Peşime takılan adamdan topallaya topallaya ne kadar hızlı olabilirse o kadar hızlı kaçıyordum. İzimi kaybettirmek için dar bir sokağa girdim. En sevdiğim şeyler tam tepemdeyken korkudan ölecek raddeye gelmiştim. Yağmur ve gece, tam üstümdeler işte. İzimi kaybettirmenin verdiği, huzurla gökyüzüne bakarken kulağıma bir ses ilişti. Küçüklüğümden beri alışık olduğum bir şeyin sesi bu, sprey boya sesi... Sessizce oradan uzaklaşacakken çamura ayağımın saplanmasıyla beraber yaralı olan bacağımın yanması bir oldu. Çektiğim acıyla ufak bir çığlık firar etti dudaklarımın arasından istemsiz. O tarafa baktığımda grafiti yapan çocuk hızla yanıma geliyordu. Hızlıca olduğum yerden kalkıp yine ne kadar hızlı olursa o kadar hızlı denecek bir hızda ilerlemeye başladım. Birden önüme biri çıkıp kolumdan tuttuğu gibi duvarla arasına aldı beni. Grafiti yapan çocuktu. Ani bir şekilde kucağına almasıyla beni, yüzüne şaşkınlıkla baktım. Endişelendiğimi görmüş olacak ki rahatlatıcı bir ses tınısında konuşmaya başladı. "Yardıma ihtiyacın var, yardım edeyim çıkacağım hayatından." . . .

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."