Şu an tam olarak neredesiniz? Yirmi numaralı otobüsün üçüncü koltuğunda mı? Evde, okulda ya da iş yerindesiniz. Kısa bir mola verdiniz ve pencere kenarında bir fincan kahve içiyorsunuz. Belki de bir arkadaşınızla buluşmak için yola çıktınız. Ne kadar da sıradan bir gün, değil mi? Her şey son derece normal! Hiç düşündünüz mü ya her şey bir anda altüst olursa? Örneğin buluşmak üzere yola çıktığınız arkadaşınızın sizinle ilgili gizli bir planı varsa! Ya da bindiğiniz o otobüsün en arka koltuğunda, sizi hayatınızın dönüm noktasına götürecek olan kişi oturuyorsa! Siz her şey akışında gidiyor zannederken ya kaderiniz üstünüze yağacak buz kırağı için en uygun şartları hazırlıyorsa... Bütün bunlar bir yana, peki ya hayatınızın altı, üstünden çok daha güzelse! Baran Demiroğlu: Sıradan bir gün yaşadığını zannederken kendini cayır cayır yanan bir evin önünde buldu. Alevlerin arasında canının parçaları vardı ama o hiçbir şey hatırlamıyordu. Üstelik önünde de bir benzin bidonu vardı. Hayatı bir anda altüst oldu... Bahar Saygın: İstanbul'un en başarılı adli psikiyatrının kliniğinde staja başladığında her şey son derece normaldi. Ama bir gün kliniğe ailesini diri diri yakmakla suçlanan bir hasta getirildi. Hayatı bir anda altüst oldu... & "Ruhuna ben bulaştım. Artık kurtulamazsın..." Yayınlanma tarihi 10 Nisan 2019

Bu bir Asker kurgusudur. Wattpad hali ve Kitap hali yayında. Bildiğiniz bütün asker hikayelerini unutun bu hikaye bambaşka. Gamzeli ve Kurt'un hikayesi. ❤ "Başında Aşk" serisinin Kurt ve Gamzelinin hikayesidir. Dağ Başında Aşk / Kurt ve Gamzeli Nöbet Başında Aşk / Semih ve Mihrem Silah Başında Aşk / Uğur ve Menhus & "Güzel seviyorsun," dedim gözlerine bakarak. "Güzeli, güzel seviyorum," dedi. İnsan yeni bir hikâyeye, biriyle tanışarak ya da yeni bir yere giderek başlarmış. Benim hikâyemde ikisi de vardı. Gittiğim yeni şehirde tanıştığım adamla hikâyem başladı. Teğmen Emre Kurt... Zümrüt yeşili gözleri beni her defasında büyülüyordu. İçine çekildiğim derin bir kuyuydu sanki. O derin kuyu bende keşfetme isteği uyandırıyordu. Bana doğru attığı her adım bir diğerinden daha güçlüydü ve kaçmamı imkânsız hâle getiriyordu. Sonunu göremediğim o kuyuya gözlerimi kapatıp, kendimi bırakma isteğim gün geçtikçe artıyordu. Askeriyede öğretmenlik yapmaya başladığımda, başıma geleceklerden bihaberdim. Abimin de görev yaptığı bu askeriyedeki öğretmenlik görevi, içerideki haini bulmam için bir araçtı. İçimizde, kapalı kapılar ardında, ihanet eden biri vardı. Açtığım her kapı bir diğerine çıkarken; o kapılardan birinde onu bulmaktan korkuyordum.

Yıllar sonra kardeşinin yaşadığını öğrenen Ateş Sermen onu bulmak için İzmir den Istanbula gelmiştir.Ancak koruma olarak girdiği bu evde kardeşini bulmuşken aşkı da bulacağından hiç haberi yoktur. Esin Koral ise kardeşine düşkün bir abladır öz kardeşi olarak bildiği Ceylanin aslında dedesinin bir oyunuyla henüz 4 yasindayken yakalandığı lösemi hastalandiğindan dolayı donör olarak aldığından bir haberdir.Ateşin gelişi üzerine onun sadece koruma olduğunu düşünürken aslında hiçte öyle olmadığını anlayınca büyük bir hayal kırıklığına uğrayacaktır. AŞK. NEFRET. TUTKU. EN ÖNEMLİSİDE BÜYÜK BİR YALAN..

11.05.2018 #Gerçek 9. 12.06 .2018 # gerçek 2. Not:Bu hikayede karakterler sizler ve arkadaşlarınızsınız. Bir arkadaş grubumuz var deli dolu gelin onlara bu hikayede ortak olalım. Karakterlerimiz kitabımız kadar renkli kişiliğe sahiptir. Mavinin en güzel tonunu gözlerinde taşıyan haşin kızımız Alya. Geçmişinden daha siyah gözlere sahip feminist Bilge. Gözlerinde huzurun rengini doğanın yeşilini taşıyan Rüya. Güzelliğini tamamlaması için yaratılmış ela gözlü süslü Eslem. Birbirinden çok farklı ama Deli dolu kızların aynı evde olduğunu düşünsenize ne macera ama Yayınlanma tarihi: 11.10.2017 Tüm haklar şahsımıza aittir her hangi bir çalıntı durumunda hukuki yerlere başvurulacaktır.

"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu. Arkası dönük olan Melih, bir hışımla bana döndü ve "Ne dedin tekrarlasana" dedi. Sağ dudağı yukarıya doğru kıvrılmış, ela gözlerinde küçümseyici bir bakış vardı. "Senin derdin ne?dedim." dişlerimin arasından. aslında avaz avaz bağırmak istiyordum, ama sadece sinirden dişlerimi sıkmakla yetinmek zorunda kaldım. " Ben senin kölen değilim... Bana emirler yağdırıp durma. " Oldukça öfkeliydim ve ağzımdan çıkanı kulaklarımın duymasını isteyecek hiç değildim. Melih, hızlı adımlarla aramızdaki mesafeyi kapattı. "Ahu, hep unutuyorsun... Ben sana istediğim gibi davranırım." Ela gözleri, en koyu rengini almış tehlikeliyim diye bas bas bağırıyordu. "Davranamazsın" dedim. Cılız ve kısık bir sesle, cevap vermedi. Gözleriyle, gözlerimi işgal etmeye devam etti. Arkasını dönüp çıkışa doğru ilerledi. Nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle; "ASLA SENİN İÇİN GÜLMEYECEĞİM! YÜZÜMDE ASLA SANA AİT BİR GÜLÜMSEME OLMAYACAK!" diyerek haykırdım.Melih, olduğu yerde bir süre durdu. Bir anda bana dönüp, ateş saçan ela gözlerini, kahve gözlerime dikti. "Ben, bencil bir adamım Ahu. Benim için asla gülmeyecek bir kadının... Gözyaşlarını bile istiyorum." Ölüm kokan bir ses tonuyla "GÖZYAŞLARI BİLE SADECE BANA AİT OLSUN İSTİYORUM."

Kapıyı açıp geçmem için yol verdiğinde gülümseyerek içeriye girdim, karanlık evde yürümeye başladığımda "Kimse yok galiba..." diyerek ona döndüm. Döner dönmez dudakları dudaklarıma kapandı, elleri belimdeki yerini bulduğunda beklemeden arkamdaki duvara yasladı bedenimi. Kalbimde hissettiğim o sızı karnımdan kasıklarıma doğru yol alıyordu. Belimdeki elleri kalçamı kavradığında alt dudağımı ısırdı, dudaklarımdan firar eden çığlığım onun dudaklarının arasında kaybolmuştu. İçimdeki volkan gittikçe büyüdü. Şaşkınlıktan havada kalan ellerimi boynuna dolayarak onu kendime daha çok çektim. Bunu bekliyor gibi bedenini bedenime tamamen yasladığında dudaklarımı ondan ayırarak sert bir nefes aldım. Geceye gölge olan uzun kirpiklerini açtığında gözleri gözlerimle buluştu. "Sen..." Dudaklarıma kısa ve sert bir öpücük kondurduktan sonra geri çekildi. "Sen benim en büyük yangınımsın!" Kalçamda duran ellerini çekerek iki yanımdan duvara dayadı. Dudaklarımızın buluşmasına santimler kala durduğunda elini sağ bacağımın iç kısmından yukarıya doğru kaydırmaya başladı. Tam o noktaya parmaklarını dokundurduğunda gözlerim kendiliğinden kapandı. Hareket etmeyi kesti ve dudaklarıma doğru fısıldayarak konuştu. "Senin tek yangının ben olacağım!" ^^^^^ 19.4.20 Duvar #1

Bir tek Sana inandığımı biliyorsun. Bir tek Sana sığındığımı... Ama sen beni duymuyorsun sanki. Son zamanlarda böyle hissetmeye başladım. Çünkü artık gül kokmuyor ellerim. Kan izleri var; kimlere ait olduğunu unuttum. Utandığım için dua edemiyorum Sana.. Ve... Kırgınım biraz aslında. Beni duymayı reddedip iblisin kucağına emanet ettiğinden beri kırgınım Sana. Tek istediğim onu bana geri vermendi. Vermedin... Şimdi kendimden vazgeçerek geri almaya çalışıyorum diye kızma bana çünkü ben bedelini ödemeye başladım.' İnsafsız avcının gölgesinde cehennemi büyütüyorum içimde. Senin için. Amber rengi gözlerini yeniden görebilmek için...

ÜZGÜNÜM ŞAİR. AŞKTA DEĞİL. ONDA YANILDIM. Pistin ortasında karşı karşıya kalmıştı birbirlerini deli gibi seven çift. Leyla, sessizce "Herkes bize bakıyor. eğer şimdi böyle gidersen" Etrafa bakarak "Yani biz dans etmezsek, yarın hakkımızda saçma iddalar çıkabilir." Oysa o iddalar umurunda bile değildi genç kadının. tek isteği ona yakın olmaktı Yılmaz arkasını döndüğünde, aşık olduğu o boncuk gözlere takılı kaldı. kini büyüktü hemen kendisini toparlayarak. öfkesini gözlerine yansıttı sesi sert ve gürdü. "Benim bir korkum yok" nefreti hala o seste gizliydi *O hep gönlümdeydi orda kalacak Baharım gelmeden yolda solacak Anladım ayrılık sonum olacak Allahım yardım et, nasıl olacak* "Ama benim var"diyerek genç adamın elini tuttu. gözlerinin içine baktı. "Davetimi kırmadığınız için teşekkür ederim Yılmaz bey" *Ah bu çalan şarkımız yarim, yarim Eski bir anı şimdi Ben gelinindim senin yarim, yarim Damadım nerde şimdi* Yılmaz sevdiği kadının o boncuk gözlerine takılı kaldı. hala çok güzeldi. Bu zorlamaya engel olmadı. elini tuttu dans başladı. İkisininde bakışı aynı yerde takılı kalmıştı *Neyleyim baharımı, hazanımı Sevda çiçeğim solmuş Bir yanan kalp vardı senin için Gittiğin gün o durmuş* Leyla'nın parmağında "EVLİLİK" Yılmaz'ın parmağında "NİŞAN" yüzüğü duruyordu. bu elleri ayıran kader, şimdi büyük davette bir dans pistinde buluşturmuştu *Ben seni sevemem yasak çiçeğim Biten her şey gibi tükeneceğim Seni bir seversem, birgün ansızın öleceğim Kalbimden kendini al da öleyim* Kader acımasızdı. çift şarkının sözlerinde kaybolmaya devam ediyordu. Artık herşey için çok geçti. Yılmaz Çok sevmişti ve bu sevginin bedelini çok ağır ödemişti. Şimdi intikam zamanıydı. Yılmaz kısık gözlerle "TERK EDİP GİTTİĞİN O TAMİRCİ ÇIRAĞI YOK KARŞINDA LEYLA. ECELİN DURUYOR ARTIK"

Bir çığlık daha özgürlüğe kavuşmuştu o gece. Duvarla bulanan çığlıklar karanlığa hapsetmişti ikisinide Geri dönüş yoktu bugün. Acı iliklerine kadar sinirken Pişmanlık vurucaktı gün yüzüne. Acı ikisinide yok etmek için emir almışken Toprak iki can daha emrediyordu gökyüzünden.... ...... "Ben istersem nefes alır,ben istersem yaşayabilirsin güzelim, sen diye birşey yok ilya,sen ve sana ait olan herşey bana ait küçüğüm" Acı oydu, acı adamın duygusuzluğuydu,acı daha o doğmadan emanet edilmişti ellerine... "En acı ölüm ruhunun öldürülmesidir" Onunda ruhu ölmüştü ardından bedeni esir olmuş gücünü yitirmişti yavaşça... İLYA SOYKIR; Ateşin küçük kurbanı... Üç ay içerisinde tüm ailesini kaybetmiş,bu koca dünyada Onu acılar içinde ölüme sürükleyen duygusuz bir adamın ellerinde esir olmuştu... ölümü tatmak için çırpınıyordu ilya,her gece gözlerini parçalayan damlalar akmak için emir almışken, ölümü kara kalemle kalın bir kitaba not edilmiş. gerçekleşmeyi bekliyordu sadece... ATEŞ KARAHANLI; Acının, duygusuzluğun, ölümün beden bulmuş haliydi.. O acıdan yaratılmış,intikam ateşiyle büyümüş içindeki acımasızlığa tutunarak gelebilmişti bu yaşına kadar... İçindeki intikam ateşini bu minik bedenden çıkartmak için üstüne acımasızca abanırken,güçsüz çığlıklar duvarlara çarparak isyan edercesine Kaçıcak yer arıyordu. daha fazla direnememişti küçük bedeni... Kaderle iş birliği yapan ölüm emri,küçük kızı bu hayattan silmek için adamın Emirlerine itaat ediyor,onun gölgesine boyun eğiyordu tam anlamıyla... +18 bölümler olucaktır lütfen bunun bilincinde olarak okuyunuz