Narin ve usulca gözlerimden inen yaşları elimin tersiyle geriye atarken dudaklarımın titremesine engel olmak için dudaklarımı birbirine bastırdım. Gittikçe fazlalaşan göz yaşlarımı susturmak adına ağzımdan çıkan sayısız hıçkırıkları bastırdım. Ve dile getiremediğim çaresizliğimle birlikte içime attım. Bu da zamanla sessiz çığlıklara dönüşüyordu. Ya gün gelecek o sessiz çığlıklar ölceklerdi yada ben çığlıklarımla boğulacaktım. Ve garip olan şey... Ailemin sevgisizliğinden yakınıp üzülürken, Erkeklere ördüğüm duvarı kaldırır kaldırmaz başkasının gösterdiği sevgiye takıldım ama uzun sürmeden yere çakıldım. Bu iki duruma ve bahtsızlığıma ağlayıp sitem ederken , üzülmeme dayanamayan ve gülümsemem için elinden geleni yapan Ali için , yaşadığım zorlukların çığlıklarını sessizce içime attım. Benim icin üzülmesin diye sabretmeye ve gülümsemeye çalıştım. Halbuki en zor sessiz çığlıklar değil miydi ? Ali'im benim için üzülmesin diye dışarıya atmayıp içime attığım çığlıklar içimi kemirip ruhumu teslim alıyorlardı. Hayat gerçekten garipti...

"Okumadan evvel, karakterlerin liseli olduğunu ve yaşanacak tüm deliliklerin onlar için sıradan olduğunu unutmayın." Bir kız dert oldu ve bir çocuk pert oldu. Piç oldu, Yok oldu, hiç oldu... Bu hikâyede yaşanılan ve hissedilenlerin yüzde elli gerçeklik payı vardır. Yazmaya başlandığı tarih; 22 Nisan 2016 Buradaki yerini alma tarihi; 21 Temmuz 2018

Onun aşkı günahtı. Sevdiği kadının ateşten tenine dokunması ise yasaktı. Ya dokunarak yanacaktı, ya da yokluğuyla donacaktı. Adam için ikisi de tek bir yola çıkıyordu. Hiç düşünmeden karar verdi. Gururunun altında ezilerek can vermektense donarak ölmeyi seçti. Yabani ile Kir Çiçeği'nin imkansızlıklarla dolu hikayesini okumaya hazır mısınız?! Arzu Khayal Tüm Hakları Saklıdır!!! İlk yayınlanma tarihi: 28.02.2020 ~

Yazdıkça sen oluyorsun sense bir şiir

Hüzün de birgün büyük bir mutluluk içinde yaşar.

+18 içeren sahneler vardır. -Küçük dokunuşlar büyük tutkuları doğurur. Ali Şafak Kartaloğlu ✈ kısaca AŞK... Safir Efsun Varol 🛩 kısaca SEV... //yanyana olduklarında sadece LAV... 🍷✈⚡ Başlangıç tarihi; 1 Haziran 2020 🪐

Bir Mafya Hikayesidir. +18, küfür, şiddet fazlasıyla vardır. ~•Yetişkin içerik•~ Genç, yetenekli, gözü kara bir mafya varisi olan R. Feyyaz Karaca sıradan bir çatışmanın içinde kapana kısıldığı sırada yolunu kaybetmiş Yazgı Yılmazer yürek yemişcesine ona yardım ettiği an yazıldı kaderleri. Tam bir baş belası olan Yazgı'nın ailesi ile başı dertteydi, Feyyaz ondan uzak durmak için çok çabalamıştı kurtulduğunu sandığı an kendini ona yardım etmek için Ankara'da buldu. Önce yanına aldı. Sonra kalbine. Ve o saatten itibaren başlarına gelmeyen kalmadı... Yazılmaya Başlandığı Tarih; 25 Ağustos 2015 Burada Yerini Alma Tarihi; 20 Eylül 2019

"Şimdi, burda seni öpersem bana karşı çıkar mısın deam morte?" Deam morte, ölüm tanrıçası.. Kalbim tekledi. İçimde binlerce feryat yükseldi. Onun kucağında bir kedi misali, hayır tanrım bir çocuk misali tünemişken tıpkı bana yakıştığı gibi ölüme layık gördü. Bu caizimde bir hakaret değil övgüydü. Deam morte, ölüm tanrıçası. Ölüme hükmeden ama aynı zamanda da yenik düşen tanrıça. Ona engel olamazdım. İstesem belki beni öpmesine engel olurdum. Ama istediğim bir eyleme engel olmak istemiyordum. Bu yüzden gözlerim beklenti ile gözlerinden dolgun dudaklarına kaydığı vakit omurgam sıklaştı ve ben kucağında biraz daha gerildim. Belimdeki eli yavaşça yukarıya sürtündü. Kucağında oturduğum için yukarıya sıyrılan eteğim biraz daha yukarıya kaydı. Umrumda olmadı. Uzun sıcak parmakları saçlarımı sert bir şekilde kavradı ve ensemden baskı uygulayarak kendine çekti. Aynı anda verdiğimiz nefesler birbirimizin dudaklarında son bulmuşken dudakları başlangıcının sertliğine tezat narin bir şekilde dudaklarımı okşadı.

Kalçalarımdaki iri avuçları bedenimi kaldırıp duvara yasladı. Boynumda gezinen ıslak ve kıvrak dili tenime sürtünüyordu. Kara ve gür saçlarında dolaşan parmaklarım dişleri tenime saplandığı an sert bir şekilde saçlarını yolarcasına çekti. Aman Tanrım ben şuanda ne yapıyordum? Olmamam gerken bir adamın kolları arasında kendimden geçiyordum. Bu yanlıştı hemde çok yanlış.. Ama asla bu kadar doğru hissetmemeştim. Sırtımı soğuk duvardan ayırıp yatağın yumuşak yüzüne yatırdı. Boynumda gezinen dili ıslak bir iz çizip çenemden yukarıya çıktı ve dudaklarımı buldu. Uzun ıslak dili dudaklarımda dolaşırken aklımı kaçırmak üzereydim. Bacak aramda ince bir sızı ve ıslaklık vardı. Onun varlığı ise tam o ıslaklığın üzerinde bir damar gibi atıyordu. Ben tam olarak ne yapıyordum..?

"Marissa bakireliğini kayıp etmen gücünü yok eder!" Dehşet içinde aynadaki yansımama bakarken neden bütün gücümüzün lanet olasıca bir bakirelik üzerine toplandığını bilmiyordum. Tanrıçaların kıskançlığı mı?