"Namaste India!" (Merhaba Hindistan!) diye bağırdım kendim duyabileceğim bir sesle.Hayallerim,mutluluğum,HAYATIM burada!Hindistan'da yeni bir yaşam.

"Kapat gözlerini Aslı.. Eğer buradan yürüyerek değilde ceset torbasında çıkarsak üzülme. Onlar bizim ruhumuza,gözlerimize,hayallerimize dokunamadılar. En fazla bir gün daha dururuz dünyada,otopsi yaparlar enkaz bedenlerimize,testlere göre diyeceklerki; ruhu,gözleri,hayalleri bakireymiş..."

-"Zaten beni kaçırmak istemezsin" dedim yine zorlama bir kahkaha ile.. Bir yandan da gözümü yoldan ayırmıyordum.. Ormanlık bir yola girdiğimizde hava da yavaş yavaş kararıyordu.. İçimin ürpermesine engel olamamıştım.. -"İşimiz çok uzun sürecek mi?" Yan gözle Xander'a bakmayı ihmal etmiyordum ama birden gözlerindeki yumuşaklık yerini kademe kademe anlamlandıramadığım bir sertliğe bırakmıştı.. -"Hayır.. Seninle biraz sohbet edicez o kadar.." Aptala yatmak en iyisiydi.. Ürkmeye başlamıştım ve bunu görsün istemiyordum.. -"Barda da konuşabilirdik.. Bu akşam geliyorum sonuçta.." Yine o salak ve zoraki gülümseme, bu sefer daha histerik ve panik olan ses tonuma eşlik etmek için yüzümdeydi.. -"Çok kalabalık" dedi sanki benimle konuşmuyormuş gibi.. Yolun geri kalanında sesimi çıkarmadım.. Beni öldürecek hali yoktu sonuçta değil mi?

RAFLARDA Ellerimi yumruk yapıp bana atak yapmasını beklemeye karar verdim.. Bu hareketim onu sinirlendirmişti.. Sanırım yani.. Gürleme gibi bir hırlayış ile üstüme atladı... Tek eliyle boynumu yakaladı ve beni ağaca iyice yapıştırdı... Vücudunu vücüduma yasladı.. Tüm ağırlığı ile bastırıyordu.. Ellerim boştaydı ama onu itişlerimi hissetmiyordu bile.. Dudaklarını kulaklarımın yanına yaklaştırdı.. Nefesini hissediyordum.. Ve bu nefes alışımı engelliyordu.. O kadar güzel kokuyordu ki.. Kulaklarımın dibinde kısa bir hırlama işittim.. Gözümden süzülen bir damla yaşa engel olamadım... Eliyle sıkmaya başladığı boğazım acıyordu.. Sonra elini biraz gevşetti ama bırakmadı... Gözlerimin içine bakıyordu...

Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve beni yüz üstü çevirdi.. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüş, yalvarışlarım ise fısıltıyla sessizleşmişti..

Elleri göğüslerime kaydı ve onları sıktı.. İnlemem daha çok arttı. Dudaklarımdan boynuma ve sonra göğüslerime doğru ıslak öpücükler bıraktı ve sertçe göğüslerimin uçlarını çekiştirmeye başladı. ben bunlari dusunurken elini pantolonuma attı ve fermuarını açıp aşağıya doğru çekti. Onu hemen şu an istiyordum ama yapamazdım ben bir bakireydim. sadece ic camasirimlaydim ve yirtarak onuda cikardi. Ve göbeğimden aşağıya doğru yol çizerek orda durdu izin ister gibi gözlerime baktı ama ben utancımdan ona bakamıyordum titriyordum hemde deli gibi.. Ve sertçe yalamaya başladı resmen istila ediyordu ve ben çığlık çığlığa inliyordum. Bütün vücudum alev alev yanıyordu... ve hangi ara cikardigini bilmedigim erkekligini yaklastirmaya basladi .. hayir hayir yapamazdi dimi.. yok hayir bu sekilde degil bu kadarda degil .. Onu istiyordum ama bunu yapamazdım. bunu ona nasil soylicem. ya inanmazsa.. Ya beni de onun gibi sanarsa.. Tam ucuna getirdi ve iteklemey yeltendi. kendimi cektim "Aras dur" Aras durmuyordu gözü dönmüş gibiydi .Tekrar bir hamle yapıp kendini itekledi. Ve ben bi çığlık attım çünkü nerdeyse giriyordu ve canım acımıştı. " aras dur ben bakireyim" dedim . aras ofke dolu gozlerle bana baktı ve ayağa kalktı . Ellerini saçlarının arasından geçirdi. ustunu giyinmeye başladı. ben saskin saskin bakakaldim ve ardindan "ustunu giyin ve bu evden defol busem" dedi ve kapiyi carpip cikti... Aras ve Busem iki asktan kazik yemis yurek aras ve busem bakalim busem bakalım bu kez sansli olacaklar mi :) :) asklari kirik kalplerini onarmaya yetecekmi <3 (Hikayede +18 bölümler var.)