"Herkes televizyondaki dizi kahramanları kadar şanslı olamıyordu ne yazık ki. Bazımız sakat doğuyor, bazımız anne babasız... Benim hikayem, ilk doğduğum gün yazıldı. Henüz bir çocukken bile, babam tarafından sevilmedim ben. Hayata yenik başkamaktı bu. Benim hiç şımaracağım bir babam olmadı. 'Babasının kızı' olamadım ben hiç. Babam varken babasız büyüdüm ben. Sonra annemi de kaybedince dünya üzerime yıkıldı işte. Ben Bukre, o kimsenin tanımadığı, takmadığı kızım ben. Babam bile beni sevmezken, birilerinin beni seveceğine inanmadım hiç. Taa ki, o karşıma çıkana kadar. Ben Bukre Soydan, babam tarafından bile sevilmeyen bir kızım ben. Nereden bilebirdim ki bir yabancıya gökyüzü olacağımı..."

Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.

"Eğer bir dilek hakkım olsaydı, ne dilerdim biliyor musun?" Kafasını salladı. "Tüm acılarının yarısını almak. Çünkü bu sefer bende senin düşündüklerini, hissettiğin acıları tadacaktım. Ve ben sana göre düşünecektim. Kendini böyle harap etmeni istemiyorum." dedim yüzünde ki her santime bakarken. "Sen harika bir insansın." Alnımı öptü ve ellerini saç diplerime götürdü. Dudakları hâlâ alnımdaydı. O kadar güven vericiydi ki bana karşı olan dokunuşları. Ve ben onu tekrar sevmiş, tekrar aşık olmuştum. "Seni hak edecek ne yaptım ben?" "Sadece sevdin." Dudakları yanağıma geldi bu sefer. Ve benim kollarım tekrar yerini bulmuş, boynuna sarılmıştı. *** "O yeşillerin var ya... İçinde kayboluyorum." "O kahvelerin var ya... İçinde boğuluyorum." *** "Seni varya... Acayip seviyorum." "Ben seni daha acayip seviyorum." ***

''Bu kitap 'Burslu' adlı kitabın devamıdır.Bunu okumadan birinci kitabı okumanızı öneririm.'' |♦| Sonunda evlenen Dağhan ve Miray'ı daha neler bekliyordu? Sona mı gelmişlerdi? Yoksa kendilerine bir başlangıç mı yaratmışlardı? |♦| ''Ellerimde,gözlerimde,saçlarımda biriken mutluluklar tüm vücudumu sararken tesadüf olan bir tanışmanın ne kadar da mutluluk verebileceğini düşünüyordum.Vermişti işte.Hemde tarif edemeyeceğim bir şekilde mutluluk benimdi.Belirli tesadüfün bana bu kadar mutluluğu,acıyı,tutkuyu,sevgiyi ve küçük bir meleği vereceğini hiç tahmin etmiyordum. |♦| ''Ben,Dumaner.Ben,dağınık saçlı bir adama aşık oldum.Dağınık saçlarının her tutamında acı olan bir adama aşık oldum...'' |♦| Sizde hazır mısınız yeni başlayan maceraya? Aşkın tüm vücudunu tanımaya?

Tek bir gece, iki gencin hayatını ansızın birleştirirse ne olur? Sessiz, ürkek bir kız; deli dolu, hayatını yaşayan, çapkın bir adam... Sevinçler, üzüntüler, pişmanlıklar ve tek bir hata. Geçmişinden gelen yükleri, genç bir kıza yüklemek istemeyen bir adam ne yapar? Geçmiş mi kazanır, yoksa gelecek mi? (Önemli not: İlk 21 bölüm yayındadır.)

KİTAP ESKİ ARKADAŞLAR DÜZENLENİYOR. DÜZENLENDİĞİ ZAMAN SEVECEĞİNİZE EMİNİM BU KİTABI 13 YAŞINDA FALAN YAZDIM ÇOK DAHA İYİSİNİ YAPIYORUM ŞU AN. YANİ AYH BU NE DİYECEĞİNİZE KÜTÜPHANENİZE EKLEYİN VE DÜZENLENDİĞİNDE ARKANIZA YASLANIP KEYFİNİ ÇIKARTIN. İYİ GÜNLER TEKRAR BİR NOT DAHA. HALA BAZILARI ANLAMIYOR 0 ALGI YETENEĞİ...ARKADAŞLAR DÜZENLENİYOR DÜZENLENİNXE YAZIYI SİLECEĞİM ARTIK SABRIMI SINAYANKARA DİREK ENGEL ATACAĞIM LÜTFWN OKUYUN AÇIKLAMAYI OKUYUN. HİKAYE DÜZENLENİY Bu bir ''İyi kız,kötü çocuk.'' hikayesi değildi.Dağhan ve Miray'ın aşkı.Bu hikayede bir su dökülmesi ile başlayan klasik bir şey,sonradan gerçekten değişik bir sevgiye dönüşmüştü.Kalbin taşıyabilirdi belki de her yükü.Ayrıyken hayatın durduğu,beraber iken dünyanın sadece onların etrafında döndüğü bir hikayeydi bu.Kıskançlıklar...Ölümler...Kayıplar...Ne olursa olsun,insan sevdiği birinden vazgeçebilir miydi? Elbette ki hayır.Sevginin boyutları farklıdır.Miray için ilk başta ''Zengin Züppe'' den başka bir şey olmayan Dağhan,onun artık hayatı.Dağhan içinse ilk başta ''Küçük Bir Burslu'' dan başka bir şey olmayan Miray,artık onun siyah meleği. ''Sen olmadan önce hayatımda sanki hiç bir duygu yoktu.Birikintisi,hayali bile yoktu.Sen hayatıma giren bir melek gibisin.Ama öyle bir melek değil.Hani beyaz kanatları olan değil.Senin ruhunun kanatları rengarenk ama sen benim siyah meleğimsin. Siyahın asilliğini,güzelliğini gösteren bir melek.'' Yıkıntılar üzerine kurulmuş,Dağhan'ın hayatı Miray ile aydınlanmıştı.

Gözlerimin içine bakıyordu hiç bir hareketimi kaçırmamak için. Elimi hızla onun elinden çekmeye çalıştım ama nafile. "Bırak beni " diye tısladım. Kolumu daha sıkı tutup "Anlamadın değil mi?" Diye sordu. "Artık benimsin" "Ben kimsenin değilim!" Dedim gözlerinin içine bakarak. "Bunu bir kenara yaz mert!"

Hayatın kötüye kullandığı çocukların hikayesi.

Sadece sessiz bir ölüm ve aşktı onların hikayesi. Okumanızı tavsiye ediyorum.

Havada süzülürken "Seni seviyorum!" diye bağırdım. Aynı anda kahkahalar atıyordum. "Sana aşığım!" diye bağırdığını duydum. Gülümseyip "Senin için yanıyorum!" diye bağırdım bu sefer. "Sana ölüyorum!" diye bağırdığını duydum. "Beni sözlerinle kendine hasta ediyorsun be adam!" diye bağırırken kahkahalarımı durduramıyordum. Salıncak aniden durduğunda sarsılmıştım ama belimdeki eller düşmemi engellemişti. Söz verdiği gibi beni tutmuştu... Tenimde nefesini hissettiğimde irkildim ama kulağıma fısıldadığı sözler beni kendimden geçirmeye yetmişti... "Sana hastayım be kadın..." #1-Karanlık Geçmiş