Benim hayatımda bir dönüm noktasıydı. Birileri benim hayatımdan bir parçayı alıp sökmüştü sanki gözlerimin önünde. Bir daha onun sesini asla duyamayacak, hayatım boyunca onun sevgisinden yoksun kalacaktım, bu acı hiçbir şeyle karşılaştırılamayacak kadar fazlaydı... Ama belki bu yokluk kalbimdeki bir başka boşluğu doldurmamı sağlayacaktı... Daha önce hiç tatmadığım o duyguyu, Aşkı... Peki bu bulduğum aşk, bana bu acıyı unutturacak kadar güçlü müydü? Yoksa içimde kalan acıyı tekrar alevlendirecek kadar derin miydi?

Karanlık olmadan aydınlık olmaz öyle değil mi? Sizde onların karanlığına aydınlık olmaya var mısınız? Hadi o zaman okuyun bu 4 kızın hikayesini...🌘 Küçüklükten beri birbirlerine destek olan dört kızın hikayesini...🌔

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Ölüm; ruhun bedeni terk ettiği, o yedi saniyedir. Fakat zamanın bile ötesinde, o yedi saniyenin önemsiz olduğu noktada, sıkışıp kalmak bir ihanetti. Ne yaşama, ne de ölüme ait olmamak... Tabuları yıkmaya hazır olun, çünkü bu hikaye ait olduğunuz bütün dünyayı sarsacak. - Korku ve fantastik olaylardan dolayı +13 yaş üzeri "Yetişkin"ler içindir. - Hikaye normal koşullarda Bölüm 28 itibari ile tamamlanmıştır. Ancak talep üzerine "Alternatif Devam" şeklinde güncellenmektedir. Bölüm 29 itibari ile okumak isteyenler alternatif devamını okuyabilir ya da istemeyenler Bölüm 28'de okumayı bırakabilirler.

15.6.2017 Romantizm #8 #ÖneÇıkanlarda İki inatçı, asi ruh; Huysuz, oyunbaz acayip yaramaz tatlı bir cadı. İşkolik, inat mı inat, kıskanç bir adam. Aynı köprüde karşı karşıya gelen iki inatçı keçi... Bir evin son tekne kazıntısı, şımarık Ahu. Komşu evin direği, tek oğlu Yusuf. Bir araya gelemeyen, ayrı da duramayan iki deli. Peki ya aşk; ansızın narin bir Kelebek gibi bu iki huysuz kalbe konuverirse?.. Ya Kelebek olup bir anlık nefese muhtaç olacaklar. Yada Anka kuşu misali sonsuzlukta yeniden doğacaklar. İki inatçı OYUN BOZAN! İkisi de kıskanç. İkisi de aşık. NOT: BU HİKAYENİN TÜM HAKLARI TARAFIMCA SAKLIDIR. 2014 yılında kaleme alınmıştır.

Ormandaydim uzerimdeki beyaz elbiseyle sadece kosuyordum o sesi duydum 'benden kurtulamassin karicim ne kadar kacarsan kaç seni hep bulacagim' korkum daha da artmişti uzerimdeki beyazzz elbise kirlenmişti. Ama bu benim umrumda bile değildi kaçmam lazimdi azrailimden bana çarpan ağaclari umursamiyordum onume cikan uçurumla durdum şimdi ne yapacaktim Arkami donup burdan uzaklasacakken Poyrazi gordum alayla siritiyordu bana bakip 'ne yapacaksin karicim yine ellerime kendin geleceksin' bu sefer olmayacakti bu sefer kurtulacaktim onun elinden ne olursa olsun uçunda ölüm dahil olsa kurtulmak için yapacaktim ona baktim 'yaniliyorsun Poyraz bu sefer olmayacak bu sefer kendi ellerimle sana gelmeyeceğim' uçuruma doğru yuruyordum poyrazin endiseli sesini duyunca guldum 'uçurumdan mi atlicaksin? Öldürsün karicim yapma' 'merak etme korkmuyorum beni zaten yaşarken yuzlerce defa öldürmediniz mi bu benim son ölümüm olacak kurtuluyorum işte senden ailemden herkezden ama merak etme obur dunyada yuzunuzu bir kez daha gormemek için sizi affediyorum' kendimi uçurumdan birakacakken poyraz tuttu kolumdan 'bu kadar kolay olemessin karicim