Bir doğum lekesi. Dört Zamancı. Ben sıradan biriydim. Hayatım boyunca büyük beklentilerim olmadı. Kalabalıkları sevmeyen, sessiz, kendi içine kapanık biriydim. En iyi arkadaşım Essie dışında neredeyse kimseyle konuşmazdım. Kitaplar dünyam, müzik ise sığınağımdı. Ama bir gecede hayatım altüst oldu. Artık zaman doğrusal değil. Günün 25. saatinde, çürümekte olan Kara Delik adlı paralel bir boyutta, başka kimsenin göremediği yaratıklarla savaşıyoruz. Gölgeden, kâbuslardan ve açlıktan doğmuş canavarlarla. Ve tüm bu karanlığın kalbinde açılmak için fısıldayan bir kapı. Ama o kapı açılırsa? Her şeyin sonu gelecek. Biz, Zamancılarız. Dört seçilmiş. Dört zincirle birbirine bağlanmış kader. Ve içimizden biri; dünyanın son umudu, ışığın kendisi. ********** HİKAYEM REKLAM PANOSU DEĞİLDİR. BOŞUNA YAZMAYIN SİLİYORUM. ☆ ZAMANCILAR ADINDAKİ İLK VE TEK HİKAYEDİR.

Miae güzel bir düş gördü. Güzel bir anıya benzer... Herkesin hayatta olduğu, mutlu oldukları sıcak bir bahar günüydü. Ruth yaşıyordu. Yıldızlarla dolu bir gökyüzü gibi yaşıyordu. Gülümsedi. Füruz'un elleri ellerindeydi. Algos, Azel, Darlene, Luna, İsra, Sese, Lorns, Dave, Lunaby, Medus, Potrus... Herkes, herkes yaşıyordu. Uzakta bir yerlerden kahkahalar taşıyordu. Miae, kahkahaların onlara ait olduğunu biliyordu. Kimlerin güldüğünü görmüyordu ama... Bin kez, her birinin gülüşünü duymuştu. Bin kez, onların kahkahalarını yakalamıştı. Bin kez, onlar için gökyüzüne turnalar salmıştı. Miae güzel bir düş gördü. Herkesin mutlu olduğu... Bir arada olduğu... Güldüğü... Sıcacık bir gündüz düşüydü. Kızıl Kraliçe Serisi - 2. Kitap

Göz bebeklerine Füruz yansırken, kadın kan ağlamaya devam etti. Hem acıyla, hem umutla aynı anda kesişti yüreğinden açılan bu yeni yol. Adam uzaktan, ufuk çizgisi kadar uzakta bir yerden ona geliyordu. Yorgundu. Her yanı bereliydi. Sağ kaşından kan akıyordu ve topallıyordu. Ama nefes alıyordu. Yaşıyordu. Ona bakıyordu. Onu tanıyordu. "Füruz," diye mırıldandı. "Füruz, Ruru." Dudakları titredi. Bedeninde kalan gözleriyle gördü adamı. Aşık olduğu yüzüne özlemle baktı. Kalbi büyüdü. Kalbi öyle büyüdü ki boynundaki safir taşa sığamaz oldu. "Füruz geldi." Kızıl Kraliçe Serisi - 3. Kitap

IMMATURA Serisinin ikinci kitabıdır. UYARI: Bu kitabı okumadan önce lütfen Mavi Ay kitabını okuyunuz! Zannettiğiniz kişi olmadığınızı hatta bir insan bile olmadığınızı öğrenseydiniz; ne tepki verirdiniz? Peki ya, dünyanın ve zamanın dengesini korumakla görevli bir Immatura olduğunuzu öğrenseydiniz? Gerçekleri kabul edip yeni düzene uyum mu sağlardınız, yoksa geçmişte takılı kalıp herkese sırtınızı mı dönerdiniz? Zaman, zamansızlar için bile akıp gidiyor. Yeni dünyanın düzenine ayak uyduramayanlarınsa bu hikâyede bir yeri yok. Alara ya oyunu kurallarına göre oynayacak ya da oyunun kurallarını tekrar yazacak. İşte bu, Alara Olsen'ın gerçek hikâyesi!

MAVİ AY, EPSİLON YAYINLARI BÜNYESİNDE ARTIK RAFLARDA! 💙🌝 Rüyalarını unutanlardan mısınız, yoksa her ayrıntısını hatırlayan ve içinde yaşıyormuş gibi hissedenlerden mi? Peki ya gerçek hayatınız; o, hangisi? Büyük savaşlar yaşanmıştı. İnsanlığın sonu gelmiş, yerlerine türler geçmişti... Üstelik bana da onlardan biri olduğumu söylüyorlardı, bilmiyordum. Kim olduğumdan bile emin değildim, Mavi Ay gerçekleşene kadar. - 3315 Neredeyse mükemmel bir hayatım vardı. Sonra rüyalar ve şüpheler başladı... Rüya nerede bitiyor gerçek nerede başlıyor, kim dostum kim düşmanım artık bilmiyordum. Kim olduğumdan bile emin değildim, Mavi Ay gerçekleşene kadar. - 2015 IMMATURA Serisinin birinci kitabıdır. 🏆 Wattys 2017 - Hikaye Ustaları

2019 Wattys Ödülleri - Tarihi Kurgu Kazananı Kimsenin gözlerinde göremediğim pişmanlığı onun gözlerinde görebiliyordum, onu anlıyordum. Ona güvendim, bize güvendim. Ormanda duyduğum çığlığın sahibi bendim, boğulan çocukluğumu izleyen ve alacaklı gibi gelecekten gelip yine şimdiki halimin yakasına yapışan bendim. Zamanın her çizgisinde varoluşumu kökünden kazıyarak kendimi büsbütün geçmişten siliyordum. Zamanı mahvediyordum. Orman; bir zamanlar burayı mesken tutmuş bir kızın bütün anılarını yok edişine tanıklık ediyordu. Gerçeklikten sıyrılmış ve kendi yalanlarına gömülmüştü. Çağlayan nehre geçmişinin külleri süpürülmüştü. Evi yok olmaya yüz tutmuş bir kızın kendi topraklarında filizlenerek yeniden hayat bulma hikayesi.

Eczane gibi çalışan yayınevleri. Tefeciye bir ton borç. Tuhaf bir yazı atölyesi. Kitaplar aracılığıyla yayılmaya çalışan tehlikeli bir virüs. Teksas'ta belalı bir kumarhane. Ve bir de biz, ben ve o. Başkalarının deyişiyle: Morfin ve Vitamin.

Ejderhalardan Ateş Kabilesinden bir Melez dünyaya geldi.Bu Melez Bir Kurt ve Ateş Ejderhasının melezi.Neredeyse bütün ırkların severek gücünü istediği bir Melez...

||Tamamlandı|| 13.06.2019 Kobay #1 16.06.2018 Denek #1 06.07.2018 Laboratuvar #1 21.08.2017 Bilim Kurgu içinde #61 "Ally, buradan kaçmalısın. Sakın arkana bakma ve git buradan." Buradan kaçabilir miydi gerçekten de? "Neden?" dedi şaşkınlığını gizlemeden. "Bu deneyin başarılı olmasını istemiyorum. Daha fazla soru sormadan git buradan. Ben çıkacağım odadan. O zaman bana bir not yaz. Benim için endişelenme." diyip daha Ally cevap veremeden odadan çıktı. Doktor bunu neden yapmıştı? Karasızca tekrar dışarıya baktı. Ne yapmalıydı? Buradan kurtulmayı çok istiyordu. Ama gidince ne yapacaktı? Hiç kimsesi yoktu. Zaten hiç kimsesi olmadığı için buradaydı. Peki o gittikten sonra ne olacaktı? Doktor ona yardım etmişti. Onun yüzünden başı derde girebilirdi. Ama ne demişti gitmeden önce? 'Benim için endişelenme.' Gerçekten de endişelenmemeli miydi?

Gözümü açtığımda beyaz,boş ve kameralarla izlendiğim bir odadaydım.Kolumda değisik rakamlar,başım allak-bullak bir şekilde etrafa bakıyordum.Birden ayak sesleri odada yankılanmaya başladı. "Uyanık mısın?"dedi tanımlayamadığım bir ses. Tam ayırt edememe rağmen bir erkek olduğu sesinden anlaşılıyordu yanıma yaklaşmaya devam etti ve benden 2 adım uzaklıkta durdu ve: "Korkuyormusun?Bu iyi korku seni dinç tutar bu hissi asla unutma"dedi. Çok korkmuştum.... Ve benim hikayem başladı. Bilim adamlarının birer kuklası haline gelmiştik adeta ne olduğumuz belirsizdi; sayısız güçlere sahip olmuştuk.Korkularımız bizi hayatta tutan tek şeydi,umutlarımızsa yaşama sebebimiz.Kaçış imkansızdı,en azından diğerleri için.... Kapak tasarım: TAMAMEN BANA AITTIR. Yazar: Armygirl01 Menejer:Armygirl01-mnjr Başlangıç tarihi: 26 ağustos 2016