"Denk değiliz. Sen dere kenarında açan çiçeksin, ben o gürül gürül akan derenin kendisiyim." • 053***: Ders notu falan istiyorsun herhalde ama yanlış kişiye yazdın, not yok bende Ada: Nasıl ya, sen moda tasarım dördüncü sınıflardan Efe değil misin? 053***: Moda tasarım ne amk ibne miyim ben 053***: Üniversite okumadım ama okusam da o bölümü okumazdım evelallah Ada: Of ne biçim konuşuyorsun sen pis dağ ayısı, ne varmış benim bölümümde pardon? 053***: Sana lafım yok 053***: Ama bunu okuyan kendine erkek demesin Ada: İnanamıyorum ya, hangi çağda yaşıyorsun sen? Ada: Ay aman her neyse bana ne ya Ada: Adın Efe mi peki? Ada: Off numara neden yanlış ya kimle karıştırdılar seni acaba 053***: Efe falan da değilim adım Baver Ada: Ne? Ada: O nasıl isim öyle ya, ilk kez duyuyorum Ada: Yabancı falan mısın sen? 053***: Kürdüm Ada: Aaa inanmıyoruum ilk kez bir Kürt'le konuşuyorum 053***: Sirkte hayvan görmüş gibi davranmana gerek yok, herkes gibi normal insan var karşında. • 🪷 🎶: Canozan&Damla Eker-Öyle Kolay Aşık Olmam ❗️Küfür ve argo içerir. ❗️+18 öğeler içerir.

Kuru öksürükleri durmadı bir süre. Boğazının acısını ben hissetmiş gibi yüzümü buruşturdum. Hastalığı benim yüzümden kaptığı için suçluluk hissi geçmiyordu da sanki artıyordu. "Ateşin düştü mü bir bakalım," diyerek ateş ölçeri elime aldığımda gerek yok dercesine elimden aldı aleti. Bileğimden beni kendine çektiğinde zaten üzerine eğilmiş halde olduğum için dengesiz duran bedenim kolayca savruldu ve kucağına düştüm. Kollarını iki yanımdan sarıp kara gözlerini gözlerime dikti yine. Hastalıktan çatlamış dudağının kenarını ısırdı beni izleyerek. "Boşa uğraşıyorsun kızım. Ne düşmesi...senin yanında beni yalnızca ateş basıyor."

"Kendime ait bir hayat kurmuşken sizi buna dahil etmeyeceğim." Hikayeyle ilgili yorumlarınızı paylaşmaktan çekinmeyin.♡

[TAMAMLANDI] ☆*٭✧܀٭*☆ ...Ama her aşk, büyü gibi bedelleriyle birlikte gelirdi. ☆*٭✧܀٭*☆ Zevahir -Dış görünüm

[TAMAMLANDI] ˙◌˚○♡○˚◌˙ Örümcek ağları veyahut kar taneleri uzaktan bakıldığında hepsi birbirinin aynısı gibi dursa da yakından bakıldığında her biri farklıydı aynı her insanın kaderi, hayatı gibi.. Çoğu zaman hikayelerdeki gidişat, yeni kişiler veya durumlar dahilinde değiştirirdi..Bu değişiklikte en büyük etkiyi birçok insanın içten içe isteyip utandığı için reddettiği, memnuniyetsiz olduğu,her yerde aradığı, bazen bulup bazen bulamadığı,arzuladığı, çoğu zaman beklenildiği gibi çıkmayan aşk yapardı. Ve aşk, hayallerdeki gibi muhteşem bir sevgiliyle beraber geldiğinde özgürlüğün ilk adımı olurdu... ˙◌˚○♡○˚◌˙ Lavinia -Hayalimdeki muhteşem sevgili, özgürlük

Mutlu için hayat her zaman ayaklarına bağlanmış ağır taşlara rağmen yüzmek gibiydi. Öyle imkansız bir şeyi yapabiliyordu. Tek başına. "Bakın, benden ne iyi bir evlat, ne iyi bir kardeş ne de iyi bir abla olur. Beni görmezden gelmek her zaman daha kolay. Herkes için. Benim içinde." Kafasını iki yana salladı. "O zaman beni de seni de zor günler bekliyor çünkü ben kolay şeyleri sevmem" Saçlarını tek başına örmeyi öğrenmiş bir kız çocuğuydu mutlu.

-YETİŞKİN İÇERİK- Iraz. İsminin anlamından dolayı mı uzaktı her şeye, herkese? Annesi ona bu ismi koyarken ne amaçlamışsa, hepsi gerçek olduğu için miydi? Uzaktı, ıraktı. Kendi suçu olmayan şeyler yüzünden hep aile dedikleri o çemberin dışına itilmişti. Hayat ince bir iplikse, o ince ipliğin en kalın yeri Iraz'ın boynuna sarılıydı sanki. O ipi, o boyundan çıkarmanın zamanı gelmişti. Vakit artık nefes alma vaktiydi.

Sert, kavgacı, kaba saba, ailesine bile pek gülmeyen bir adam 3 yaşında bir kızı olduğunu öğrenirse ne olur?

Zifiri karanlıkta kalan kendini kör sanırdı. Gözler görmez olduğunda, kulaklar duymaz olduğunda; kimi zaman gecenin siyahına, kimi zaman seherin kızıllığına bulaşırdı suçun lekesi. Gerçek denilen şey, bu lekelerin ardına gizlenip günyüzüne çıkmayı beklerdi. Silinince de geçmezdi üstelik, izi kalırdı her lekenin. Birinin uzmanlık alanı matematik. Bir diğerininki psikoloji. Biri kendini bilime adamış. Biri ise tüm kilitlerin anahtarıymış. Ve aralarına son katılan, üstün görsel zekâsı sebebiyle 'fotoğraf makinesi' olarak tanınan bir kadın. Onlar izbilimci. Onlar Analizci. ⚓ Not: Bu kurgu travma sonrası stres bozukluğu, obsesif derecede takıntılılık durumu, intihara meyilli ruh hali gibi tetikleyici olabilecek ögeler ve cinsellik içermektedir. Bu sebeplerden dolayı yetişkin içerik kategorisindedir.

*Klasikten uzak aşk/gerçek aile kurgusu. *Yetişkin içerik barındırır. *İlk birkaç bölüm texting --- Ben İzgi. Feris İzgi... Aylarca uzaktan izleyip, hayaliyle yanıp tutuştuğum aşkıma tam kavuşmuşken; aslında kavuşmam gereken bir de ailem olduğunu biraz geç fark etmiştim. Hem de yaklaşık 20 yıl kadar geç... ••• XXII. Acar, nedensiz bir dürtüyle kadının yüzüne bakamadı bir an. Biraz sonra ise yanağının üzerinde uzanan kadının yüzüne nihayet bakmaya cesaret edebildi. Yavaşça eğdiği başını İzgi'nin yüzüne yaklaştırıp alnına dudaklarını bastırdı, dudaklarını hemen geriye çekmedi. Aksine burnunu da saç diplerine yasladı. Saçlarından yayılan kokunun bir ay öncekiyle aynı olmadığını duyumsadı. Fakat umurunda değildi, kokuyu eşsiz kılan Feris'in ta kendisiydi. Kokunun kaynağının o olması Acar için fazlasıyla yeterliydi. "Yeşil gözlü cadı," diye mırıldandı dudaklarını alnından çekmeden. Sesi o kadar kısıktı ki kendisine bile ulaşamamıştı. "Hangi büyüyü üzerimde denedin bilmiyorum ama bu kadar işe yaramış olmasını sen bile hayal edemezdin." ••• XXVII. Savaş, çaresiz bir merakla yüzünü kızının omuzuna doğru yaslayıp kokusunu hissetmeye çalıştı. Bebek kokusunu hatırlamak istese de artık hatırlayamıyordu, burnunda kalan tek koku isli yanık kokusuydu. Savaş, başını kızının omuzuna koyduğunda burnuna dolan kokunun çiçek bahçesinde gibi hissettirmesine buruk bir tebessümle tepki verdi. Bu kokuyu ilk kez alıyordu, bundan sonra hep alabiliyor olmak için ne yapılması gerekiyorsa yapacaktı. Çekindiği, göze alamayacağı hiçbir şey yoktu. "Bitti babam ait olduğun yerdesin artık, uyandıktan sonra bambaşka olacak her şey. Söz veriyorum, her şeyim üzerine yemin ediyorum sana. Ne kalbine ne tenine bir daha zarar gelmeyecek, baban burada, yanında." --- '120122