Byun Baekhyun ölüydü.Öldüğü günü net bir şekilde hatırlıyordu;kollar onu korumak için etrafına sarılmıştı,ama çok geçti.Metalin bedenine çarptığında çıkardığı sesi,çatırdayan kemiklerin sesini,asfalta dağılan vücudun sesini..hepsini hatırlıyordu. Ölü bir insanın nasıl bunları hatırlayabildiğini merak ediyorsunuz,değil mi?Arkasında bırakamamıştı,daha doğrusu,bırakamıyordu. Park Chanyeol,sevgilisi,her şeyi,onu ziyaret ediyor,onun için yas tutuyor,onu bırakmayı ve kendisini yalnız bırakmasını reddediyordu. Baekhyun karanlıkta yaşıyordu,yavaşça çıldırıyordu(eğer bu ölü insanlar için mümkünse) Eski sevgilisinin kederli yasları ve çaresizce onu çağırması tarafından avlanıyordu. Çeviridir.(asianfanfics) Cr.to;DarkWolf22

"cehennemde mutlusundur umarım, acınası hâlimi izleyerek vicdan azabı çekiyorsundur, park chanyeol." ✧ hikayenin ilk bölümleri 'içimdeki müzik' isimli kitaptan esinlenilmiş olup, kitabın konusu ile hiçbir bağlantısı yoktur. cr. @reibells, 2018

Park Chanyeol, Kore'nin gelmiş geçmiş en iyi Cinayet Masası Komiseriydi. Byun Baekhyun ise Park Chanyeol'e aşıktı.

"Biliyor musun, sana aşık oldum ve sende bana aşık olacaksın." Limerence: Psikolojide tutkuyla aşık olma hali.

"Seni sevdiğimi söylememi istiyorsan beni öldürmen gerekecek, çömez." "İyi. O zaman seni öldüreceğim."

Chanyeol boşanmak istedi. Baekhyun ise bir hafta daha... 10080 dakika~