16 10 2019

Şu an tam olarak neredesiniz? Yirmi numaralı otobüsün üçüncü koltuğunda mı? Evde, okulda ya da iş yerindesiniz. Kısa bir mola verdiniz ve pencere kenarında bir fincan kahve içiyorsunuz. Belki de bir arkadaşınızla buluşmak için yola çıktınız. Ne kadar da sıradan bir gün, değil mi? Her şey son derece normal! Hiç düşündünüz mü ya her şey bir anda altüst olursa? Örneğin buluşmak üzere yola çıktığınız arkadaşınızın sizinle ilgili gizli bir planı varsa! Ya da bindiğiniz o otobüsün en arka koltuğunda, sizi hayatınızın dönüm noktasına götürecek olan kişi oturuyorsa! Siz her şey akışında gidiyor zannederken ya kaderiniz üstünüze yağacak buz kırağı için en uygun şartları hazırlıyorsa... Bütün bunlar bir yana, peki ya hayatınızın altı, üstünden çok daha güzelse! Baran Demiroğlu: Sıradan bir gün yaşadığını zannederken kendini cayır cayır yanan bir evin önünde buldu. Alevlerin arasında canının parçaları vardı ama o hiçbir şey hatırlamıyordu. Üstelik önünde de bir benzin bidonu vardı. Hayatı bir anda altüst oldu... Bahar Saygın: İstanbul'un en başarılı adli psikiyatrının kliniğinde staja başladığında her şey son derece normaldi. Ama bir gün kliniğe ailesini diri diri yakmakla suçlanan bir hasta getirildi. Hayatı bir anda altüst oldu... & "Ruhuna ben bulaştım. Artık kurtulamazsın..." Yayınlanma tarihi 10 Nisan 2019

Veda Caddesi'nin devamıdır.

Sırtımı hızla duvara çarptı, bedenime yayılan acıyı henüz dindirememişken kapıyı kapattı ve kilitledi. Kapının kapanmasıyla karanlığa boğulan odada yankılanan nefesinin sesini tenimde hissedebiliyordum. Yaklaştı... Yaklaştı... ve durdu... Artık tam karşımdaydı. Arda Gürdal. Karanlığın içinde baş başaydık. Abimin canına kast eden adam ve ben. Bir eli çıplak bacağıma uzandı. İşaret parmağıyla tenime görünmez yollar çizdi. Diğer eli havalandı ve başımın ardında yerini aldı. Alınını alnıma yaslarken bacağımdaki eli yukarı doğru hareketlendi. "Baş döndürücüsün..." İçkiliydi. Kafası yerinde değildi. Muzip bir ses tonuyla hımladım. Dudağını dudağıma sürttü. "Asisin..." Tekrar hımladım. Bedenini bedenime yasladı. Şu an duvar ile onun arasındaydım. Dudaklarını şakaklarıma bastırdı ve bir eliyle bacağıma dokunmaya devam ederken öptü. Elimi ensesindeki saçlarına doladım ve başımı onun başına yaslayarak dudaklarımı kulak hizasına getirdim. Aldığım nefesi dudaklarımın arasından onun tenine salarken bundan hoşlandığını fark ettim. Parmaklarıma doladığım saçlarını sert bir şekilde çekerken inlemesini dinledim ve fısıldadım; "Adımı söyle..." Bayık bir şekilde güldü ve dudaklarını araladı. "Melisa..." "Melisa Yıldız." Bu kez ben güldüm. Soğuk, kibirli ve karanlık bir gülüştü bu. Kulağına biraz daha yaklaştım ve fısıldadım; "Yanlış... Ben Melisa Gümüşay." Ürperdiğini hissettim. Bacağımdaki eli konumunu terk etti ve boşluğa düştü. Elleri omuzlarımı kavradı ve bedenimi iterek sarhoş bedenini uzaklaştırdı. "Ne? Siktir!" İlk yazılma tarihi 21.04.2019

Aşk hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı... Şevval, on sekiz yaşında beklemediği bir kâzâ sonucu Anne ve Babasını kaybeder. Hayatın dönüm noktası olarak geçirdiği bu zaman da Dayısıyla birlikte yaşamaya başlar, her şey sıradan ve kontrollü geçmektedir onun için, tâ ki bir Psikopat ile karşılaşana kadar... Ares Karahan... O bir Psikopat! Sadece tek bir kişi yüzünden tüm hayatı değişen Şevval, karşılaşacağı zorluklara göğüs germek zorundadır. ***** Başlangıç Tarihi: 15.06.2019 Kapak yapımı için, @s_ude_05 'e teşekkürlerr ;) Not: Kurgu da kadına şiddet, zorla alıkoyma, tecavüz vesaire iğrenç kavramlara yer verilmemektedir.

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Gizli Numara: Gecelikle odanın penceresinde bu saatte ne işin var Çağla, içeriye gir! Çağla: Ne? Gizli Numara: Duydun işte. Erkek blogunun tam karşısında odan ve tüm erkek blogundaki erkekler seni görüyor. İçeriye gir! Çağla: Sen kimsin be? Gizli Numara: Kim olduğumun ne önemi var. Bir sürü sap çocuk var yurtta. İçeriye gir dedim, bak bu üç etti. Çağla: Sanane be? Sen niye karışıyorsun. Sen kimsin de bana emir veriyorsun?! Gizli Numara: Duymak mı istiyorsun? Çağla: Neyi? Gizli Numara: Neden karıştığımı. Çağla: Evet! Sen ne cüretle bana içeriye geçmemi söylersin? Gizli Numara: Duymak mı istiyorsun? Çağla: Evet dedik ya! Gizli Numara: Çünkü, sen benimsin! ---- Hiçbir şekilde (Ç)alınamaz. Tüm hakları yurt odama saklıdır. Yayınlanma Tarihi:19 Ekim 2019 Kapak: @sloaneraine