"Hiç mi umut kalmadı çalıkuşu, ben sevdamızı kurtarsam, tekrar, bir şans daha veremez misin bana?..." "Benden kocaman bir aşk aldın Fatih, bana babamı geri ver, senden karşılığında; sadece kahramanımı kurtarmanı istiyorum, sevdamıza gelince, inan bana, umut hiç bitmeyecek!..."

Bir avuç koparılmış mor menekşe bıraktı avucuma. "Al en sevdiğin çiçekler." Gözlerimin içine baktı sonra , o zaman anladım ellerime bıraktığı en sevdiğim çiçekler değilmiş. Benim mezarımdan kopardıgı çiçeklermiş. Gözümden istemsizce bir damla düştü çiçeklerimin üzerine. Solmuşardı, bükmüşlerdi boyunlarını. Göz yaşımla iyice soldular. Çöktüm dizlerimin üzerine ve suladım göz yaşlarımla mor menekşelerimi, yüreğimdeki yangınla. *** Bir tarafta yaz bahçemi kışa çeviren adam, diğer yanda yaz bahçemde yeni çiçekler diken adam. Şimdi söyleyin bana ne yapayım ben. Yüreginizi ısıtacak sımsıcak yapacak bir hikaye ile karşınızdayım, umarım istediğim gibi ilerler ve beyenirsiniz. E hala burada iseniz buyrun hikâyemiz de bekleriz.

Hayalperest bir doktorun hikâyesi bu. Hayatı hastane ve ev arasında geçiyordu ama o yine de hayallerine zaman ayırabiliyordu. Her gün uykuya dalmadan önce hep hayal dünyasına dalardı. Neler yapacaktı ileride, nerede yaşayacaktı, yanında kimler olacaktı? Bir gün ilk defa hayaller kurmadan kendini uykunun kollarına attı ve o gün aslında hayalleri gerçek oldu. Ama o bunun farkında bile değildi.