Jewellana Leticia is an outcast. She has been a victim of mockery as she couldn't keep up with the other goddesses her age when it comes to power and ability. And as someone who is afraid to stand up for herself, she already accepted her unfortunate life as a target of ridicule- a weak and a failure goddess of Deeseyadah. *** Life in Deeseyadah has been bearable. Despite facing unjust treatment by the other goddess, Goddess Neena has been her refuge and comfort. For Leticia, living quietly with Goddess Neena would make her happier. But would that belief remain the same when the moon chose her as the new Moon Goddess? Giving her the responsibility of rewriting history and showing her a new world with a king named Dastan, who claims her as his queen? Thanks, Aleeiah for the cover <3

Nagmahal. Nasaktan. Lumayo. Iyan ang ginawa ni Amy Solomon para makalayo lang sa pag-ibig na nanakit sa kanya. Okay na siya kung masaktan man at takasan ang lalaking minamahal. Ang mahalaga ay kasama niya ang anak niya. Isang aksidente ang nangyari at natagpuan niya ang sarili sa isang pamilya na inaangkin siya at tinatawag siyang Aria. Paninindigan na lang ba niya ang bagong pagkatao na ibinigay sa kanya?

Maaga akong pumasok, Dali-daling hinarangan ang sinag ng araw sa tapat, Nakakasilaw, nakakasilaw pero ang sarap ng dala nitong init, Lumalapag sa tainga ko ang mga salitang isa isa nilang sinasambit at inaawit. Nakakaasar, nabinyagan kaagad ang bago kong sapatos, Pero ayus lang,parte iyon ng kung ano pamang dapat mangyari, Susunod nalamang ako sa anumang ihahampas ng pagpasok ko, Nakakabagot, maingay at biglang tumahimik. May pinta na kaagad sa mukha ko nang di malaman, Sa unang pahina ng papel ay mga katagang walang mapaglaanan, Ang panulat ko'y puno pero naghihingalo, Mabagal, mabagal ang pagpatak ng oras gaya ng nais ko. Wala akong ganang kumain, Wala, mabigat, 'di ako makatayo, Pakiramdam ko'y busog na busog ako, Pero hindi, ayaw kolamang kumain, 'di ko alam. Trenta minutos, bente-nuwebe, Kinakabahan ako't malapit na, Ayokong umalis sa aking kinauupuan, Mabigat, bumabalik ang pakiramdam ko kanina sa kantina, Mabigat, pero di ako busog. Tumunog na ang bell, Maingay, nasa tapat ng kuwartong sumalo sakin, Ayokong lumabas, Maingay, maingay. Takot akong lumabas, Maaalala kita, Sayang ang oras, Ayaw kona. Kapag lumabas ako'y titirik nanaman, Ang kinatatakutan kong katotohanan, Wala kana, iniwan mo ako, pinilit mo akong lumayo, Para sa pangarap? Ikaw ang katuparan ngunit dimo napagtanto. Uwian na, Di ako makahinga, Ngunit kailangang harapin ang lahat, Ang daan, ang usok, at ang kariktang wala ka.

Xavier Philip Costelo was looking for the perfect model for his next exhibit. Someone who could turn all his canvas full of hues. Someone who could bring back his drive to paint something special again. Until he found Kaydence Montecillo. The married clerk who works with his uncle. He tried to ask for her services but she answered no. Leaving him to do something he would regret in the end.

"Kung tungkol kay Anthony... na sabi sa akin ni Ally ay nakita ka raw niya na parang lalapit sa stage pero bigla ka na lang tumalikod. Siguro nakita mo 'yong ginawa ni Anthony, niyakap niya ako at humalik pa. Hindi ko inaasahan na gagawin n'ya 'yon. Teka, nagseselos ka ba? Ano ba'ng ibig sabihin no'ng hinalikan mo ako? Para lang patunayan na hindi ka baklus? Hindi ka bading? Eh, kung sabihin sa 'yo, oo, sobrang masaya ako na hindi ka pala totoong bakla! Slow lang talaga ako. Hindi ko agad na-realize na hindi ka pala gano'n. Binalikan ko sa isip ko 'yong pagkikita natin... ako 'yong nag-assume na bading ka. Ewan ko ba kung bakit ko naisip 'yon that time. Ang nakakaasar, sinakyan mo! I hate you, Kiel!"