"Qe kur buzet e mia butesisht takuan te tuat...cdo moment gri u ndricua me gezim, fale rrezeve te dashurise nga zemra jote per mua." Kokfortesia e tyre krijoi Dashurine nje volum ne fjale, nje oqean ne nje pike loti, nje turbullire ne nje qeshje, nje mijevjecar ne nje sekonde. Nje romance /komedi / drame

Najla ishte e bindur se kishte rikthyer gjithë memorien që kishte humbur vite më parë, ndaj më në fund vendos të fokusohet plotësisht në krijimin e një fillimi të ri. Gjithçka dukej mirë. Fillimi i universitetit nuk ishte aq i tmerrshëm sa kishte menduar, mikja që kishte njohur e bënte të ndihej vetvetja, një djalë simpatik në grupin tjetër ia kish tërhequr vëmendjen, dhe përveç vëllait të saj të papërgjegjshëm që ftonte pothuajse çdo mbrëmje shokët e tij në shtëpinë me qera që kishin marrë të dy, çdo gjë dukej se shkonte vaj. Kjo derisa në një ditë të zakonshme si gjithë të tjerat, vëllai fton një tjetër shok në apartamentin e tyre. Dhe Najla s'kish nga ta dinte se dy sytë e gjelbër të tijtë do i ngjallnin kujtime që mendonte se nuk i kishte kurrë. Një dashuri e harruar, një premtim zemërthyes dhe një pëshpërimë e dobët që luan dhimbshëm në mendjen e saj. "𝘛𝘦 𝘭𝘶𝘵𝘦𝘮, 𝘮𝘰𝘴 𝘮𝘦 𝘩𝘢𝘳𝘳𝘰..." Filluar më 17 nëntor 2022 Përfunduar më 17 gusht 2024

Xhoni Gega kishte ndjere gjithcka ishte per tu ndjere. Ishte i bindur qe pasketej , asgje te re nuk do te ndiente. Vec versione me te pakta te ndjesive qe tashme kishte perjetuar. Perdite e me pak, derisa te mirepriste fundin. Po ta pyesnin a mund te ishte nje femer fundi i tij, ai nuk do te hezitonte aspak qe te pergjigjej 'kurre'. Po ta pyesnin a ishte aq i bindur per kete sa te vendoste doren ne zjarr, do ti pergjigjej 'jo'. Jo vec doren. Do ishte hedhur i teri ne zjarr. Do kishte hedhur shpirtin ne zjarr i bindur qe nje femer nuk do te mjaftonte kurre per te qene nje ndryshim per te, lere pastaj te ishte nje fund. Mirepo, teksa priste me entuziasem nje fund per episodet e ndjesive te njejta, nuk e kishte idene se ndryshimin do e gjente pikerisht tek fundi. Oh, fundi do ti dhimbte ndryshe. E ajo do ti dhimbte si nje fund.

Kujtonte qe ate mbremje kish enderruar per fusha te gjelberta, qiej te kalter e njebriresha fluturues. E fundit enderr femijenore, e fundit enderr e bukur sepse me pas kish patur vetem makthe, makthe qe sfidonin realitetin e kurre nuk triumfonin mbi te sepse makthi me i keq ishte ai ne te cilin zgjohej cdo mengjes - ose cdo pasmesnate.

Il Destino Nelle Sue Carte / Fati ne kartat e tij Adriela nje vajze shqiptare qe shkon ne Itali per profesionin e saj si gazetare, vetem qe te ndihmoj familjen e saj. Ajo eshte nje vajze e hareshme por ndoshta edhe pak kokeforte, megjithate kemi te bejme me nje vajze qe nuk do qe te jetoj por duhet dhe kete gje e di mire ajo por ajo se çfare nuk di eshte se ne kete vend filluan per here te pare krimet dhe te gjithe gjerat e bera nga personat e quajtur mafiat e Sicilise.

Vazhdimi i librit "Folmë për dashurinë" E ajo gjithnjë e kishte mbajtur mbyllur në një kafaz atë dashuri, si diçka të çmuar që kurrë s'do donte ta humbiste. Mendonte se e kishte larguar prej vetes, por vetëm sa i kishte krijuar një hapësirë veçmas, një kënd të qetë, të fjetur, që nuk ngacmohej prej stuhive të mendimeve dhe ndjenjave, tek i cili nuk dyshonte kur zgjohej në mëngjes apo kur shkonte për të fjetur. Gjithnjë pranë saj, edhe atëherë kur zymtësia ia vishte gjithë qenien, edhe kur shiu s'pushonte, edhe atëherë kur çdo gjë përmbysej. Ajo kishte krijuar një kafaz të përjetshëm. E nga ai kafaz kurrë s'do ta nxirrte dashurinë. Filluar më 22 shkurt 2020 Përfunduar më 12 maj 2020

Hap sytë,idiot. sikur s'ka sy kafsha-bërtiti një vajzë e gjatë,brune,me trup të mirëformuar dhe sytë ngjyrë jeshile e cila nga shtyrja për pak sa nuk përfundoi në pishinë. Me një inat të paparë përplasi derën e zyrës duke dalë jashtë për të shkuar poshtë te pishinat. Nervat e tij atë ditë kishin arritur kulmin,dërgesa që ishte nisur për në Rusi ishte kapur,gjithashtu edhe mbledhja me disa njez të tjerë të rëndësishëm me në krye babain e tij "të dashur" ishte shtyrë për 2 orë më von,po përsëri nga babai i tij "i dashur". Vëlla qetësohu-i drejtohet shoku i tij i ngushtë,një djalë i gjatë,me një trup mëse të mirëformuar,me disa tatuazhe,zeshkan dhe sytë ngjyrë kafe të celët. Si guxon ai?? Si guxojn ata të kap...-papritur përplaset me diçka ose më saktë me dikë dhe dëgjon një të bërtitur e thënë dhe anglisht edhe shqip. Po e shikonte me vëmendje cdo pjesë të fytyrës së saj. Kur e kuptoi se po e shikonte më shumë seç duhej u kthjellua dhe vazhdoi duke i folur me një buzëqeshje që jo cdo herë ishte mësuar ta bënte "Kam sy unë babyy"-dhe iku duke u ulur në një shezllon përballë saj. HISTORIA IME E PARË!! SHPRESOJ TA PËLQENI DHE TI JEPNI NJË MUNDESI PASI E DI QË DO JU PËLQEJ.🍀🍀 NUK LEJOHET TË KOPJOHET PA TË DREJTËN E AUTORIT.❌🚫

- Pra, beson ne fund te lumtur? -Jo.-nuk ndaloi te mendonte qofte edhe nje sekonde. -Jo?!-nuk u mundua aspak te fshihte zhgenjimin qe mori nga pergjigja e tij. -Nuk mund te jete edhe fund, edhe i lumtur. A nuk vdesim te gjithe ne fund?-mblodhi supet e vajza vec tundi koken.-Besoj ne mes te lumtur.-shtoi me tej duke mbire keshtu nje buzeqeshje te madhe ne fytyren e saj me menyren sesi ai i shikonte gjerat.

Teksa linte pas pemen ne fund te rruges, xhamin gjysem te hapur te dritares se katit te dyte, shpinen kishte kthyer. Nuk do te kthente kurrsesi koken per te pare mungesen e nje shikimi qe nga pas nuk po e ndiqte ne kete nate te erret. Le te ishte nje arrogant ne ikje. Me shpinen e kthyer do e braktiste gjithcka. Le te konsiderohej nje fatlum mosmirenjohes qe nuk denjoi te hidhte syte e te pershendetej per te fundit here me gjithcka kishte nderkohe qe ne realitet ai thjesht ishte nje fatkeq qe e kishte te pamundur ti thoshte 'lamtumire' asaj gjithckaje nese do te kthente koken edhe njehere. Teksa braktiste naten, pemen, rrugen e mbase gjithcka tjeter qe njihte, nuk mundej te mos mendonte se nderkohe qe njerezit luteshin per nje fund te bukur, ai kishte dashur fare pak. Ah, sikur Argenti te kishte patur fatin te kishte vec nje fillim.

Autor: L.C