Hiç en yakın arkadaşınıza aşık oldunuz mu? Ben oldum ve işler çok karıştı. Adım Bahar, sıradan bir mahallede sıradan bir hayatım var. Aslında boş işler müdürüyüm. Öyle derler. Sabah uykularını severim ve akşam yürüyüşlerini. Bir de şey var, Ali... İşte bu, bizim hikayemiz. "Sürekli kavga ederiz. Sıkılırsın benden." "Seni seviyorum Bahar..." Ali'nin sesi aklımın duvarlarına çarpıp yere düşüyor. Kalbimin atışını yok sayıp, aklımın fısıldadıklarını tekrarlıyorum. "Ben çok tembelim bir kere.. bu huyumdan nefret edersin. Sen çok çalışkansın... Planlısın. Ben bu planlardan nefret ederim." "Seni seviyorum..." "Ailelerimiz birbirine girer... Babam seni öldürür. Bir daha asla görüşemeyiz." "Seni seviyorum..."

"Aklına pek güvenme yani Alaeddin, bir güzelin gülüşüne bakar yitirmen" Diyen Orhan'a baktı Alaeddin... Etrafı kasıp kavuran Moğol, gözünü bu defa da Türk'ün son sığınağı, bel kemiği olan iki güçlü türk beyliğine dikti. Bizans Türk'ü Anadolu'dan atmak için son çırpınışları verir. Bunca hengamenin içinde yeşerecek bir sevda ayakta kalabilecek mi? Pusat bileğin, sevda yüreğin harcıdır. AlGon o harç ile sevdalarına yıkılmaz duvarlar kurabilecek mi? Hadi o zaman başlayalım ve görelim🤎