Beynim ve kan pompasının arasındaki çetin savaşı beynimin galip gelerek sonuçlanmasını isterken kalbim vazgeçmek nedir bilmiyordu ve Çınar için çırpınıyordu. Gerekirse bütün duygularımı yakar yinede kalbimin yeniden Çınar'a ait olmasına izin vermezdim. *** "Ne yapıyorsun Çınar? Düzgün konuş." Koltukta biraz daha bana yaklaşırken, "Asıl sen düzgün konuş lan elin adamıyla!" Diyerek sesini yükseltti. Kaşlarımı çatarak kısa bir süre kapıya baktıktan sonra Çınar'a döndüm. "Ya sessiz olsana, annemler duyacak." Beni dinlemeyerek tekrar sert bir şekilde konuştu. "Can kim?" "Canııım." Dedim uzatarak. "Benim kim olduğumu değil, Can'ın kim olduğunu sordum sana." Salak üzerine alınmış bir de! "Canımı sana demedim." Bileğimden tutarak biraz daha yaklaştı bana. "Canını yerim!" *** '...Geçmiş değil bugün gibi Yaşıyorum hala seni Sen hep benim yanımdasın Gündüzümde gecemdesin Çalınmasın söylenmesin Sen benim şarkılarımsın...' -Ayça~Çınar-

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Kaybolmuş bir şehirde, gökyüzünün şehire olan isyanını dile getiren yağmurun üzerimi ıslatmasıyla sığındığım bir durakta, yara bere içinde bırakılan bir adamla bu Dünya'da yalnız kalmıştım. O günü hatırlıyorum da, üzeriyle yarışacak derecede dağılmış olan adamın yüzünde minik bir gülümseme vardı ve sarhoştu. Fiziksel yaralarıyla birlikte ruhu da dağılmış olan bu genç adam önce bana kollarını açtı sonra da hayatını. Not; Bu kitap başlığı altında olan ilk ve tek kitaptır. Hikaye başlığı ve kurgusu kesinlikle bana aittir!