"Korhan git artık." Dudaklarından dökülen sözler ruhuna ağır geliyordu. "Kıyamıyor musun ona." Adamın sözleri birer zehir gibiydi. Korhan iğrenerek dudaklarını ayırdı. "Kıyamadığın için mi yok sayıyorsun sana yaşattıklarını!" Korhan artık ne söyleyeceğini şaşırtmıştı. Bedeni bir enkazdan farksızdı. Hâlâ nasıl birşey yok diyebiliyordu. Hicran adamın sözleriyle istemsizce gülümsedi. "Sen ne biliyorsun be!" Dudaklarının arasından çıkan ses oldukça sert ve toktu. "Sen benim neler yaşadığımı nerden biliyorsun!" "O cehennemden kurtulmak istemedim mi sanıyorsun?" Gözünden akan bir damla yaş çenesine doğru süzüldü. "Kaç kere polise şikayet ettim. Yalvardım! Beni canımdan edecek dedim anlamadılar!" Yüzünü kapatan uzun sarı saçları kadını daha kötü gösteriyordu. "Evime bir kere bile polis gelmedi. Ama öldürülseydim işte o zaman evimden çıkmayacaktı polis!" Boğazına takılan öyle büyük bir acı vardı ki, dudaklarını araladığı anda dökülmeye başlayacaktı sanki. "Yalnızca iki gün, o bana yaşattıklarını yalnızca iki gün nezarethanede kalarak ödedi." Korhan kadının gözlerindeki geçmişin acı yansımasıyla yutkundu. Boğazında öyle büyük bir acı takılmıştı ki, canının yandığını hissetti. "Sonra ne oldu biliyor musun?" Hicran'ın dudaklarını acı dolu bir gülümseme kapladı. "Dağıttığı suratıma yeni yaralar ekledi. Beni öldüresiye döverken neredeydi mazlumun yanında olacak devlet!" Hicran acıyan canını daha fazla gizleyemedi. "İnsanların o yere göğe sığdıramadıkları adalet neredeydi!" "Ben bu cehennemden kurtulmak istedim, ama kurtulmama izin vermediler."

Ve dağlar yankılandı Bir kurdun kükremesiyle Sükûnetin bozulduğu Zeyl kasabası, kan sürülmüş ruhlarında saklanmış pençesini çıkardı; Masum ruhların peşinde iz sürmüş tapınakçılar'a karşı. Ahzâb kasabasıyla eskiden beri süregelen bu iç çatışma iki kurdun arzusuyla tutkulu benliklerinde yankılandı. Yüreğinden ruhuna giden acımasızlık, dolunayın çevresinde dolandı. DOLUNAY'DA EFSANE YENİDEN CANLANIYOR... YENİ DOLUNAY... YENİ KAN..! [07.02.2017] Kapak tasarımı için, @bsudeee teşekkürler.🙏💙 *Dolunayın evlatları adlı ilk hikâyedir..

Masal hızla tuvaletten çıkarken Yusufla çarpıştı. Düşmek üzere olan karısını hemen tuttu taze damat. Sonra sinirle söylendi: -"Bu ne acele, seni gören de sevgiline yetişeceksin sanır." Masal başörtüsünü düzeltirken tebessümle cevap verdi: -"O kadar belli mi ediyorum?" Yusuf kekeledi: -"S-senin sevgilin mi var?" Masal hızla kafasını salladı ve: -"Sevgilim, sevdiğim O benim her şeyim. Ama senin yüzünden geç kalacağım. Beni bekliyordur şimdi, çekil." Masal giderken Yusuf kolundan tuttu ve kızı kendine çekti, yüzlerinin arasında birkaç santim kala tısladı: -"Bir de buluşuyor musunuz?" Masal ilk defa onu böyle görüyordu. Ama aklına sevdiğini beklettiği gelince, kocasını göğsünden itti. -"Tabi ki de buluşuyoruz, her fırsatta hemde " Yusuf sakinliğinin son noktalarındayken sordu: -"Adı ne?" Masal kaşlarını çattı, biraz düşündükten sonra cevap verdi: -"99 tane var, hangi birini söyleyeyim... amaa favorim ALLAH..."

"Âsım'ın nesli...diyordum ya...nesilmiş gerçek: İşte çiğnetmedi nâmûsunu, çiğnetmeyecek." 🌙Sevgili Genç, 🌹Sen sadece sen değilsin. 🌹Sen aslında çok değerlisin! 🌹Sen olduğun kadar bu ümmetsin aynı zamanda. 🌹Ne mutlu sana aziz genç, ne mutlu. 🥀Umutsun inşallah. ° G E N Ç L İ K F O R E V E R ° ▶️Not/Kitap alıntılardan oluşmaktadır

Nice ağaçlar yetiştirdim bir kalbimi yetiştiremedim... Sevgili Dostum'a ithafen...