Bir tarafta annesini ve babasını trafik kazasında kaybetmiş,her şeyini satıp güney koreye taşınan güzeller güzeli kızımız ırmak,kore adı ile Kim Bora,diğer tarafta kadınları sadece zevkleri için kullanıp atan kalpsiz bir mafya,Jeon Jungkook... Kim Bora parası kalmadıği için iş aramaktadır,fakat Seul kentinde iş bulma olasılığı çok düşük seviyededir,tam ümidini yitirmiş iken kendini lüks bir lokantada çalışan olarak bulur,ama nerden bilebilir ki o lokantanin sahibi gerçek aşkının abisi kendisine göz koymuş olan Kim Taehyungun olduğunu... Normal bir hayati olan Türk kızımız Kim Taehyungu gördükten sonra başı dertten kurtulamıyor,fakat jeon jungkook ortaya çıkınca hayatı ve kendisi doğru orantada değişiyor....aceba jeon jungkook'ta değişecekmi? Jeon Jungkook Kim Borayı oda arkadaşı olaramı görecek yoksa hayat arkadaşı olarakmı? "Senin ve benim BİZ olabileceğimizi kim bilebilirdi ki.."

''Bön bön çocuğu izleyeceğine yemeğini ye.'' ''Seni mi izlememi tercih ederdin?'' iğnelemem ona koymamış olacak ki, çapkınca sırıttı. ''Kusura bakma, çilli. Tipim değilsin.'' ''Bana diyene bak! Seni gidi aptal çam yarması!'' Sandalyesinden kalkmadan önce son kez bana bakıp göz kırptı. ''Dikkat et de, çam yarması seni ezmesin, çilli.'' Devam kitabı Bir İçim Su'dur.

Yatılı bir okul.. Beş yıl önce yeniden düzenleme ile açılan bu okul ilk yılında birçok olaya tanık olmuştu. Ruhlar mı dersiniz, ölümler mi, yoksa çözülmeyi bekleyen bulmacalar mı? Bunun üzerinden sakin bir şekilde geçen yıllar sonrası yeni öğrenciler ve silinen bir geçmiş ile yeniden çözülmeyi bekleyen bulmacalar kendini gösterecekti. Tek bu da değil, hâlâ kurtulmayı bekleyen ruhlar vardı..

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...