şok yeterli gelmemiș gibi şimdi de kalbi olanca hızıyla çarpıyor, göğüs kafesini acıtıyordu. Bir eli kalbinde, sakin kalmak adına derin nefesler almaya başladı. Paniğin sırası hiç değildi! . Bu hale nasıl geldiğini düşünmeye başlamalı , neden olduğunu hatırlarsa belki çözümü de bulabilirdi. Etrafına kısaca göz gezdirdi, sadece kaya oyuntuları görünüyordu birde hiç dinmeyen su sesleri. Evet doğru denize düşmüştü! Neler olmuştu öyle? Sonra, sonra çırpındığını hatırlıyordu. Nefes almamıştı Aman Tanrım! Boğulmuş muydu? Hayır nefes alabiliyordu, öyleyse kurulmuştu anlık bir rahatlama yaşadı .Ancak duyduğu sesle oda bir yere kadardı. Arkasına dönerek sesin geldiği tarafa yöneldi "Su altı mağarasındasın, ölmedin ve sana vaktiyle ikinci kez gelirsen buradan gidemezsin demiştim!