|Tamamlandı. 13.03.19| "seni bir gece mezara gömüp, her gece seninle uyudu." #anonim 3. |06.02.20| _____ Aşkı ve umudu hep yüreğinde saklayanlara...

Hayallerinizi gerçekleştirmek için asla geç değil... Wattpad adında ki bu hikaye platformu bana onu kazandırmıştı. Aramızda milyon okunma ve sekiz yüz doksan beş bin iki yüz yirmi yedi tane beğeni vardı. Kilometreler değildi bizi ayıran... Onun oldukça tanınmış ve beğenilen bir yazar oluşuydu... ''Seni kendime aşık edeceğim, Batu Demirkan.'' Kararlılığım gözlerime yansıdı. Bunu yapabilirdim. Okuduğum onca hikaye ve duvarımı boydan boya kaplayan kütüphaneye dizilmiş kitaplarım, bunu bana göstermişti. Hiçbir şey imkansız değildi. Ona kendimi gösterebilirdim. Belki onun katıldığı bir partiye gidebilirdim veya okuduğu okulu kazanabilir ve yeni görünüşümle dikkatini çekebilirdim. Ya da en basitinden okur buluşmalarından birinde giyinişim ve konuşmamla onu kendime hayran bırakabilirdim. ''Ülkü,bana bak!Odamı temizliyorum bahanesiyle yine şu zımbırtının başına oturdun değil mi?Sonra da koca istiyorum diye tepin buralarda.Böyle olursa yatağına aldığın tek şey tabi ki o laptop olur.Ay bu benimde ağzımı bozdu.Kız çıldıracağım vallahi.'' Hayallerine anne engeli yiyen, okuldan eve evden okula hayat yaşayan biriydim. Saçları turuncu, astigmatı olan, sol gözü 1.25, sağ gözü 0.75 bozukluk derecesine sahip, açık tenli ve hafif balık etli bir kızdım. O ise kumral, kahverengi gözlü ve yanakları sıkılmayı isteyecek tatlı bir tombikliğe sahipti. Uzun boylu ve zekiydi. Batu ile aramızda yalnızca beğeni ve okunma sayıları yoktu anlayacağınız...

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

Bir mahalle hemde en eğlencelisinden Bir kız en güzelinden ama azıcık inatçısından Bir Adam en delikanlısından ama biraz sinirlisinden Peki bu üçü biraraya gelirse ? Ne mi olur gelin hep birlikte görelim : Başlama Tarihi: 2016

izmarit: özür dilerim. (14.20) izmarit: şimdi, senden aldıklarımı, (14.20) izmarit: sana verme vakti sevgilim. (14.20) izmarit: ben seni çok sevdim. (14.20) ‼️ İzmarit 2019 yılında yazılmış texting bir hikâyedir ve o zamana göre yazılmıştır. 2024 yılında kitaplaştığında SİL BAŞTAN bir şekilde yazılmış ve öyle kitaplaşmıştır. Kibrit Wattpad'de hiç yazılmadı, direkt basıldı. Haliyle buradaki formatıyla kitap formatı arasında ne texting ne de düzyazı olarak bir benzerlik yoktur. ‼️

Bir adam var; nefret dolu, hırs dolu, geçmişinin mahkumu yaşayan. Bir kadın var; hayat dolu, huzur dolu, sabır dolu geleceğine tutunarak yaşayan. Hayalleri ölmüş biri, hayalleri olan birine aşık olursa ne olurdu ki? ''Kapak tasarım busra_ari <3''

|Tamamlandı.| Anonim: seni gördüm. Anonim: ellerinde o güzelim güllerle. Anonim: bakışlarında tanıdık bir ifadeyle. Anonim: seni gördüm, Mayıs. Anonim: ama sen beni görmedin. Anonim: böyle bir yol seçtiğim için üzgünüm ama başka çarem yoktu. Anonim: senden kaçamadım. Başlangıç: 05.07.18 Bitiş: 02.09.18 Hâlâ umudu olanlara... #mayıs #1.