İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

Takla atmaya çalışırken bileğini inciten Kamelya, soluğu en yakın hastanede alır. Bir yandan bileğinin sızısı diğer yandan sıranın bir türlü kendisine gelmemesi son derece canını sıkmaktadır. Oturup beklerken önünden geçen karizmatik biriyle beraber ilgisi tamamen ona kayar ve kendisini o kişinin yanında bulur. Garip konuşmaları gitgide tuhaf bir hal alırken Kamelya'nın sırasının geldiğini belirten hemşire, başka bir işe koyulur ve Kamelya da karizmatik diye nitelendirdiği gencin yanından ayrılır. Ancak adam, genç kızın arkasından ismini bağırıp iyi dileklerini söyledikten sonra Kamelya, şok olur ve olduğu yerde kalır çünkü bu adamı daha önce hiçbir yerde görmediğine adı gibi emindir. Genç adamın kim olduğunu öğrendiğinde ise tüm hayatı birdenbire değişir. -- ''Her hastalandığında, kalbimin böyle hızlı atması ve canımdan can gidiyormuş gibi hissetmem normal mi?'' -- GENÇ KURGU #648 GENÇ KURGU #739

Bir kadın.. Bir adam.. Bir ev.. Peki bu üçü bir araya geldiğinde neler olacak dersiniz? Merak ediyorsanız Cihangir 'Numara 12'de buluşalım.

ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."

Dünyaca ünlü Fan Fiction DANGER'ın Türkçe çevirisini okumayan Belieber kalmasın. :) Tüm bölümleri yayınladım, (benim için avantajsız olsa da :D) beklemeden istediğiniz kadar bölüm okuyabilirsiniz. MEYJBV adlı sayfadan alınıtıdır, Sez'in çevirisi ben sadece burda yayınlıyorum. -Yağmur™

Aşıktım ? Aşk ne tuhaf şeydi. Tüm duyguları barındıran ve hepsine ihtiyaç duyandı aşk. Sanki bir tanesi olmazsa aşkta olmazdı. Öfkeydi aşk, nefretti, yeri geldiğinde kaybetme korkusuydu, yeri geldiğindeyse sahiplenmeydi. Sanki kelimelere sığardı? Aşk ; olmazı olduran, yapılmazı yaptırandı. Derince soluduğumda burnuma gelen ne zaman alışığımı bilmediğim o kokuda saklıydı aşk. Belkide o derin, kimi zaman soğuk, kimi zaman sıcak yeşillerdeydi kim bilir ?

*Perseus Yayınevi ile kitap olmuştur. Hayatın kimilerine göre daha acımasız davrandığı bir avuç insanın yaşamı er ya da geç kesişir. Yaşam piyesinde, bir amaç için paylaştırılan rolleri oynamaksa fanilerin kaçınılmazlığıdır. Yasak Meyve, kişilik bozukluğuna sahip bir kızın 'sıradan' olana uyum sağlama mücadelesidir. Yaşama güdüsü etini, kemiğini terk eden birinin tutunduğu cılız ve titrek umudun mücadelesi. Yasak Meyve, doğum ve ölüm arasındaki esnek çizgide, hayatın aleladeliğini kabullenmeyip sınırların dışında yaşamayı tahayyül eden Ecrin'in potansiyelinin hikayesidir. Eşsizin, sıradana ulaşma çabasının beyhudeliğini ECRİN'den dinle, geçmişin kirini bir gölge gibi taşımanın ağırlığını ARAS anlatsın sana. Kendi değerine, başkalarının sadaka gibi verdiği sevgiden pay biçmeyi SAYRA'dan, en yakın olmak istediğine adım dahi atamamayı KUTAY'dan, hırsın talim ettiği yolda yürüyen insanın deforme olmasını YAĞIZ'dan öğren. Yolun sonuna gelindiğinde asıl meselenin varılan yer değil, yolculuğun kendisi olduğunu BENDEN öğren.