Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Kelebek ömürlü bir genç kadın, asırlarca sevse doyamayacağı bir adama tutuldu.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

7/11/2016 Genel Kurgu İçinde #54 Bir öğretmen, kendini özel öğrencilerine adamış... İçindeki aşk yangınını gözyaşlarıyla kor tutmuş ufak bir kız... Bir asker, intikam için kandan yemin içmiş... Aşkını kalbinin toprağına gömmüş, o topraktan yeşeren filizlerle yaşamış yiğit bir oğlan... 2 liseli aşık, tutulmayan sözler, edilen yeminler, ayrı geçen zaman... Unutmak zamanın mı kalbin mi işi? Peki aşk zamana karşı koyabilir mi? Aradan geçen onca yıl aşkın ateşini söndürür mü? Yoksa aşk yalnızca "Kalp Zamanı" mı dinler? Peki ya intikam? İntikam ateşi aşığı da yakıp kül eder mi? "Ah! Yansak seninle ne gam, Ayrıyken buz tutan bu kalp, seninle kül olmaya bile razı"

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Gözlerini kapat... Gürültülerin altında ezilmiş olan sessizliği dinle. Ruhunu gökyüzüne doğru özgür bırak... Ve çok iyi hissettiğinde aç gözlerini... Babanın ani ölümünü duy, haykırışların bitmemişken ellerindeki vasiyetnamenin yazılı olduğu kağıdı hisset, etrafına bak. Birçok insanın baskıcı gözleri üzerinde. Çöküntü altında olduğunu görüyorsun, babana ihtiyacın var... Ama yanında olacak kimse yok. Kalbinin son ritimleri kulağına ulaşırken önüne uzanan eli görüyorsun. Tek çare bu ele tutunmak ve gün ışığını görebilmek. Tuttuğunda bu eli, farklılık hissediyorsun, intikam ve gizem kokuyor bu el. Bu keskin koku sana zarar verirken merak duyguların içini kemiriyor... Gizemini çözmek istiyorsun, bu sert kokuyu yumuşatmak, fakat çok yanılıyorsun. Merakın seni arkandan bıçaklayacakken yanında iki kızı da uçuruma sürüklüyorsun. Ve dudaklarından dökülen kelimeler "Eyvah, Gizli Görev!" Hey okuyucu! Bu hikayeye başladığında durmak istemeyecek, sayfalardaki kelimelerde takılı kalacaksın. Belki kendini bir kahraman yerine koyacak, hayalinde canlandıracaksın. Belki de beğenmeyecek daha ilk kelimelerde bırakacaksın okumayı! Hangisini seçeceğini çok mu merak ediyorsun? Okumaya başla ve hikayenin sihirli kelimelerinde cevabını ara. ...

Hayat bitti sandığınız yerden, yeniden başlayabilir. Kimsesiz kaldığınız da, yalnız olmadığınızı görebilirsiniz. Bazen alıştığınız yalnızlıktan kopmak zor olsa da, kimbilir... belki de en iyisi budur... Gupse bu umutla çıkmıştı yola. Kimler başına bela olacaktı, o kimlere bela olacaktı bilinmez. Ama bir şeye emindi ki, hayat her zaman güzel yaşanmaya değerdi...

"Hiç prenses gibi hissetmedim ama her zaman gelmesi için bir prens bekledim. Ve bir gün geldi. Birini bu kadar sevebileceğimi hiç bilmiyordum."

Bir erkek... Hayatın sadece eğlenceden ibaret olduğunu sanan.. Ve bir deniz perisi... Bir sebeple dünyaya gelen.. Ve bir aşk... İmkansıza çare bulmaya çalışan..