moonpeacz: Delisin, deliyim, deliyiz okankara: Deli, deliler, delisindir deliyimdir, delilerdir moonpeacz: İşte bu yüzden seviyorum seni okankara: Bende moonpeacz: NE!? okankara: Ya bende kendimi seviyorum allah her yerden vermiş mükemmelim __________ ❗️Küfür İçerir

Ayaz'ın hayranlarına Kilomik sözler

#Wattys2016 Obur Okunan Kazananı 21. yüzyılın peri masalı Türkiye 'ye taşınıyor. İngiltere prensi IV.Charles küçüklüğünden beri çeşitli dilleri öğrenmenin yanı sıra birçok ülkede eğitim almıştır. Bu ülkelerden biri Türkiyedir. Prens Charles daha önce görmediği bir kültür ile karşı karşıya kalırken, ona yardım eden Türk kızı Papatyadan hoşlanması olayları iyice karıştırır. 16.05.2016 #Mizah 1. ©Tüm Hakları Saklıdır.

Farly:Selaam Jamie:Kimsin?

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Civciv: Selam bebek. Ben civciv. kısa hikaye+texting tamamlandı. not: rezillik içerir!!!!!!!

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

MİZAH içinde #1 Whatsapp'tan bir mesajınız var. Bilinmeyen bir numara olduğunu gördüğümde kaşlarımı çatarak mesaj kutusuna girdim. "Selamun Aleyküm adım Azrail, kes lan sesini seni gidi kamil." "Bütün hakları saklıdır! Benden izinsiz alınamaz,satılamaz, çoğaltılamaz, aksi halde yasal işlemler başlatılacaktır, bilginize!"

Anonim: Selam güzelim gel atla gezelim.(16.22) Yiğidim: Huh, bu neydi şimdi? (16.24) Yiğidim: Fazla klişe. (16.24) Yiğidim: Ah her neyse. (16.24) Yiğidim: Amacın ne? (16.25) Yiğidim: Kimsin sen? (16.25) Anonim: Bir amacım olduğu söylenemez, yaptığım tek şey seni sevmek. Ayrıca kim olduğumu söyleyecek olsam niye anonim olayım yiğidim? (16.26) Yiğidim: Pekala, haklı sayılabilirsin fakat kelime oyunu yapma, bundan hiç hoşlanmadım. (16.26) Yiğidim: Ayrıca gezmekten de pek hoşlanmam. (16.26) Anonim: Ha şu an aramızdaki tek engel gezmekten hoşlanmıyor olman yani? (16.27) Görüldü | 16.28 - - - Hani ergenlik çağlarınızda (bedensel olan değil, ruhsal olan) hemen herkesin aktif kullandığı Wattpad'de bir kitap yazayım da paylaşayım diye düşünüp paylaştıktan -ve kurgunuz hemen hemen tuttuktan- yıllar sonra aslında ne kadar çocukça ve aptal bir şey yazdığınızı fark eder fakat artık iş işten geçmiş diyerek silemezsiniz ya, hah işte o durum.

[tamamlandı] Uyanacaktı. Başını oynatıp yatış pozisyonunu değiştirdi. Sanırım gitme vaktim gelmişti. Ona son kez bakıp odasının açık kapısından koridora çıktım. Ses çıkarmamaya özen göstererek aşağı kata indikten sonra çıkış kapısına doğru adımladım. Çok az kalmıştı. Artık karşısına çıkmam gerekiyordu ve zamanı gelmişti. Bunun bilinciyle istemsizce kendi kendime mırıldanmama engel olamamıştım. "Çok yakında bebeğim...çok yakında!" ➰ Salona kısa bir göz gezdirirken birden kahkaha atmasıyla kaşlarımı çattım. Karşısındaki televizyona dikkatli dikkatli bakıyor, arada da kahkahalarla gülüyordu. Korkmaya başlıyordum. Bana televizyonu işaret ederek "Görüyor musun Perri? Kadın kayak yaparken düştü ve kocası da onu kurtarmaya çalışırken kara bulandı. Bu televizyonda bu kadar komik şeyler olduğunu tahmin etmiyordum," dedi. Tamam, bu sefer gerçekten korkmalıydım. Sorun şu ki; televizyon açık değildi ve burada ikimizden başka hiçbir kimse yoktu.