Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

Atalarının hatalarından ders çıkarıp yuvasına sahip çıkabilecek mi? Şafağın yolunda yürürken gecenin karanlığından sakınabilecek mi?

Genç adam biraz kafasını toplayınca genç kıza baktı. Sanki ilk defa görüyordu genç kızı. Savaşın Aslarından biri. Altın Üçlü’nün dayanağı. Lordun en çok nefret ettiği ama zekasına saygı duyduğu kız. Savaş başlar başlamaz ölüm emrini ilk alacak insan. Ama bu kız her şeyi göze alarak hayata gülmüyor muydu? Ölüme bile bile meydan okumuyor muydu? Umudu temsil eden her şey genç kızda birleşmişti adeta.

Geçmişin gelecekte bıraktığı izler geride kalanları derinden etkileyecek.. Karanlık karşısında verilen büyük mücadeşede oluşan büyük kayıplar.. Geride bırakılan tek şey ise kazanılması gereken büyük bir savaş kapak tasarımı: DOBBYSONSUZ

Çapulcuların geçmişine eğlenceli ve dramatik bir bakış

Cennetteki ırmağı kirleten her kötülüğe... "Vicdan, varlığında tedirgin ederken yokluğunda ağır gelirdi. En savunmasız anınızda içinizde yükselip tüm bedeninizi ele geçirirdi. Çaresizce geçmişe dönüp vicdanınızı sızlatan anı yok etmek isteseniz de asla oradan ayrılmaz daha da acımasızlaşırdı. Her şeyin yoluna girdiğini düşündüğünüz o küçük anlarda bile bir şekilde ortaya çıkıp nefesinizi keserdi. Elinizden hiçbir şey gelmezken acının azalması için her şeyi göze alabileceğinizi bilirdiniz."